مدت زیادی است که باستان شناسان برمبنای نظریه هایی مانند رهیافت مستقیم تاریخی، اقدام به مطالعه جوامع معاصر کرده و براساس مدارک باستان شناختی و مطالعات مردم نگاری، جوامع گذشته را بازسازی می کنند. آنچه در فرهنگ عامه مردم وجود دارد، بخشی از پژوهش های آن ها را دربر می گیرد. براساس آداب و رسوم فعلی که در میان مردم منطقه بختیاری نشین وجود دارد، برخی از آثار باستانی که «استودان» نام دارند را به کوچ گران مربوط دانسته و معتقدند، افراد فرتوت را هنگام کوچ در آن ها قرار می دادند. در این مقاله ابتدا محیط جغرافیایی منطقه به عنوان زمینه تحقیق قلمداد شده و سپس با نگاهی مردم شناسانه، قوم بختیاری و آداب و رسوم آن ها بررسی شده و سپس با رویکردی باستان شناختی و بررسی داده های جدید این حوزه، سعی در ارزیابی این امر داشته و آن را برآمده از اذهان عامه مردم به دلیل ناآشنایی آن ها با کاربری دقیق این آثار دانسته است.