درخت حوزه‌های تخصصی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش احداث زیرساخت حمل و نقل و مدل سازی اثرات آن بر توسعه پایدار گردشگری انجام شده است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی است. جامعه آماری سکونت گاه های گردشگرپذیر نواحی گردشگری شیت   ولیدر و شیرین سو، شهرستان طارم، را شامل می شود؛ با روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند نیز تعداد 277 خانوار جهت نمونه گیری انتخاب شده اند. روش جمع آوری اطلاعات میدانی   کتابخانه ای و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار استنباطی و از طریق آزمون ویلکاکسون، T تک نمونه ای در نرم افزار SPSS؛ نمایش و ترسیم جریانات فضایی گردشگری محدوده مورد مطالعه با استفاده از نرم افزار UCINET و مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) در نرم افزار AMOS انجام شده است. نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد که، در بررسی اثرات احداث جاده زنجان   تهم   چورزق بر متغیرهای توسعه گردشگری با آزمون ناپارامتری ویلکاکسون، بیشترین تأثیر با میانگین 39/4 به مؤلفه بهبود فرصت های اشتغال گردشگری مربوط است. هم چنین بررسی سهم ابعاد پیامدهای احداث جاده زنجان   تهم   چورزق در توسعه پایدار گردشگری نواحی مورد مطالعه با آزمون مدل معادلات ساختاری نشان می دهد که بار پنهان عاملی شاخص کالبدی به میزان 97/0 اثرگذاری بیشتری را نسبت به بار عاملی ابعاد دیگر در توسعه پایدار گردشگری بر جای گذاشته است.

هدف این مقاله بررسی و تبیین جایگاه بازاریابی گردشگری در مقایسه با سایر مفاهیم بازاریابی براساس مفاهیم"رویکرد"، "تکنیک" و "پارادایم" است. بدین منظور با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و روش فراترکیب ، مفاهیم بازاریابی استخراج شد. به منظور پالایش این مفاهیم و اطمینان از اعتبار اطلاعات به دست آمده، پرسشنامه ای برای اساتید حوزه بازاریابی در داخل و خارج از کشور ارسال شد. با استفاده از ازمون توزیع دو جمله ای داده های حاصل از جمع آوری این پرسشنامه ها مورد بررسی قرار گرفت . برای دسته بندی مفاهیم بر اساس سطوح روش شناسی، دلفی در میان 26 نفر از اساتید دانشگاه (داخل و خارج از کشور) در حوزه بازاریابی اجرا شد. درنهایت با استفاده از تجزیه و تحلیل داده ها با آزمونهای t تک نمونه ای و کلمگروف اسمیرونف و تکنیک تاپسیس مفاهیم براساس سطوح روش شناسی دسته بندی و جایگاه بازاریابی گردشگری دربین سایر مفاهیم بازاریابی مشخص شد

تجربیات دهه­های گذشته در کشور­های جهان، نشان‌دهنده این است که توجه به گردشگری، یکی از مهم‌ترین بخش­های اقتصادی و ارتباطی دولت‌هاست؛ از همین رو، سیاست­های مختلفی را به‌منظور توسعه گردشگری و زیر بخش­های آن در ابعاد ملی، منطقه­ای و محلی به کار گرفته­اند. هدف از این پژوهش، تحلیل تطبیقی برنامه­ریزی فضایی گردشگری ایران با کشورهای ترکیه، صربستان و پرتغال است تا از تجربیات این کشورها برای کاهش نقاط ضعف و بهبود توسعه گردشگری از جمله گردشگری روستایی کشور بهره گرفته شود. نوع تحقیق، بنیادی و روش مورد استفاده، تطبیقی با تحلیل کیفی بر اساس شیوه تحلیل محتوا است.برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه­ای (­اسنادی) بهره گرفته شده است. یافته­های تحقیق نشان داد که موفقیت کشورهای ترکیه، صربستان و پرتغال در زمینه برنامه­ریزی فضایی گردشگری، از طریق انطباق برنامه­ها و ایجاد همگرایی و مشارکت بین دپارتمان برنامه­ریزی فضایی گردشگری در سطوح مختلف ملی، منطقه­ای و محلی (­روستایی) در جهت توسعه گردشگری نقش هدایتگری- تسهیلگری را به کار گرفته و با دادن اختیار به ایالت­ها در برنامه­های قانونی و سیاست­های توسعه گردشگری، نقش­های راهبردی را لحاظ کرده­اند؛ اما کشور ایران در سطح ملی به دلیل نگرش و تفکر ساختار متمرکز در برنامه­ریزی و نگرش بخشی به برنامه­ها با مشکلاتی مواجه است. در سطح منطقه­ای نیز با مشکلاتی مانند، عدم استقلال و اختیار قانونی و سیاسی مدیران منطقه­ای در برنامه­های گردشگری و در سطح محلی با مشکلاتی مانند، ­عدم حق اختیار قانونی به نماینده محلی و عدم مشارکت راهبردی در زمینه برنامه­ریزی فضایی مقصدهای گردشگری روستایی روبه­رو است.

