درخت حوزه‌های تخصصی

فعالیت بدنی منظم در تمامی دوران زندگی، بویژه کودکی و نوجوانی حائز اهمیت است و اثرات مفید آن را بر رشد جسمانی، فکری و روانی کودکان و نوجوانان نباید نادیده گرفت. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر شرکت در کلاسهای ورزشی تابستانی بر عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی دختران نوجوان بود. بدین منظور، تعداد سه پایگاه تابستانی، از بین پایگاههای شهر تهران انتخاب گردید و تعداد 54 نفر از دانش آموزان این پایگاهها (با سن15/1±3/13سال و وزن83/8±6/47کیلوگرم) که در طول سال فعالیت بدنی منظم نداشته و فقط در کلاسهای تابستانی (والیبال و بسکتبال) شرکت کردند، به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند. همچنین، 10 نفر از دانش آموزان این پایگاهها که فقط در فعالیتهای هنری و علمی مشارکت داشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. توان هوازی، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری، چابکی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی آزمودنیها قبل و بعد از کلاسها مورد ارزیابی قرار گرفت. طول دوره 8 هفته و تعداد جلسات تمرینی و علمی 3 نوبت در هفته بود. برای مقایسه تغییرات بین گروهی و درون گروهی به ترتیب، از آزمون t مستقل و t همبسته در سطح معنی داری 05/0 P< استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که میزان تغییرات حداکثر اکسیژن مصرفی، استقامت عضلانی در هر دو گروه معنی دار (05/0P< ) می باشد. از طرفی، میزان تغییرات انعطاف پذیری و خرده مقیاس عزت نفس، تنها در گروه تجربی معنی دار(05/0P< ) بود. نتایج تحقیق نشان داد که بین میزان تغییرات توان هوازی، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری، چابکی، شاخص توده بدن، خود پنداره بدنی کلی و خرده مقیاسهای خود پنداره بدنی، در گروه گواه و تجربی تفاوت معنی داری (05/0P> )، وجود ندارد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر میرسد که کلاسهای ورزشی تابستانی با چنین الگویی که در این پایگاهها اجرا می گردد، اثری بر عوامل آمادگی جسمانی، حرکتی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی ندارد و برای ساماندهی این کلاسها باید چاره اندیشی شود.

با توجه به اینکه ناهنجاری های اسکلتی- عضلانی ممکن است عملکرد حس عمقی را دچار اختلال کنند، هدف تحقیق حاضر، مقایسه حس وضعیت مفصل مچ پا در دانشجویان دختر با و بدون پرونیشن و سوپینیشن افزایش یافته بود. بدین منظور 87 آزمودنی در قالب سه گروه 29 نفری شامل گروه های پرونیشن افزایش یافته، سوپینیشن افزایش یافته و گروه پای طبیعی قرار گرفتند. دقت حس وضعیت مفصل مچ پا از طریق اندازه گیری خطای مطلق بازسازی زوایای 10 درجه دورسی فلکشن و 20 درجه پلانتار فلکشن با استفاده از الکتروگونیامتر ارزیابی شد. نتایج آزمون کروسکال والیس نشان داد که از نظر آماری تفاوت معناداری در میانگین خطای مطلق بازسازی زوایای 10 درجه دورسی فلکشن و 20 درجه پلانتار فلکشن مچ پا بین سه گروه تحقیق وجود نداشت (58/0P=، 38/0P=). براساس نتایج تحقیق، از یک طرف، به نظر می رسد ناهنجاری های پرونیشن و سوپینیشن افزایش یافته نقش تعیین کننده ای در دقت عملکرد حس عمقی مفصل مچ پا نداشته باشند و تغییرات حاصله تنها از لحاظ ساختاری و بیومکانیکی باشد. از طرف دیگر، ممکن است درصورتی که تحقیق حاضر در افرادی با شدت بیشتر ناهنجاری صورت گیرد و برای بازسازی زاویه ای مفصل مچ پا از روشی در زنجیره حرکتی بسته (اما بدون درگیر شدن مفاصل مجاور) استفاده شود، نتایج متفاوتی حاصل شود.