درخت حوزه‌های تخصصی

به منظور مقایسه ی تاثیر دو نوع فعالیت هوازی یک جلسه ای بر میزان تغییرات‹LDL-C› ،‹HDL-C› وچربی تحت جلدی ،تعداد 20 نفر از مردان 20-25 سال از دانشجویان غیر ورزشکاردانشگاه گیلان که درسال تحصیلی 77-78 مشغول به تحصیل بودند، بطور غیر تصادفی انتخاب شدند.میانگین سن ،وزن وقد افراد به ترتیب 29/2?8/21 سال، 36/5 ?65/64 کیلوگرم و49/5? 174 سانتی متر برای گروه یک ‹فعالیت دوتناوبی › و 32/ 1?2/23 سال، 29/10? 4/69 کیلوگرم و39/5? 8/172 ساتیمتر برای گروه دو‹فعالیت دایره ای با وزنه›بود.برنامه ی فعالیتی هردوگروه به ترتیب شامل یک جلسه فعالیت دوتناوبی‹هوازی› به مدت 40 دقیقه شامل 10 دقیقه گرم کردن،20 دقیقه دوتناوبی هوازی ‹4 ست:4 دقیقه دونرم وآهسته ،1 دقیقه پیاده روی› با 60-80 درصد ،ضربان قلب بیشینه‹MHR ›و10 دقیقه سرد کردن برای کروه 1ویک جلسه فعالیت دایره ای با وزنه ‹هوازی› به مدت 40 دقیقه ،شامل 10 دقیقه گرم کردن ،20 دقیقه فعالیت دایره ای با وزنه ‹شامل 10 ایستگاه› با 60-80 درصد ضربان قلب بیشینه‹MHR› و10 دقیقه سرد کردن برای گروه دو بود .برای به دست آوردن اطلاعات خام ،درصد چربی تحت جلدی بدن ونمونه های خون آزمودنی ها قبل وبعد از یک جلسه فعالیت اندازه گیری شد وپس از تجزیه وتحلیل آماری براساس تست t student در سطح 5درصد وبا ضریب اطمینان 95 درصدنتایج زیر حاصل شد :الف)یک جلسه فعالیت دو تناوبی بر میزان HDL-C، LDL-Cوچربی تحت جلدی تاثیر معنی داری نداشت؛ ب)یک جلسه فعالیت دایره ای با وزنه بر میزان HDL-Cتاثیر معنی داری داشت، ولی برمیزان LDL-C وچربی های تحت جلدی تاثیر معنی دار نداشت. در پایان نتیجه گرفته شد که یک جلسه فعالیت هوازی دایره ای با وزنه نسبت به یک جلسه فعالیت هوازی دوتناوبی بر سطح چربی های پلاسما تاثیر بیشتری دارد.

هدف این پژوهش ،مقایسه ی دوروش تمرین انتخابی ‹مختلط وهوازی› وانتخاب وش بهتر جهت استفاده در کلاس های تربیت بدنی عمومی است. دراین پژوهش،تعداد342 دانشجوی دختر شرکت داشتند که این آزمودنی ها به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه تحت تمرینات هوازی وگروه دیگر تحت تمریانت مختلط ‹ هوازی - بی هوازی› قرار گرفتند .یش آزمونی که هر دو گروه در آن شرکت نمودند، شامل اندازه گیری استقامت عضلات کمربند شانه ‹آزمون بارفیکس›،استقامت موضعی عضلات شکم ‹آزمون دراز ونشست ›، چابکی ‹آزمون 4?15 متر›، استقامت قلبی – عروقی‹آزمون 600 مترونیمه کوپر ›،توان بی هوازی ونیروی عضلانی ‹آزمون پرش جفت›و تست ایستگاهی بود.پس از ده جلسه تمرین آزمون نهایی که اندازه گیری مجدد آزمون های اولیه بود،تکرار شد.نتایج پیش آزمون وآزمون نهایی به وسیله ی آزمون t وابسته وغیر وابسته مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت .محاسبات آماری ومقایسه ی نتایج پیش آزمون وآزمون نهایی نشان داد اختلاف ومعنی داری بین آزمون نهایی چابکی ،توان بی هوازی واستقامت قلبی - عروقی ‹دو نیمه کوپر› روش تمرین مختلط نسبت به روش تمرین هوازی وجود دارد.همچنین اختلاف معنی داری بین آزمون نهایی استقامت عضلانی عضلات کمربند شانه ،استقامت موضعی عضلات شکم واستقامت قلبی – عروقی ‹دو 600 متر› وروش تمرین هوازی نسبت به روش تمرینی مختلط مشاهده شد،درصورتی که معنی داری بین آزمون ایستگاهی دوگروه وجود ندارد.

