درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش توصیفی- همبستگی حاضر، بررسی رابطه ی بین ابعاد جو سازمانی و خلاقیت در معلمان مدارس ابتدایی شهر سمنان بوده است. 32 مدرسه ی ابتدایی و 210 معلم، نمونه ی آماری این پژوهش بود و در آن دو پرسش نامه ی جو سازمانی هوی و همکاران و پرسش نامه خلاقیت رند سیپ برای سنجش متغیرها استفاده شد. بر اساس یافته های این پژوهش، میانگین بُعد دستوری در مدارس مورد مطالعه، تا حدی بالا بود. بنابراین، رفتار مدیران در آن ها در حد مطلوب؛ باز نبوده است؛ ولی رفتار معلمان در این مدارس بازتر از رفتار مدیران درک شده است. بین دو شاخص رفتار مدیر و رفتار معلمان و بروز خلاقیت در معلمان در سطح 05/ 0رابطه ی مثبت و معنی دار مشاهده شده است. بررسی رابطه ی شش بُعد جو سازمانی با خلاقیت نیز، نشان داد که رابطه ی بعد همکارانه و تظاهر به اشتغال با خلاقیت معلمان معنی دار است.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی یادگیری سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی است. جامعه آماری این پژوهش را همه ی کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی تشکیل می دهد. که از میان آنها تعداد 1662 نفر به روش تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه یادگیری سازمانی واتکینز و مارزیک است. نتایج حاصل از آزمون پیگردی LSD نشان داد که بین یادگیری سازمانی در واحدهای دانشگاهی مناطق 12گانه تفاوت معنی دار وجود دارد ) 558/2 F=،01/0 (Pو در بین مناطق 12گانه یادگیری سازمانی منطقه ی 1 از مناطق 2، 5، 7، 8، 9، 10 و 12 بالاتر، منطقه ی 2 از منطقه ی 1 کوچکتر و از منطقه ی 7 بزرگتر، منطقه ی 3 از مناطق 5، 7 و 10 بزرگتر، منطقه ی 4 از منطقه ی 7 بزرگتر، منطقه ی 5 از مناطق 1و 3 کوچکتر، منطقه ی 6 از مناطق 7 و 10 بزرگتر، منطقه ی 7 از مناطق 1، 2، 3، 4، 6، 8، 11 و 12 کوچکتر، منطقه 8 از منطقه ی 1 کوچکتر و از 7 بزرگتر، منطقه ی 9 از منطقه ی 1 کوچکتر، منطقه ی 10 از مناطق 1، 3، 6 کوچکتر، منطقه ی 11 از منطقه ی 7 بزرگتر و در نهایت منطقه ی 12 از منطقه ی 1 کوچکتر و از منطقه ی 7 بزرگتر است.

این پژوهش با هدف بررسی ابعاد طرح توسعه کارآفرینی (کاراد) در دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان انجام گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری در این تحقیق 10023 دانشجو و 150 عضو هیات علمی بود که از این جامعه تعداد 300 دانشجو و 50 عضو هیات علمی به عنوان نمونه آماری براساس فرمول حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته با 44 سؤال بسته پاسخ برای اعضای هیات علمی با ضریب پایایی 86 درصد و 32 سؤال بسته پاسخ برای پرسشنامه دانشجویان با ضریب پایایی 93 درصد بود که بر اساس طیف پنج درجه ای لیکرت تنظیم گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش از نرم افزار SPSS در دو سطح آمار استنباطی و توصیفی استفاده شد. در سطح آمار توصیفی از توزیع فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از آزمونهای T تک متغیره، T مستقل، T هتلینگ و تحلیل واریانس و آزمون کالموگروف اسمیرنوف استفاده شده است. نتایج به دست آمده از یافته های پژوهش نشان داد که شیوه های ترویج فرهنگ کارآفرینی ارائه شده از نظر اعضای هیات علمی با میانگین 02/4 و از نظر دانشجویان با میانگین 74/3، مواد آموزش کارآفرینی از نظر اعضای هیات علمی با میانگین 72/3 و از نظر دانشجویان با میانگین 88/3، روشهای آموزشی ارائه شده آموزش کارآفرینی از نظر اعضای هیات علمی با میانگین 70/3 و از نظر دانشجویان با میانگین 80/3 و نقش اولویت های پژوهشی ارائه شده کارآفرینی از نظر اعضای هیات علمی با میانگین 96/3 بالاتر از سطح متوسط بوده است. در بخش جمعیت شناختی از نظر اعضای هیات علمی و دانشجویان تفاوت معناداری وجود نداشت.

امروزه نیروی انسانی متخصص و ماهر مهمترین عنصر توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها محسوب می شود. نقش سرمایه انسانی یک کشور در میزان رشد و توسعه اقتصادی آن اهمیتی بیش از گذشته یافته است، بنابراین سرمایه گذاری در آموزش عالی یکی از اساسی ترین راهها برای دستیابی به توسعه اقتصادی ـ اجتماعی محسوب می شود. با توجه به نقش حیاتی آموزش عالی در تربیت نیروی انسانی، گسترش آموزش عالی به لحاظ کمی و کیفی در کشور ایران که کشوری در حال توسعه است، ضرورتی اجتناب ناپذیر تلقی می شود. هدف کلی این پژوهش، بررسی روند رشد مؤسسات آموزش عالی خصوصی در کشور ایران و مقایسه آن با مؤسسات آموزش عالی دولتی است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش تحقیق آن توصیفی ـ پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش نیز شامل کلیه دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی دولتی و خصوصی (دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه غیرانتفاعی) کشور ایران است و برای بررسی عمیق آن سرشماری کامل انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در دو دهه اخیر امکانات و بودجه دولتی نتوانسته پاسخگوی این ضرورت باشد، لذا تاسیس، توسعه و تجهیز دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی خصوصی و غیردولتی که بخش اعظم آن را دانشگاه آزاد اسلامی تشکیل می دهد، مورد توجه ویژه قرار گرفته و رشد چشمگیری نیز داشته است. هم اکنون تعداد دانشجویان شاغل به تحصیل در بخش خصوصی حتی بیش از دانشجویان بخش دولتی است (بازرگان، 2000). به لحاظ وظیفه خطیری که بر عهده این بخش است، دانش دقیق از توانمندی های این بخش و برنامه ریزی برای آینده آن از اهمیتی انکارناپذیر برخوردار است. بنابراین در این پژوهش ابتدا زمینه های ایجاد و روند توسعه آموزش عالی خصوصی در بعضی کشورهای جهان مورد کند و کاو قرار گرفته و سپس با ارائه تاریخچه مختصری از آموزش عالی خصوصی در کشور جمهوری اسلامی ایران، روند رشد مؤسسات آموزش عالی خصوصی و دولتی در آن، بررسی می شود.