هدف این پژوهش توصیفی، پیش بینی خود کار آمدی تکلیف، براساس اعتماد به تعادل و ویژگی های فردی سالمندان زن و مرد ساکن شهر اراک بود. جامعه آماری پژوهش را سالمندان زن و مرد شهر اراک در سال 92-1391 تشکیل دادند که 473 آزمودنی، با میانگین سنی 86/68 سال، از 5 منطقه شهری، به شیوه در دسترس انتخاب شدند وبه صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه مشخصات فردی، مقیاس اعتماد به تعادل ویژه فعالیت ها، مقیاس خود کار آمدی تکلیف و نیز، یک سوال درباره فراوانی افتادن در یک سال گذشته انجام شد. پرسش نامه ها توسط هشت آزمون گر آموزش دیده تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. بر اساس نتایج پژوهش، تعداد 93آزمودنی (%2/21)، دارای فعالیت بدنی منظم، 345 آزمودنی (%8/78) فاقد فعالیت بدنی منظم، 337 نفر (%72) شاغل و 132 نفر (%28) بیکار بودند. نتایج به دست آمده نشان داد سن، جنسیت، اعتماد به تعادل و فراوانی افتادن در یک سال گذشته، پیش بینی کننده های خود کار آمدی تکلیف در سالمندان بودند (05. P≤0). هم چنین، %82 از تغییرپذیری نمرات متغیر ملاک (خود کار آمدی تکلیف)، توسط متغیر پیش بینی اعتماد به تعادل، قابل تبیین بود. نیز، برخی ویژگی های فردی مثل وضعیت اقتصادی، وضعیت شغلی و فعالیت بدنی آزمودنی ها، جزو پیش بین های خود کار آمدی تکلیف نبودند؛ بنابراین، اعتماد به تعادل، سابقه افتادن، سن و جنسیت، با تاثیر بر خود-ادراکات سالمندان، نقش مهمی را در خود کار آمدی تکالیف روزانه و استقلال کارکردی دارند و در مطالعات مربوط به تعادل سالمندان باید مد نظر قرار گیرند.