آیا گرم کردن می تواند تاثیر زیادی در میزان قدرت عضلات فرد دریک جلسه تمرین یا مسابقه به وجود آورد؟ گرم کردن اعم از فعال ، غیر فعال ،تا چه حد موجب بهره گیری بیشتر از یک برنامه ی تمرینی خاص می شود ؟ رونشدن این نکات کمک می کند تا هرچه بهتر بتوانیم از برنامه های گرم کردن در فعالیت های ورزشی وتوانبخشی بهره بگیریم .برای اجرای تحقیق 40 نفر از دانشجویان واحد عمومی تربیت بدنی به صورت تصادفی انتخاب شدند بیست نفر درگروه اول ،یعنی گروه گرم کردن فعال وبیست نفر نیزدر گروه دوم یعنی گرم کردن غیرفعال‹دو آب گرم ›جایگزین شدند.آزمون حداتکثر قدرت ایزومتریک اختیاری دستها ‹متغیروابسته› با استفاده از دینامومتر درسه مرحله اجرا شد.مرحله ی اول ، پیش آزمون سنجش حداکثر قدرت ایزومتریک دست ها برای هردو گروه درشرایط یکسان اجرا گردید.در مرحله ی دوم، پس از اعمال متغیر مستقل تحقیق‹ شیوه ی گرم کردن فعال وغیرفعال›، آزمون حداکثر قدرت دست ها انجام شد.در مرحله ی سوم،آزمودنی ها به مدت هشت هفته وهر هفته سه جلسه تمرین معین را که برای هردو گروه مشترک بود،همراه با برنامه ی گرم کردن درابتدای آن انجام دادندوسپس آزمون حداکثر قدرت ایزومتریک دست ها اجرا شد.نتایج به دستآمده توسط آزمون t، برای گروه های مستقل وپیوسته در حد آلفای 5 درصد بررسی ومعلوم شد که احتمالاً گرم کردن اعم از فعال وغیر فعال موجب افزایش ایزومتریک اختیاری دست ها در یک جلسه تمرین یا مسابقه می شود واختلاف معنی داری بین میزان افزایش ناشی از روش گرم کردن وجود ندارد واین امر در میزان قدرت به دست آمده پس از دوره ی تمرینی ،مشابه با دو روش متفاوت گرم کردن نیز صادق است.

دراین پژوهش با هدف یافتن عوامل مرتبط با کاهش کارایی قلبی – تنفسی، میزان استراحتی ودرصد کاهش درارتفاع‹به عنوان دو ملاک ارزیابی کارایی قلبی – تنفسی درارتفاع› رادر 11مرد جوان داوطلب مورد بررسی قرار داده است.مشخصات بدنی ،عوامل ریوی FVC، VC، MVV، ، ، ، زمان حبس نفس و ‹در حالت استراحت وهنگام ازمون›آزمودنی ها درشهر کرمانشاه‹ارتفاع 1330 متر› اندازه گیری شد.دو روز بعد پس از صعود به ارتفاعات رشته کوه پراو‹ارتفاع 3150 متر›، در ساعات مختلف اقامت در ارتفاع استراحتی وعلائم بروز AMS ثبت شدهو22 ساعت بعد،زمان حبس نفس ، ، ‹هنگام فعالیت› اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل آماری، نتایج زیر را به دست داد: در ارتفاع استراحتی و ،بطور معنی داری کاهش یافته ومیانگین استراحتی در ارتفاع ودرصدکاهش در ارتفاع ،هیچ یک با میزان وزمان حبس نفس درشهر،رابطه ی معنی داری نداشتند. رابطه معکوس معنی داری بین میانگین استراحتی در ارتفاع و درصد کاهش درارتفاع مشاهده شد. با افزایش مدت زمان اقامت درارتفاع ، استراحتی ،بطور معنی داری افزایش یافت.مهم ترین یافته ی این تحقیق این است که همه ی عوامل ریوی با درصد کاهش درارتفاع رابطه ی معکوس ،وبجز همگی با میانگین استراحتی در ارتفاع ،رابطه ی مستقیم معنی دار دارند.این یافته ها شاید بتواند به روشن تر شدن تفاوت های فردی موجود در پاسخ های فزیولوژیکی به ارتفاع ،کمکنموده وعاملی باشدبرای متمایز نمودن افرادی که کارایی قلبی – تنفسی آنها در ارتفاع ‹نسبت به دیگران کمتر کاهش می یابد.

