هدف کلی پژوهش شناسایی و ارائة شاخصها و استانداردهای مورد نیاز برای مدیریت ایمنی اماکن و فضاهای ورزشی بود. شاخصها به روش دلفی از طریق مجموعهای از مصاحبهها و پرسشنامه شناسایی شدند. ابزار اندازهگیری مصاحبه و پرسشنامة تعدیلیافتة پانتزا و همکاران (2003) بود که پایایی آن 89/0 بهدست آمد. برای انتخاب شرکتکنندگان برای هر دو مورد مصاحبه و پرسشنامه از نمونههای هدفمند انتخاب شد. نمونة تحقیق 281 نفر شامل مدیران ورزشی، انتظامات، داوران ورزشی و کارشناسان ورزش و ورزشکاران بودند که بهطور هدفمند در اصفهان انتخاب شدند. نتایج نشان داد 11 متغیر عمده شامل کنترل محیط بیرونی ورزشگاهها (39/4 = M)، ارزیابی شرایط مسابقه (76/4 = M)، بازبینی تجهیزات و امکانات (51/4 = M)، نصب سیستمهای محافظت بدنی (41/4 = M)، مدیریت خطر (28/4 = M)، تدوین قوانین پیشگیری (79/4 = M)، تدارک تسهیلات رفاهی (48/4 = M)، ارتباطات مؤثر با تماشاچیان (73/4 = M)، آموزش ویژة مسئولان امنیتی (88/4 = M)، آموزشهای عمومی تماشاگران و بازیکنان (36/4 = M)، مدلسازی و شبیهسازی (98/3 = M) و کنترل شدید و جلوگیری از ورود مواد منفجره به محیطهای ورزشی (8/3 = M)، از شاخصهای مهم در مدیریت ایمنی اماکن و فضاهای ورزشی است. همچنین بین شاخصهای امنیت با احساس راحتی تماشاچیان رابطة معناداری مشاهده شد (05/0 P≤ و 294/0 = R). میزان تأثیر برابر با 58 درصد است.
