اثرات تداخل زمینه ای بر روش و نتیجه اجرای شوت بسکتبال (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

در اغلب پژوهش های تداخل زمینه ای، اثرات تغییرپذیری بر معیارهای نتیجه اجرا بررسی شده است و به تأثیر آن بر بهبود ویژگی های الگوی حرکت کمتر توجه شده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر سه سطح از تداخل بر روش (الگوهای هماهنگی درون و بین عضوی) و نتیجه اجرای شوت درجا و شوت جفت در بسکتبال است. شرکت کنندگان 30 دانشجوی پسر بودند که 16 جلسه 80 کوششی را با تداخل کم (مسدود)، زیاد (تصادفی) یا متوسط (تناوبی) تمرین کردند. آزمون های یادداری مسدود، تصادفی و تناوبی با 10 کوشش از هر شوت اجرا شد. بررسی نتیجه و روش اجرا نشان داد که با وجود پیشرفت معنی دار هر سه گروه، دست کم در نیمه اول جلسات اکتساب، برتری با گروه تداخل ناچیز بوده است (p < 0.01). در یادداری تصادفی، تفاوت های معنی دار (p < 0.01) مشاهده شده در روش اجرا مشابه تحقیقات کلاسیک اثر تداخل زمینه ای بود. در یادداری مسدود، تفاوت ها نشانگر ایجاد نوعی وابستگی زمینه ای بود به طوری که الگوهای هماهنگی گروهی که به صورت مسدود تمرین کرده بودند، بهتر از دو گروه دیگر بود. در مجموع، یافته ها نشان داد تداخل زمینه ای می تواند برای توسعه روش اجرا و ارتقای نتایج اجرای مهارت های حرکتی مفید باشد.