تمرینات هوازی درآب که به اشکال مختلف دویدن ،پریدن وراه رفتن قابل اجراست،نتایج منحصر له فردی به دنبال دارد. تمرینات دویدن درآب ،به سه صورت دویدن درآب کم عمق،دویدن در آب عمیق بدون وسیله ی شناوری ودویدن درآب عمیق به کمک وسایل مخصوص شناورسازی اجرا می شود.دراین تحقیق،22 دختر غیر ورزیده ی دبیرستانی با میانگین سنی 82/0? 42/15 ، دردو گروه تجربی وشاهد ،پیش آزمون وپس آزمون ارزیابی توان هوازی ،ترکیب بدنی ،وزن ودو540 متر راانجام دادند.گروه تجربی با قرار گرفتن در آبی به عمق 70 درصد ارتفاع قد،برنامه ی تمرینی خود را با تکار سه روز درهفته آغاز کرده وبه مدت 18 هفته ادامه دادند. زمان دویدن درآب از20 دقیقه شروع شده وبه ترتیب هر جلسه یک دقیقه به آن اضافه شده به وری که درروز آخر،مدت زمان تمرین به 37 دقیقه رسیده است.میانگین درجه ی حرارت آب درطی جلسات تمرین نسبتاًثابت وبرابر2? 27 درجه ی سانتی گراد بوده است.نتایج به دست آمده عبارتند از:افزایش معنی دار7/4 درصدی مطلق ،کاهش معنی دار7/1 درصدی وزن بدن،کاهش معنی دار 5/6 درصدی چربی بدن وکاهش معنی دار 8/12 درصدی رکورد دو540 متر. درمجموع ،با توجه به نتایج تحقیقات انجام شده ،هدف از انجام تمرینات هوازی درآب،نوع تمرینات را مشخص می سازد:اگر هدف از انجام تمرینات ،حفظ آمادگی قلبی –عروقی ورزشکاران آسیب دیده وگروه های خاص می باشد،بهتر است که تمرینات درقسمت عمیق استخر،به کمک وسیله ی شناور سازی یا بدون آن انجام شود .اگرهدف از انجام تمرینات،افزایش افراد می باشد،بهتر است که تمرینات ،در قسمت کم عمق استخر وباحفظ الگوی دویدن در خشکی انجام گیرد.

هدف از تحقیق حاضر ،بررسی میزان نگرش دختران دانشجوی دانشگاه تهران به واحد تربیت بدنی 1تحت دوروش تمرینی مختلط ‹هوازی وبی هوازی ›وهوازی است.بدین منظور پرسشنامه ی دست ساخت تهیه وبین 650 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه تهران که واحد تربیت بدنی 1رااخذ کرده بودند .توزیع شد که بین آنها 380نفر به پرسشنامه پاسخ دادند وبه پژوهشگر بازگرداندند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از رو های آماری توصیفی واستنباطی بررسی گردید.تحقیقات به دست آمده نشان می دهد بین میانگین امتیازهای حاصل شده از نگرش دانشجویان به دو روش تمرینی ،اختلاف معنی داری وجود دارد .براساس میانگین امتیازهای به دست آمده،مشخص می شوددانشجویان شرکت کننده درروش تمرین هوازی ،نگرش مثبت تری نسبت به روش مختلط دارندوامتیاز بیشتری کسب کرده اند.