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر مکمل دهی ویتامین E بر پاسخ فاکتور آنژیوژنیکی (سطوح VEGF سرم) به فعالیت وامانده ساز و بررسی ارتباط مکمل دهی ویتامین E با VEGF سرمی در مردان فعال است. بدین منظور، 30 مرد فعال (میانگین ± انحراف معیار: حداکثر اکسیژن مصرفی 54/2 ± 19/40 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) انتخاب و براساس max2VO به دو گروه مکمل (400 واحد بین المللی ویتامین E به طور روزانه) و دارونما (4/0 گرم آمیلیوم به طور روزانه) تقسیم شدند. پس از 14 روز مکمل دهی، آزمودنی های هر دو گروه فعالیت وامانده ساز (20 دقیقه فعالیت با 50 درصد max2VO و سپس40 دقیقه بعدی با 65 درصد max2VO و 5 دقیقه پایانی با حداکثر تلاش تا حد واماندگی) انجام دادند. نمونه های خونی قبل از دوره مکمل دهی، قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد اجرای وامانده ساز گرفته شدند. از آزمون های تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده شد. بر اساس نتایج، دو هفته مکمل دهی ویتامین E باعث افزایش معنی دار سطوح سرمی ویتامین E گروه مکمل نسبت به گروه دارونما شد (006/0P=). همچنین، فعالیت وامانده ساز موجب افزایش معنی دار VEGF سرمی بعد از اجرا در گروه مکمل (001/0P=) و دارونما (000/0P=) شد. با وجود این، بین سطوح VEGF سرمی در دو گروه مکمل و دارونما در هیچ یک از وهله های زمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (865/0P=). همچنین، بین سطوح ویتامین E و میزان VEGF سرم پایه ارتباط معنی داری وجود نداشت (221/0P=). در نهایت، به نظر نمی رسد مکمل دهی ویتامین E با دوز 400 واحد به مدت 14 روز تأثیر معنی داری بر سطوح VEGF سرمی استراحتی و VEGF ناشی از فعالیت وامانده ساز داشته باشد.

تحرک و انعطاف پذیری بافت های نرم اطراف مفاصل، عامل مهمی در جلوگیری از آسیب یا صدمه مجدد بافت نرم است. هدف این پژوهش، مقایسه تأثیر روش های کششی داینامیک و دو روش متفاوت PNF روی میزان انعطاف پذیری عضلات همسترینگ و زاویه لوردوز کمری دانشجویان پسر بود. تعداد 90 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران با دامنه سنی 25-20 سال دارای کوتاهی در عضلات همسترینگ و بدون سابقه عمل جراحی، طی یک نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بعد از امضا کردن رضایت نامه شرکت در تحقیق، به طور تصادفی در سه گروه متفاوت (در هر گروه 30 آزمودنی) قرار گرفتند ( میانگین سنی گروه کششی داینامیک 3/1±22 سال، گروه کششی PIR 7/3±22 سال و گروه کششی RI 2/2±23 سال بود). آزمودنیهای تحقیق در طول دوره تحقیق از داروی خاصی استفاده نمی کردند. برنامه کششی به مدت هشت هفته، چهار روز در هفته و هر روز دو دقیقه برای هر جلسه انجام شد. میزان انعطاف پذیری عضلات همسترینگ، دامنه حرکتی اکستنشن اکتیو و پاسیو زانو و زاویه لوردوز کمری (درجه) به ترتیب به وسیله گونیامتر و خط کش منعطف اندازه گیری شدند ( قبل و بعد از انجام هر مرحله کششی). برای تجزیه و تحلیل آماری، از آزمون های آماری آنالیز واریانس یکطرفه با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0=P). در هر سه روش کششی، میزان انعطاف پذیری عضلات همسترینگ، فلکشن اکتیو و پاسیو زانو و میزان لوردوز کمری افراد بعد از هشت هفته تمرین کششی، افزایش معنی داری پیدا کرد. نتایج تحقیق نشان داد که میزان تأثیر روش های کششی مختلف بر افزایش انعطاف پذیری عضلات همسترینگ از لحاظ آماری تفاوت معنی داری با هم نداشت و تا حدودی تاثیرات به وجود آمده با هم برابر بود. با توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که هر سه روش، در افزایش انعطاف پذیری تقریباً یکسان عمل می کنند.

