مربیان تأثیر زیادی روی تیم هایشان دارند و رفتارها و سبک های رهبری آنها عملکرد ورزشکاران را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین سبک های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم های منتخب دانش آموزی شهر ارومیه است. 75 دانش آموز مقطع متوسطه (100=N) دو ابزار این پژوهش را کامل کردند : مقیاس رهبری برای ورزش (LSS، چلادورای و صالح 1980) و پرسشنامة محیط گروهی (GEQ، کارون و براولی 1985). LSS شامل 40 آیتم است که 5 بُعد از سبک های رهبری – تمرین و دستورالعمل، رفتار دموکراسی، رفتار آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت را می سنجد. GEQ با 18 آیتم دو بُعد انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی را ارزیابی می کند. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای LSS، 82 /0 = r و GEQ 81 /0= r به دست آمد. اطلاعات با استفاده آزمون های کالموگروف - اسمیرنوف یک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون، ANOVA اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05 /0 P< تحلیل شد. نتایج نشان داد که مربیان تیم های دانش آموزی بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین و کمتر از سبک دموکراتیک استفاده می کردند. نتایج نشان داد سبک های رهبری حمایت اجتماعی (37 /0 = r ، 49 /0=r) ، تمرین و آموزش (38 /0 = r ، 56 /0=r) ، و بازخورد مثبت (33 /0 = r ، 34 /0=r) ارتباط مثبت و معناداری با انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی، و سبک آمرانه (18 /0- = r ، 17 /0- =r) ارتباط منفی و معناداری با انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی دارد. نتایج این پژوهش و پژوهش های قبلی نشان می دهد که سبک های رهبری مربیان تأثیر زیادی روی انسجام تیمی دارد و یک مربی می تواند نقش بارزی در توسعة انسجام تیمش بازی کند.