این تحقیق درپی یافتن پاسخ به این سوال است که ایا تمرینات پلایومتریک برروی متغیرهای توان بی هوازی ، سرعت عکس العمل ورکورد شناگران دختر نخبه ی تیم ملی ایران 15 تا17 سال تاثیر دارد یا خیر؟ بدین منظور، تعداد 30 شناگردختر درمحدوده ی سنی 15 تا17 سال به تمرینات شنا دعوت شدند. آزمون های قد ،وزن، سرعت عکس العمل، توان بی هوازی ،میزان چربی زیر پوست ورکورد33متر شنای سرعتی در پیش آزمون اندازه گیری شد وسپس شناگران کاملاً تصادفی به دو گروه 15 نفری تجربی وکنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای سه جلسه به تمرینات پلایومتریک پرداختند.تمرینات پلایومتریکنوعی تمرینات پرشی متوالی کوتاه عمودی وکوتاه وبلند افقی است، برای افزایش توان انفجاری وقدرتعضلات پاها. گروه کنترل به تمرینات عادی شنا می پرداختند. کل زمان تمرین دردو هفته ی اول 9 دقیقه،دردوهفته ی دوم 13 دقیقه، دردو هفته ی سوم 15 دقیقه ودر دو هفته ی آخر18-20 دقیقه بود. پس ازپایان دوره، آزمون قبلی تکرار وداده های خام به شرح زیر مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. تمرینات بلایومتریک تاثیر معنی داری برتوان بی هوازی دختران شناگر داشته است. تمرینات بلایومتریک تاثیر معنی داری برسرعت عکس العمل دختران شناگر نداشته است.تمرینات بلایومتریک تاثیر معنی داری بر رکورد 33متر شنای سرعتی دختران شناگر داشته است.بین توان بی هوازی گروه های تجربی وکنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد.بین سرعت عکس العمل گروه های تجربی وکنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بین رکورد 33 متر شنای سرعتی گروه های تجربی وکنترل تفاوت معنی داری مشاهده گردید.

هدف از اجرای این پژوهش ،بررسی تاثیر دوهفته بی تمرینی برعملکرد ،ویژگی های آنتروپومتریک وترکیب بدن وزنه برداران است .تعداد 12نفر از وزنه برداران نخبه ی تیم ملی پیش وپس ازدوهفته بی تمرینی موردارزیابی قرار گرفتند.در این خصوص مشخصات مربوط به عملکرد ،وزن کل بدن،Fat %،LBM ،محیط دور کمر، دور باسن ودورشانه بلافاصله پیش وپس از دوهفته بی تمرینی اندازه گیری شد.نتایج بدست آمده بیانگر آن بود که میانگین + انحراف معیار رکورد وزنه برداران به طور معنی داری کاهش داشته است‹یک ضرب: 89/38 ?201 دربرابر 1/38?58/189،دو ضرب: 39/45?67/226 در برابر 67/38 ?215 ،پااز پشت30 ?88/171 در برابر34/29 ?162 ،پا از جلو:37/26?150 در برابر 64/24 ?45/141 دو ضرب سرپا:94/25 ? 17/139 در برابر 44/22 ? 130 ویکضرب سرپا: 63/23?71/122 دربرابر7/22?04/116 ›‹001/0P<›. LBM وFat% به ترتیب کاهش وافزایش اندکی نشان دادند. ‹LBM:57/18? 73/78 دربرابر 94/17? 04/78؛ Fat%: 61/4?17/8 دربرابر2/5?09/9› .مقادیر مربوط به محیط دور شانه ودور باسن کاهش داشت‹دور شانه: 84/11?28/124 در برابر 24/37?113 ؛دور باسن:37/11?58/103 در برابر80/10?7/102›، در حالی که مقادیر مربوط به دور شکمافزایش نشان می دهد‹58/9?08/110 در برابر 81/8?92/114›.