هدف این تحقیق تعیین ارتباط بین رفتار رهبری مربی، انسجام گروهی و عملکرد تیم های والیبال لیگ برتر زنان است. در این تحقیق همبستگی 76 والیبالیست زن از تیم های لیگ برتر در سال 1388 با میانگین سن 26/4±96/24 سال، سابقه ورزشی 74/4±71/9 سال و سابقه عضویت در تیم های حرفه ای 73/3±55/6 سال پرسشنامه اطلاعات فردی، مقیاس رهبری در ورزش (چلادورای و صالح، 1980) و پرسشنامه انسجام گروهی (کارون و همکاران، 1985) را تکمیل کردند. از ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون چندمتغیره در سطح معنی¬داری 05/0 و نرم¬افزار آماری SPSS برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد سطح کلی انسجام گروهی ارتباط معنی داری با ابعاد آموزش و تمرین، رفتار دموکراتیک، رفتار آمرانه، حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت و سطح کلی رفتار رهبری دارد (05/0≥p). همچنین عملکرد تیم های والیبال لیگ برتر زنان با ابعاد آموزش و تمرین، رفتار دموکراتیک، رفتار آمرانه، حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت، سطح کلی رفتار رهبری، انسجام وظیفه ای، انسجام اجتماعی و سطح کلی انسجام گروهی ارتباط معنی داری دارد (05/0≥p). در ادامه، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد رفتارهای دموکراتیک و آمرانه نقش معنی داری در تبیین انسجام وظیفه ای (56%)، انسجام اجتماعی (63%) و سطح کلی انسجام گروهی (73%) دارند، در حالی که علاوه بر این رفتارها، بُعد بازخورد مثبت نیز از رفتار رهبری تعیین کنندة انسجام اجتماعی در تیم های والیبال لیگ برتر به¬شمار می آید (05/0≥p). در خصوص عملکرد، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد هنگامی که رفتار رهبری و ابعاد انسجام گروهی به¬طور همزمان وارد تحلیل رگرسیون می شوند، تنها رفتار رهبری شامل آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت قادر به پیش¬بینی عملکرد تیمی است. یافته های این تحقیق اهمیت رفتار رهبری مربی در تبیین انسجام گروهی و عملکرد تیمی را تأیید می¬کند.

آرزوهای شغلی شامل مسیر های شغلی است که به زندگی شغلی کارکنان تداوم، نظم و معنا می بخشد. این آرزوها منابع خودشناسی و ثبات در مسیر شغلی است. تحقیقات نشان داده است که توجه به آرزوهای شغلی در بهبود متغیرهای مدیریت منابع انسانی مؤثر است، از جمله جامعه پذیری سازمانی که نقش حیاتی در مراحل اولیه استخدام و مسیر شغلی کارکنان دارد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین آرزوهای شغلی و جامعه پذیری سازمانی در میان کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب ایران بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی و به شیوه میدانی بود. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان مرد و زن ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب کشور بود که با روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند 263 نفر به عنوان نمونه آماری برای مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد آرزوهای شغلی براساس مدل بیگلیاردی و همکاران (2005) و جامعه پذیری سازمانی براساس مدل تائورمینا (1997) استفاده شد. از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) نیز استفاده شد. نتایج نشان داد که بین آرزوهای شغلی و مؤلفه های آن (شایستگی فنی/کارکردی، شایستگی مدیریت عمومی، ثبات سازمانی، خلاقیت کارآفرینانه، خدمت یا تأثیر داشتن، خودمختاری/استقلال، سبک زندگی و چالش محض) با جامعه پذیری سازمانی و ابعاد آن (دریافت آموزش، تفاهم، حمایت کارکنان و چشم انداز از آینده سازمان) رابطه مثبت و معنادار در سطح P<0.01 وجود دارد. همچنین مشخص شد که مؤلفه های شایستگی مدیریت عمومی و ثبات سازمانی می توانند به طور مثبت و معنادار جامعه پذیری سازمانی را پیش بینی کنند. بنابراین آرزوهای شغلی کارکنان در تسهیل جامعه پذیری آنان نقش مؤثری دارد.

