شناسایی و مقابله با بیان های تنفرآمیز در حقوق بین الملل و نظام حقوقی ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
آزادی بیان یکی از حقوق اساسی و بنیادین بشری است، اما بایستی در برخی شرایط محدود شود؛ چراکه آزادی مطلق و بدون شرط، باعث بی نظمی، سوءاستفاده از حق و از بین رفتن نظم عمومی می گردد. لذا یکی از این محدودیت ها، تقابل آزادی بیان با بیان های تنفرآمیز می باشد. به طورخلاصه، منظور از بیان های تنفرآمیز، بیان هایی است که افراد و گروه ها را به دلیل ویژگی هایی چون جنسیت، نژاد، مذهب و گرایش سیاسی مورد هدف قرار می دهند. در این سیاق، امروزه با گسترش روزافزون حضور و استفاده تعداد زیادی از افراد جامعه از رسانه های جمعی و فضای مجازی، نباید به نقش مؤثر آنان در اشاعه بیا ن های تنفرآمیز بی توجه بود؛ چراکه امروزه این فضاها بستر اصلی ترویج و اشاعه نفرت-پراکنی شده اند. از این رو در مقاله حاضر سعی شده است با استفاده از داده های کتابخانه ای و با روش توصیفی– تحلیلی، با تمرکز بر قوانین کشور ایران به این موضوع پرداخته شود که متأسفانه علی رغم وجود تنوع فرهنگی، قومی و زبانی این بیان ها به صورت صریح ممنوع نگردیده است. درنهایت، نگارندگان به این نتیجه می رسند که اگرچه در چارچوب نظام حقوق بین الملل بشر دارای کنوانسیون های بین المللی و منطقه ای متعددی هستیم که تصویب و لازم الاجرا شده-اند، بااین حال، این اسناد نتوانسته اند کارایی لازم را داشته باشند؛ چراکه موضوع آن ها کلی بوده و اشاره مستقیمی به این بیان ها نشده است و هم چنین از سوی دیگر، این اسناد عام نیز به وسیله ی کشورها به درستی اجرا نمی شوند. در ایران نیز لازم است قوانین مصرحی در این زمینه تدوین گردد؛ سازمان های مردم نهاد درخصوص مقابله با این بیان ها هدفمند گردند؛ و برنامه های مناسبی از جمله آموزش سواد رسانه ای بیش از پیش دنبال شود.Identifying and Countering Hate Speech in International Law and the Iranian Legal System
Although Freedom of expression is a fundamental human right, it must be limited in some circumstances; because absolute and unconditional freedom causes disorder, abuse of rights, and the destruction of public order. One of these limitations is the conflict between freedom of expression and hate speech. hate speech, In short refers to speech that targets individuals and groups because of characteristics such as gender, race, religion, and political affiliation. Today, with the increasing presence and use of mass media and cyberspace by a large number of people in society, their effective role in spreading hate speech should not be ignored; because these spaces have become the main platform for promoting and disseminating hatred. In this article, an attempt has been made to address this issue using library data and a descriptive-analytical method, considering the laws of Iran, which unfortunately, despite the cultural, ethnic, and linguistic diversity, have not been explicitly prohibited. Ultimately, the authors conclude that although we have numerous international and regional conventions within the framework of the international human rights system that have been ratified and enforced, these documents have not been able to have the necessary effectiveness; because their subject matter is general and there is no direct reference to these statements. Also, these general documents are not properly implemented by countries. In Iran, it is also necessary to formulate clear laws in this field; NGOs should become more targeted in combating these statements; and appropriate programs, including media literacy training, should be pursued more than before. .
تبلیغات