از بین تعداد 500 نفر دانشجوی پسر دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد که در نیمسال دوم 1378-1379 درس تربیت بدنی عمومی را اخذ کرده بودند ،تعداد 60 نفربه طور تصادفی ساده انتخاب ومجدداً به صورت تصادفی ساده به سه گروه 20 نفری تقسیم شدند هرسه گروه درابتدای کار در پیش آزمون شرکت کردند.سپس مقرر شد گروه اول هیچ گونه فعالیت خاصی انجام ندهد وگروه دوم به مدت 18 جلسه ،هفته ای سه جلسه وهر جلسه به مدت 15 دقیقه مهارت پرتاب آزاد بسکتبال را عملاً تمرین کند وگروه سوم به مدت 18 جلسه ،هرهفته سه جلسه ودرهرجلسه ابتدا 5/7 دقیقه به صورت تصویر پردازی ذهنی در محیطی آرام ونیمه تاریک پرتاب آزاد بسکتبال رادر خیال تمرین کنند وسپس 5/7 دقیقه ی دیگر عملاً به تمرین مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بپردازند. درمورد تمرین ذهنی از روش هیک من وبه منظور امتیاز دهی مهارت پرتاب آزاد بسکتبال ،از تست استاندارد شده ی ایفرد استفاده شد.پس از پایان مرحله ی اجرایی از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد .برای تجزیه وتحلیل آماری از آزمون معنی دار بودن تفاوت بین دو گروه همبسته وتحلیل واریانس یک طرفه وآزمون توکی استفاده شد.نتایج تحقیق نشان داد هرچند که گروه تمرین جسمانی نسبت به گروه غیر فعال پیشرفت کرده بود، اما گروه سوم که مهارت راهم به صورت ذهنی وهم به صورت جسمانی تمرین کرده بودند، به طور معنی داری حتی نسبت به گروه تمرین جسمانی پیشرفت حاصل کرده بود.

در این تحقیق اثر هیپر گلیسمی در طول یک فعالیت استقامتی بر واکنش های هورمونی موردمطالعه وبررسی قرار گرفت .هشت آزمودنی مرد برای دو نوبت ودرهر نوبت به مدت 120 دقیقه روی ارگومتر با شدت تقریباً 70% از حداکثر اکسیژن مصرفی ‹ ›ورزش کردند در آزمایش اول ‹A› 30 دقیقه قبل از شروع ورزش ودر زمان ورزش غلظت گلوکز خون آزمودنی ها در حدود 12 میلی مول در لیتر نگاه داشته شد‹کلمپ گلوکز› ودر آزمایش دوم ‹B› به مقدار حجم مشابهی که در آزمایش اول گلوکز تزریق شده بود ،محلول 9/0 درصد سالین تزریق شد‹کنترل› . در اثر ورزش غلظت لاکتیک در هردوآزمون افزایش یافته بود اما تغییرات غلظت لاکتیک نسبت به تزریق گلوکز در مقایسه با تزریق سالین واکنش بیشتری نشان داد. تزریق گلوکز ونگه داشتن هیپرو گلیسمی زمان ورزش موجب شد به طور معنی داری غلظت اسید چرب استریفیه نشده ‹NEFA› ،گلیسرول ،اپی نفرین ،نوراپی نفرین، گلوکاگون وهورمون رشد در پلاسما کاهش یابد، در حالی که غلظت انسولین در پلاسما به طور معنی داری افزایش یافت.به طور کلی این نتایج مشخص می سازند که تزریق گلوکز وهیپرگلیسمی زمان فعالیت طولانی با شدت بالا باعث متوقف کردن واکنش های هورمونی به ورزش می شودکه به طور معمول مسئول رهاسازی گلوکز از کبد وتجزیه گلیگوژن عضلات می باشد.

در این تحقیق تاثیرات حرکات کششی ایستا وپویا برمیزان کوفتگی تاخیری وافزایش کراتین کینازبا یکدیگر مقایسه شده است. بیست مرد دانشگاهی دردو گروه کششی ایستا و پویا به صورت تصادفی قرار گرفتند .همه ی آنها سه دوره از 25 حرکت کششی را درزمان 80 دقیقه انجام دادند ،تنها تفاوت موجود در بین گروه ها این بود که گروه ایستا هر حرکت را به مدت 40 ثانیه در حالت ساکن نگه می داشتند در صورتی که گروه پویا این حرکات رادر حالت حرکت اجرا می کردند. برای تجزیه وتحلیل میانگین های اندازه گیری شده در کوفتگی تاخیری عضلانی وآنزیم کراتین کیناز قدرت ایزومتریک پایین تنه و دامنه ی حرکتی مفصل ران ،از آزمون تحلیل واریانس عاملی‹4? 2› استفاده شده است.