در بازار بسیار رقابتی صنعت گردشگری، بازاریابان مقصد به دنبال افزایش ارزش ویژه برند خود با تمرکز بر عواملی کلیدی تحت عنوان ابعاد ارزش ویژه برند هستند و میزان همبستگی بین این ابعاد سبب می شود ارزیابی گردشگران از یک بعد، دیگر ابعاد را نیز تحت الشعاع قرار دهد، که این مسئله در ارزیابی نهایی گردشگر از مقصد اهمیت ویژه ای دارد. در همین راستا، پژوهش حاضر به دنبال بررسی میزان همبستگی ابعاد ارزش ویژه برند مشتری محور مقصد گردشگری سرعین می باشد؛ این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و بر اساس روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد. داده های 384 پرسش نامه ی محقق ساخته ی پژوهش که روایی آن مورد تأیید خبرگان قرار گرفته و پایایی آن(آلفای کرونباخ) برای تمامی ابعاد تایید شده، به روش معادلات ساختاری و بااستفاده از نرم افزار20SPSS و 18AMOS مورد تحلیل قرار گرفته است؛ در نهایت، یافته های پژوهش بیانگر همبستگی نسبتا" بالایی بین همه ی ابعاد ارزش ویژه برند مقصد گردشگری سرعین می باشد، اما بیش ترین همبستگی بین کیفیت و ارزش ادراک شده(89/0)، و کم ترین همبستگی بین تصویر و ارزش ادراک شده برند(53/0) می باشد. لذا، باتوجه به اهمیت این ابعاد در ارزیابی گردشگران سرعین از این مقصد، می بایست مدیران و برنامه ریزان گردشگری منطقه برای ارتقای این ابعاد و بالابردن سطح رضایتمندی و در نتیجه ارزیابی مثبت گردشگران از برند این مقصد توجه بیش تری داشته باشند.

رقابت و سرعت تغییر در صنعت گردشگری موجب شده تا سازمان ها برای برنامه ریزی جذب گردشگر بیش تر نیازمند درک  مخاطب باشند. این تحقیق کاربردی و با صبغه ی ترکیبی تلاشی برای استفاده از روش نقشه مفهومی برند جهت ایجاد بینش از درک مخاطب داخلی نسبت به برند گردشگری منطقه آزاد کیش است. برای جمع آوری داده دویست نفر در سطح شهر تهران در دو گروه افراد دارای سابقه و  فاقد سابقه بازدید از منطقه آزاد کیش با نمونه گیری آسان انتخاب شدند و پس از دو مرحله مصاحبه با استفاده از اسلوب روش نقشه مفهومی برند، نقشه های ذهنی آنان ترسیم شد. با آنکه منطقه آزاد کیش شامل جزایر کیش، هندورابی، فارور بزرگ و کوچک است، جز کیش هیج تداعی مرتبط با جزایر دیگر در نقشه ها نمود نداشت. برطبق نتایج افراد دارای سابقه بازدید تعداد تداعی بیشتر و تداعی مثبت بیشتری داشتند. بیش از نیمی از تداعی های افراد فاقد سابقه بازدید مشابه افراد دارای سابقه بازدید بود. نکته قابل توجه قرارداشتن یک رسانه ی تبلیغاتی به عنوان تداعی منفی در نقشه ی افراد فاقد سابقه بازدید بود.

گردشگری طبیعت محور یکی از گونه های مهم گردشگری است که در توسعه محیطی پایدار نقش بسیار مهمی ایفا می کند. یکی از بهترین روش های توسعه پایدار محیطی، تمرکز و بهبود رفتار محیط دوستانه گردشگران است. از این رو، این تحقیق به کاوش رفتار محیط دوستانه گردشگر پرداخت و نقش دلبستگی به مکان و رضایت گردشگر را بر آن به طور تجربی بررسی نمود. بدین منظور، ٢٨٦ گردشگر بومی که از تالاب بین المللی آلاگل بازدید نموده بودند با روش نمونه گیری در دسترس مورد پیمایش قرار گرفتند. با استفاده از مدلسازی معادله ساختاری از طریق نرم افزار لیزرل، نتایج تحقیق حاکی از اثرات مثبت و معنادار دلبستگی به مکان و رضایت گردشگر بر رفتار محیط دوستانه گردشگر بود. دلبستگی به مکان بر رضایت گردشگر نیز اثر مثبت و معنادار گذاشت.

توسعه صنعت گردشگری به عنوان صنعتی نوپا در جهان، در ردیف یکی از سه منبع درآمدی اول به شمار می آید ولی در ایران به دلایل فراوان هنوز جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است . در کشورهای توسعه یافته این صنعت، در حال گسترش بوده است. لذا برنامه ریزان بر آنند تا جهت توسعه فعالیت های گردشگری به مقوله ارزیابی ظرفیت مدیریت یکپارچه برای توسعه گردشگری شهرستان کاشان توجه کنند. بنابراین، بهره وری هرچه بیشتر توسعه گردشگری و افزایش پیامدهای مثبت آن، نیازمند مدیریت یکپارچه ی آن می باشد. این پژوهش با استفاده از روش های توصیفی تحلیلی و بهره گیری از پرسشنامه و تحلیل های آماری شامل تحلیل رگرسیون و آزمون T   به ارزیابی ظرفیت مدیریت یکپارچه برای توسعه گردشگری شهرستان کاشان پرداخته است، جامعه آماری مورد بررسی در این تحقیق337 نفر که با روش تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند، می باشد. در این پژوهش از نرم افزار spss21 و Excel2013 جهت آنالیز داده های پرسشنامه استفاده شده است. نتایج حاصل از آمار استنباطی انجام شده، میزان معنادار در آزمون T 01/0، نشان دهنده معنادار بودن آزمون است، در نتیجه فرضیه های تحقیق «1) نبود تعامل و هماهنگی بین عناصر و بخش های مدیریتی گردشگری منجر به عدم مدیریت یکپارچه شهرستان کاشان شده است. 2) نبود تعامل و هماهنگی بین عناصر و بخش های مدیریتی گردشگری منجر به عدم توسعه متوازن سیستم گردشگری شهرستان کاشان شده است.» تعامل و هماهنگی در بخش های مدیریتی گردشگری سبب توازن خواهد شد.