بازاریابی اجتماعی عبارت است از به کارگیری ابزار بازاریابی به منظور دسترسی به اهداف مطلوب اجتماعی. به عبارتی بازاریابی اجتماعی، استفاده از فنون تجاری برای افزایش قابلیت پذیرش یک عقیده یا عمل در یک گروه هدف است. در این مقاله، تأثیر اعتبار و نام باشگاه های ورزشی در بهبود و تغییر رفتار هوادارانشان بررسی شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر نشان داد که دو ویژگی سازمانی شامل اعتبار عمومی و مسئولیت درک شده و دو ویژگی مربوط به مسئولیت اجتماعی سازمان شامل تلاش درک شده و تأثیر درک شده متغیرهای مستقل تأثیرگذاری بر اعتبار محیطی هستند. همچنین نتایج نشان داد که اعتبار محیطی تأثیر زیادی بر رفتار محیطی حرفه ای هواداران شامل بهبود رفتار دائمی و بهبود رفتار آنان در هر بازی دارد. علاوه بر این، براساس نتایج تحقیق حاضر، درصورتی که سازمان های ورزشی برای افزایش اعتبار محیطی و اجتماعی خود بیشتر تلاش کنند، می توانند ابزار مؤثری در راستای بهبود رفتار اجتماعی باشند.

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر یک دوره فعالیت هوازی متوسط همراه با مصرف ویتامین E بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و شاخص های استرس اکسایشی و آسیب عضلانی دانشجویان پسر فعال بود. به این منظور 45 دانشجوی پسر سالم فعال به صورت هدفمند انتخاب شدند و به شکل تصادفی در سه گروه قرار گرفتند؛ گروه تمرین – دارونما (15= n ، وزن 31/5 ?45/69 کیلوگرم، سن 6/1 ?8/23 سال)، گروه تمرین – مکمل (15= n، وزن 56/4 ?21/72 کیلوگرم، سن 3/2 ?4/22 سال) و گروه کنترل – دارونما (15= n ، وزن 86/6 ?74/68 کیلوگرم، سن 8/1 ?9/22 سال). آزمودنی ها به مدت 8 هفته تحت یک برنامه تمرین هوازی با شدت 65-60 درصد حداکثر ضربان قلب همراه با مصرف ویتامین E قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرهای وابسته، نمونه خونی آزمودنی ها 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در وضعیت استراحتی جمع آوری شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که مقادیر GPX، MAD، CP و VO2max پس آزمون گروه تمرین – مکمل در مقایسه با پیش آزمون تفاوت معنی داری داشته است.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر یک جلسه فعالیت بی هوازی و هوازی بر تغییرات نسبت IgA به پروتئین تام بزاقی دختران غیرورزشکار بود. آزمودنی های تحقیق، 36 دختر غیرورزشکار بودند که به طور تصادفی به سه گروه (فعالیت بی هوازی (12n=) با میانگین سنی 91/1±23 سال، فعالیت هوازی (12n=) با میانگین سنی 45/1± 5/21 سال و گروه کنترل (12n=) با میانگین سنی 09/2±25/23 سال) تقسیم شدند. نمونه های بزاقی، قبل و بلافاصله پس از اجرای آزمون جمع آوری شد. در این تحقیق، به منظور اجرای فعالیت بی هوازی از آزمون RAST و برای فعالیت هوازی از آزمون شاتل ران استفاده شد. گروه کنترل نیز، طی دوره تحقیق، فعالیت ورزشی انجام