مقدمه: فقدان سلامت معنوی زمینهساز بسیاری از مشکلات روانی، عوارض جسمی و اجتماعی خصوصا در بیماریهای مزمن خواهد بود. معنویت به همراه نیروهای مذهبی مثل دعا، نقش مهمی را در قبول بیماریها ایفا میکنند. لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط تناوب دعا با سلامت معنوی بیماران همودیالیزی انجام گرفت.
روشکار: در این پژوهش توصیفیتحلیلی 245 بیمار که جهت انجام همودیالیز در سال 1388 به بیمارستانهای استان گلستان مراجعه نموده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات از طریق پرسشنامهی تناوب دعای مراویگلیا و سلامت معنوی پولوتزین و الیسون جمعآوری شد. دادهها در نرمافزار آماری SPSS نسخهی 16 توسط آمار توصیفی و آمار استنباطی (کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن و آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی) تحلیل گردیدند.
یافتهها: میزان تناوب دعا در 98 درصد آزمودنیها در سطح بالا گزارش گردید. اکثر بیماران دعا را در ابعاد نگرش (78%)، تجربهی دعا (81 %) و آداب دعا (98%) در سطح بالایی بیان داشتند. سلامت معنوی 72 درصد بیماران در سطح بالا بود. همچنین بین تناوب دعا با سلامت معنوی، قومیت، سطح تحصیلات و شغل ارتباط معنیداری وجود داشت (05/0P<).
نتیجهگیری: بیماران همودیالیزی که تناوب دعای بیشتری داشتند از سلامت معنوی بالاتری برخوردار بودند. لذا با توجه به فرهنگ غالب مذهبی در جامعهی ایرانی، توجه به بعد معنوی و مذهبی بیماران ضروری به نظر میرسد.
