هوش مصنوعی و تحول پاردایمیک در نظریه و عمل روابط بین الملل (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رشته روابط بین الملل در طول یک قرن اخیر متاثر از ماهیت پویای روابط بین الملل و همچنین دغدغه صلح سازی، تحولات پارادایمیک و مناظرات گفتمانی بسیاری را در حوزه های نظری، روشی و شناختی تجربه کرده است. لیبرالیسم را می توان اولین پارادایم نظری روابط بین الملل دانست که متاثر از اندیشه های آرمانگرایانه در دوران پس از جنگ جهانی اول ظهور یافته و با شروع جنگ جهانی دوم به حاشیه رانده شد. دومین تحویل پارادایمیک، با ظهور نظریه رئالیسم در عصر پس از جنگ جهانی دوم، آغاز شد. در این دوران، قدرت به کلیدواژه اصلی در ادبیات روابط بین الملل تبدیل شد. سومین تحول پارادایمیک در نظریه روابط بین الملل پس از فروپاشی شوروی، کاهش وزن امور امنیتی و افزایش نقش اقتصاد رخ داد. گرچه تحول سوم را می توان متکثرترین دوران نظری در حیات یکصد ساله رشته روابط بین الملل دانست، اما در این دوران نیز نظریات نولیبرالیسم و نورئالیسم، به صورت نسبتا متوازنی، بر عرصه تحلیلی و علمی این رشته مسلط بوده اند. در عصر حاضر، تحولات جدیدی از قبیل ظهور هوش مصنوعی بروز کرده اند که پتانسیل تاثیرگذاری بر تحول پارادایمیک در نظریه و عمل روابط بین الملل را دارا هستند. فرضیه پژوهش حاضر با استفاده از روش موردپژوهی و کاربست چارچوب نظری انقلاب های علمی توماس کوهن، بر این مبنا استوار است که هوش مصنوعی با قدرت بخشی به بازیگران غیردولتی همچون هولدینگ ها و شرکت های بزرگ، منجر به فرسایش بیش از پیش حاکمیت دولت ها شده و می تواند چهارمین تحول پاردایمیک در رشته روابط بین الملل را رقم بزند.Artificial Intelligence and Paradigm Shift in the Theory and Practice of International Relations
Determined by the dynamic nature of international relations as well as the concern of peacemaking, the field of international relations has experienced many paradigmatic developments and discourse debates in the theoretical, methodological and epistemological fields. Liberalism can be considered as the first theoretical paradigm of international relations, which emerged under the influence of idealistic ideas in the post-World War I era which marginalized with the start of World War II. The second paradigm shift began with the rise of realism in the post-World War II era. During this period, power became the main keyword in international relations literature. The third paradigmatic shift in the theory of international relations occurred after the collapse of the Soviet Union. Although the third development can be considered as the most pluralistic theoretical period in the 100-year life of the field of international relations, in this period, the theories of neoliberalism and neuralism, in a relatively balanced way, have dominated the analytical and scientific field of this field. In the present era, new developments such as the emergence of Artificial Intelligence have the potential to affect the paradigm shift in the theory and practice of international relations. The hypothesis of the present study, using the theoretical framework of Thomas Kuhn's scientific revolutions, is based on the premise that artificial intelligence by empowering non-governmental actors such as holdings and large companies, has led to the further erosion of the sovereignty of states and can bring about the fourth paradigm shift in the field of international relations.
تبلیغات
