امروزه در ارزیابی تصمیم‌گیری‌های تامین مالی برای اجرای طرح‌های سرمایه‌گذاری از ابزارهای گوناگونی استفاده می‌شود که یکی از این ابزارها رابطه بین انواع نسبت بدهی با بازده دارائی‌ها می‌باشد، چرا که طبق تحقیقات نظری انجام شده هر چه نسبت استفاده از بدهی، به‌عنوان یکی از روش‌های تامین مالی افزایش یابد بازده دارایی‌ها نیز افزایش خواهد یافت. بدین جهت در این تحقیق سعی شده است به سوال زیر پاسخ داده شود: آیا بین نسبت بدهی با بازده دارائی‌ها (ROA) در شرکت‌های بورس اوراق بهادار تهران رابطه معنی‌دار مثبتی وجود دارد؟ برای پاسخ به سوال فوق رابطه بین انواع نسبت بدهی‌ها (از دیدگاه بدهی‌های جاری، بدهی‌های بلند مدت و کل بدهی) با بازده دارایی‌ها در چهار صنعت منتخب مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. این چهار صنعت عبارتند از: صنایع غذایی و آشامیدنی، خودرو و ساخت قطعات، ماشین آلات و تجهیزات و لاستیک و پلاستیک. همچنین روش‌های آماری مورد استفاده در این تحقیق، ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن در حد اطمینان 95 % می‌باشد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که یک رابطه معنی‌دار معکوس بین نسبت بدهی با بازده دارایی‌ها وجود دارد. این واقعیت حاکی ازآن است که در کشور ما منابع حاصل از استقراض توسط شرکت‌ها به نحو احسن مورد استفاده قرار نگرفته است.