علی عباسی

هدف از این مطالعه مقایسه پایداری پویا در ناهنجاری پای چرخیده به داخل و خارج در حرکت پرش- فرود بود. تعداد 27 نفر از دانشجویان پسر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم(سن 65/1± 29/23سال، وزن 77/7±17/70 کیلوگرم) که هیچ گونه آسیب دیدگی در اندام تحتانی و آسیب دیدگی مربوط به سر نداشتند، در این مطالعه شرکت کردند. با استفاده از آزمون شاخص افتادگی استخوان ناوی آزمودنی ها در سه گروه پای چرخیده به داخل(9 نفر)، پای چرخیده به خارج(9 نفر) و پای معمولی(9 نفر) قرار گرفتند. پایداری پویا آزمودنی ها با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری کسب شد که پایداری ورزشکار را در حرکت پرش- فرود(که از حرکات آسیب زا ورزشی می باشد) ارزیابی می کند. زمان رسیدن به پایداری آزمودنی در دو راستای جانبی(ML ) و قدامی- خلفی(AP ) محاسبه شد. پس از محاسبه زمان رسیدن به پایداری مربوط به هر آزمودنی داده های مربوطه با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA ) و تحلیل واریانس یک راهه(ANOVA ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در راستای جانبی میانگین زمان رسیدن به پایداری در گروه پای چرخیده به داخل با گروه پای چرخیده به خارج تفاوت معنی دار مشاهده شد. در حالی که اختلاف میانگین زمان رسیدن به پایداری بین گروه پای چرخیده به داخل با پای معمولی و همچنین پای چرخیده به خارج با پای معمولی معنی دار نبود. از بین سه گروه پا، گروه پای چرخیده به خارج در مقایسه با دو گروه دیگر دیرتر به پایداری رسیدند. کاهش پایداری در آزمودنی­های با پای چرخیده به خارج ممکن است به علت ساختار مکانیکی و ساختمان خاص پای چرخیده به خارج و همچنین نقص در گیرنده­های عمقی مفصل و استراتژی­های عضلانی این نوع پا باشد. اختلال در پایداری افراد دارای پای چرخیده به خارج ممکن است احتمال آسیب های مچ پا مانند اسپرین مچ پا و همچنین آسیب­های مربوط به زانو را افزایش دهد.

حرکت پرش-فرود در بسیاری از فعالیتهای ورزشی مشاهده می شود، از جمله حرکاتی است که انجام آن افزایش پتانسیل اسیب شناسی از پرش- فرود را با خود به همراه دارد. باتوجه به نقش مهم قدرت عضلانی در پایداری پس از فرود، هدف از این مطالعه عبارت است از بررسی ارتباط بین حداکثر گشتاور عضلات اندام تحتانی با پایداری پویا...

در حیطه و قلمرو کسب و کار رقابتی، همه ی کوشش و توان را صرف جلب توجه مشتری، کسب و کار، عملکرد بر اساس تقویم بازاریابی، متعهد بودن به استراتژی و انجام دادن هر عمل صحیح می کنید که منجربه افزایش هجوم مشتریان شود، به رغم همه ی اینها مشتریان را از دست می دهید. آنها هرگز مجدداً مراجعه نمی کنند . می خواهید بدانید که چرا آنها شما را ندیده می گیرند، چرا به این آسانی این مشتریان، شما را از ذهن خود پاک می کنند ؟

در این مقاله به بررسی تصاویر «زمان» در کتاب «جای خالی سلوچ» نزد محمود دولت آبادی می پردازیم. به این منظور، خواهیم دید که آیا در تخیل این شخصیت های روایتی و همین طور راوی روایت، ترس از «زمان» وجود دارد. آنگاه، در صورت حضور این ترس، نشان خواهیم داد که هراس از زمان در چه قالبی به بیان در می آید و چرا، بنابراین تمامی تلاش ما به منظور پاسخ‏گویی به این سئوالات است. باید خاطر نشان کرد. این مطالعه به جنبه های فلسفی تفکر دولت آبادی نمی پردازد. برعکس، به ماده اولیه علاقه مند است یعنی به تصاویر تخیلی. تصاویری هنری که باید آن ها را نماد در نظر گرفت و نه همچون نشانه ای که فردینان دو سوسور از آن سخن گفته است. روش انتخابی برای خوانش یک متن، به تخیل شناسی از نگاه ژیلبر دوران برمی گردد؛ که با انتخاب این روش علمی هدف خود را هم نشان می دهیم: تلاش برای بومی سازی این نظریه تخیلی با کمک گرفتن از آثار ایرانی.

