هدف از این پژوهش، ارائه ی مدلی از بی انگیزگی دانش آموزان در فعالیت های تربیت بدنی بر اساس ساختار چهاربعدی بی انگیزگی بود. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بوده و به شکل میدانی انجام شده است. به این منظور، 381 دانش آموز مقطع متوسطه ی شهرستان بوکان به روش تصادفی، خوشه ای، چند مرحله ای به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند و پرسش نامه ی بی انگیزگی در تربیت بدنی (AI-PE) شن و همکاران با پایایی =0.81α را پاسخ دادند. داده ها با استفاده از مدل معادله ی ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که جذاب نبودن و ارزشمند نبودن فعالیت های تربیت بدنی با تلاش ناکافی دانش آموزان رابطه ی مثبت و معنا دار دارند (به ترتیب؛ r=0.560، P=0.002؛ r=0.662 ، P=0.001) و تلاش ناکافی با اعتقاد به کمبود توانایی رابطه ی مثبت و معنا دار دارد (r=0.668 ، P=0.000). ضرایب مسیر استانداردشده در مدل برازش شده نشان داد که جذاب نبودن و ارزشمند نبودن فعالیت های تربیت بدنی به ترتیب به میزان 27/0 و 61/0 بر تلاش ناکافی دانش آموزان اثرگذار هستند. هم چنین، تلاش ناکافی به میزان 89/0 بر اعتقاد به کمبود توانایی تأثیرگذار است. ممکن است دانش آموزان به دلایل مختلفی در فعالیت های تربیت بدنی بی-انگیزه شوند. پس، باید ماهیت چندبعدی بی انگیزگی در تربیت بدنی شناسایی و در طول تدریس و یادگیری مورد توجه قرار گیرد.