ندادند. تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس یکطرفه برای تعیین تفاوت بین مقادیر متغیرهای دو گروه، همچنین آزمون t همبسته برای بررسی تغییرات درون گروهی به وسیله نرم افزار 16SPSS انجام گرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین تغییرات نسبت IgA به پروتئین تام بزاقی سه گروه مورد بررسی تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین، نتایج آزمون t همبسته در گروه های مورد بررسی تغییرات درون گروهی نسبت IgA به پروتئین تام بزاقی را در هیچ یک از گروه ها معنادار نشان نداد. همچنین اثر مخرب فعالیت بدنی بر ایمنی مخاطی مشاهده نشد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر شاخص های آسیب عضلانی و کوفتگی عضلانی تأخیری در دانشجویان پسر ورزشکار بود. به این منظور، 20 نفر از دانشجویان پسر رشته ی تربیت بدنی داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. فعالیت مقاومتی شامل یک مرحله تمرین دایره ای در 5 ایستگاه و هر ایستگاه شامل 3 نوبت بود که هر نوبت با 75 درصد یک تکرار بیشینه در 8 تا 10 تکرار انجام شد. نمونه های خونی قبل از فعالیت مقاومتی، بلافاصله بعد از فعالیت، 24 و 48 ساعت بعد از فعالیت، در حالت ناشتا جمع آوری شد. از پرسشنامه ادراک درد مک گیل برای تعیین کوفتگی عضلانی در زمان های قبل از فعالیت مقاومتی، بلافاصله بعد از فعالیت، 24، 48 و 72 ساعت بعد از فعالیت و متناسب با برنامه تمرین برای عضلات چهارسر رانی، دلتوئید، سینه ای، سرینی و سه سر بازو استفاده شد. برای مقایسه تغییرات درون گروهی از تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی و برای مقایسه تغییرات بین گروهی از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0>α استفاده شد. نتایج نشان داد سطوح سرمی شاخص های کراتین کیناز در گروه تجربی و در زمان های بلافاصله بعد از فعالیت (001/0p=) و 24 ساعت بعد از فعالیت (013/0p=) افزایش معناداری داشت. سطوح سرمی لاکتات دهیدروژناز در گروه تجربی و در بلافاصله بعد از فعالیت افزایش معناداری داشت (032/0p=). سطوح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز بلافاصله بعد از فعالیت (007/0p=)، 24 ساعت (016/0p=) و 48 ساعت بعد از فعالیت (035/0p=) افزایش معناداری داشت. همچنین نتایج نشان داد میزان درد ادراک شده کلی در گروه تجربی بلافاصله بعد از فعالیت (005/0p=)، 24 ساعت (005/0p=) و 48 ساعت بعد از فعالیت (006/0p=) افزایش معناداری را نشان داد. بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که احتمالاً یک وهله فعالیت مقاومتی با 75 درصد یک تکرار بیشینه باعث افزایش میزان سرمی شاخص های آسیب عضلانی و درد عضلانی ادراک شده در دانشجویان پسر ورزشکار می شود. بنابراین پیشنهاد می شود در شروع اجرای برنامه تمرینی مقاومتی در ورزشکاران برای جلوگیری از کوفتگی عضلانی از شدت های کمتر از 75 درصد یک تکرار بیشینه استفاده شود.