روایت دارای ساختاری است و اصطلاح ادبی که برای ساختار روایت به‏کار می‏رود پیرنگ است. پیرنگ باید ابتدا، وسط و انتها داشته باشد. بر این باور هستیم که اگر عنصری از پیرنگ کاسته شود اساس داستان به هم می‏ریزد. در این مقاله سعی می‏شود به عنصر طرح در «یک هلو و هزار هلو» پرداخته شود. چرا این عنصر و نه عناصر دیگر؟ زیرا با بررسی این موضوع نگارنده می‏خواهد بداند که این اثر ویژگی‏های یک روایت را دارد یا نه؟ و چرا؟ به همین منظور ابتدا به تعریف روایت نزد ولادیمیر پروپ می‏پردازیم و آنگاه به بررسی این اثر می‏پردازیم تا بتوان پاسخی برای پرسش‏های مطرح شده به‏دست آورد.

"طرح یا پیرنگ یکی از عناصر پویا و زنجیره ای قصه، نمایشنامه و شعر (روایی) است. عناصر روایت وقتی پویایند که جزیی از پیرنگ روایت باشند. از میان عناصر گوناگون روایت پیرنگ اساسی ترین و با ثبات ترین عنصر آن است. هر سکانس و هر بخش روایت دارای پیرنگ است که خود شامل آغاز، میانه و پایان است. در حقیقت، یکی از دلایلی که روایت ها همواره خوشایند مردم بوده اند، آراستگی و نظم و ترتیب درونی آنهاست. خواننده یک روایت انتظار دارد بعد از به پایان رساندن آن به حالت تعادل و آرامش فکری برسد. شاید بتوان گفت هر روایتی که چنین احساسی را در خواننده بیدار کند، دارای پیرنگ است. بدین منظور ابتدا سعی می کنیم پاسخی برای این پرسش بیابیم: چگونه می توان به روشی منطقی و علمی پیرنگ را در روایت یافت و آن را ارزیابی کرد؟ و آن گاه با بررسی دو اثر از صمد بهرنگی تلاش می کنیم به پرسش های زیر پاسخ گوییم: آیا این دو اثر ویژگی های یک پیرنگ ایده آل را دارند؟ آیا این دو اثر روایت هستند؟ اگر پاسخ منفی است، به چه دلیل؟ در واقع، هدف نگارنده، به نوعی، نشان دادن قواعد ساده ای است تا خواننده بتواند به کمک آن پیرنگ داستان را پیدا کند. همان طور که چامسکی نشان داد که چگونه جمله های پیچیده از جمله های ساده نتیجه می شوند، در رابطه با روایت هم می توان این اصل را به کار برد. و در این جا ما نشان خواهیم داد که چگونه می توان از ساختارهای پیچیده یک متن به اجزا ساده آن رسید"

بدیهی است که زبان ادبی و اصولاً ادبیات هر کشور به نوبه خود باعث بهبود آن زبان از جمله از منظر زیبایی‏شناسی است. منظور ما از کلمه بهبود آن نیست که زبان به بن‏بست رسیده و آسیب پذیرفته است؛ بلکه مراد آن است که ادبیات هر کشور باعث بهتر شدن و زیباتر شدن و غنای زبان آن کشور می‏شود. علت پرداختن به این مسأله این موضوع است: با علم بر این‏که آگاهیم که کارایی واژگان و گستره معنایی آن‏ها محدود است و گفته پرداز غالباً نمی‏تواند افکار خود یا تجربه‏های خود را به کمک واژگان بیان کند، زیرا وسعت معنایی واژگان کم است، به این فکر افتادیم تا راه حلی برای آن بیابیم. با تقسیم زبان به دو زبان خودکار (محاوره) و زبان هنجار گریز یا ادبی، نگارندگان مقاله سعی دارند بیشتر روی قسمت دوم آن بحث کنند و راهکارهایی را برای بهبود زبان خودکار ارائه دهند.

این مقاله به بررسی گونه های روایتی و دیدگاه (Le Point de vue) بر اساس روشهای علمی پیشرفته درادبیات (روش ژپ لینت و لت) و کاربرد آن بر روی آثار نویسندگان ایرانی و فرانسوی ( بهرام صادقی، محمد هادی محمدی، صمد بهرنگی، هوشنگ مرادی کرمانی و آلبر کامو) می پردازد. قسمت پایانی مقاله ترجمه آزاد از کتاب Essaie de Yypolgie Narrative "point de vue " Le می باشد که البته، ترجمه خط به خط نیست و برای درک بهتر روش لینت ولت صحنه هایی از کتاب « بیگانه» ی آلبرکامو نیز به آن افزوده شده است.