هدف این پژوهش شناسایی و رتبه بندی مهم ترین عوامل محیطی مؤثر در همگانی شدن ورزش های تفریحی در ایران بود و تنها جنبه هایی از محیط که ورزش های تفریحی ایران نسبت به آنها حساسیت دارد و برای بقا و ادامه حیات خود باید در برابر آنها از خود واکنش نشان دهد، مورد توجه قرار گرفت. این مطالعه به روش آمیخته اکتشافی بود و در دو فاز کیفی و کمی و به صورت پی درپی انجام گرفت. برای این منظور در مرحله کیفی به خبرگان ورزش های تفریحی در ایران مراجعه و از طریق مصاحبه عمیق به جمع آوری اطلاعات از آنها پرداخته شد و روش نمونه گیری به صورت گلوله برفی بود؛ سپس داده های حاصل از بیست ونه مصاحبه به روش نظریه پردازی داده بنیاد در سه مرحله کدگذاری و تجزیه وتحلیل شد؛ نتیجه گروه بندی شش عامل محیطی اثرگذار را نشان داد. در مرحله کمی پرسشنامه ای براساس یافته های مرحله پیشین طراحی و پس از بررسی و تأیید ویژگی های روان سنجی آن بین 301 نفر از دست اندرکاران ورزش همگانی ایران که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعیین شده بودند، توزیع و جمع آوری شد. سپس از طریق تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی با در نظر گرفتن ضرایب مسیر برای پیش بینی عوامل تأثیرگذار محیطی عوامل به ترتیب اهمیت مشخص شدند که عبارت اند از محیط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی-حقوقی، محیط زیست فرهنگ و محیط بین المللی.