هدف تحقیق حاضر توصیف وضع موجود والیبال در ایران با ارائة برنامة اجرایی در راستای بهبود مستمر است. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامة محقق ساختة توصیف وضع موجود والیبال استان هاست که روایی محتوایی و پایایی آن تأیید شد. جامعة آماری شامل کلیة استان های کشور (30 استان) بود. حجم نمونة آماری از طریق تعیین n نمونه در مطالعة راهنما برابر 12 استان به دست آمد. روش تحقیق از نوع پیمایشی، تحلیل محتوا و اقدام موردی است. یافته های پژوهش بر اساس آزمون کای اسکوئر نشان داد در رویکرد پشتیبانی نرم، در مؤلفة نیروی انسانی، به ویژه داوران و مربیان فعال، منابع مالی و حمایتکنندگان مالی، توسعة علمی و پژوهشی و فناوری اطلاعات (ICT) و توسعة استاندارد و ارزیابی، به خصوص در بخش سالن های آموزشی و زمین های روباز، محیط حقوقی، مدیریت و برنامه ریزی، به ویژه در بخش مسابقات داخلی استان ها و توسعة فرهنگی تفاوت معنیداری در مقایسة نسبت ها وجود دارد (05/0P<). در تمام این موارد 70 درصد استان ها در سطح بسیار پایینی قرار دارند. در مؤلفة نهادها و تشکیلات تفاوت معنیداری مشاهده نشد. در مبحث پشتیبانی سخت که شامل امکانات و زیرساخت و تجهیزات ورزشی است، به ویژه در بخش سالن های در دست ساخت، زمین های والیبال ساحلی و سایر تجهیزات ورزشی تفاوت معنیداری (5/0P<) وجود داشت و 82 درصد استان ها در سطح پایینی قرار دارند بنابراین وضع موجود والیبال استان ها به لحاظ رویکرد پشتیبانی نرم و سخت ناهمگون است؛ بنابراین با توجه به مقایسه با وضع مطلوب (Bench-Marking)، سوات (SOWT) به دست آمد. راهکارهای اجرایی توسعة ورزش والیبال بر اساس کمبودها و نظر خبرگان و استفاده از فرصت ها جمع بندی و وزن دهی شد و ملاک افزایش کمّی راهکارهای توسعه، متوسط نرخ رشد جمعیت ورزشکار در دوره های سه تا پنج و ده ساله بوده است که از طریق نظر کارشناسان اولویت بندی شد.

هدف از این مطالعه شناسایی استراتژی کنترل تعادل هنگام اجرای بالانس بر روی پارالل بود. تعداد 8 نفر ژیمناست باتجربه (میانگین سن 59/1±62/16 سال قد94/4±75/160سانتیمتر و وزن14/7±24/53) دراین تحقیق شرکت کردند. تعداد 18 مارکر منعکس کننده نور کروی شکل به قطر 2 سانتیمتر روی نقاط مشخص شده آناتومیکی آزمودنی ها نصب شد. آزمودنی ها حرکت بالانس را سه بار روی یک پارالل شبیه سازی شده انجام دادند. حرکت بالانس با استفاده از سیستم آنالیز حرکتی (Motion (Analysis system با سه دوربین دیجیتال و با فرکانس 120 هرتز به مدت 5 ثانیه ثبت گردید. اندازه های آنتروپومتریک هر فرد شامل جرم اندام ها موقعیت مرکز جرم و طول هر اندام تعیین گردید. دامنه حرکتی سرعت و شتاب زاویه ای مفاصل مختلف بدن در نرم افزار EVa محاسبه شد سپس با استفاده از روش دینامیک معکوس در محیط نرم افزار MATLAB و بهرهگیری از یک مدل 5 قسمتی گشتاور مفاصل مچ دست آرنج شانه و ران محاسبه شد. برای کاهش پارازیتهای اطلاعات از فیلتر دیجیتال با فرکانس برشی 2 هرتز مورد استفاده قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از تست های آماری MANOVA وt وابسته استفاده گردید.(p<0/05) میزان تغییرات و نوسانات مرکز جرم اندام ها و مرکز جرم کلی بدن در جهت قدامی ـ خلفی بیشتر از جهت داخلی ـ خارجی بود(005/0p=). گشتاور مفاصل مچ دست آرنج شانه و ران در کنترل تعادل دخالت داشتند اما نقش گشتاور مفصل مچ دست بیشتر از سایر مفاصل بود. در نتیجهگیری کلی اینکه درگیری گشتاور مفاصل برای حفظ تعادل در اجرای بالانس روی پارالل به ترتیب مچ آرنج شانه و ران است.