مدل ساختاری روابط بین ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی با خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری انگیزه پیشرفت دانش آموزان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تبیین مدل ساختاری روابط بین ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی با خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری انگیزه پیشرفت دانش آموزان بود. در یک طرح همبستگی و معادلات ساختاری تعداد 306 نفر از دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر گناباد در سال تحصیلی 1401-1400 با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی نئو(1985)، خود ارزشمندی کروکر و همکاران(2003)، خود کارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز(1999) و انگیزه پیشرفت هرمنس(1977) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزارهای SPSS.27 و AMOS.24 انجام شد. مدل مفروض برازش مطلوبی با داده ها داشت. نتایج نشان داد که ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی اثر مستقیم و غیر مستقیم معنی داری بر خودکارآمدی تحصیلی دارد(01/0≥P).و اثر مستقیم این متغیرها بر خودکارآمدی تحصیلی بیشتر از اثر غیر مستقیم آن است. همچنین مقایسه اثرات مستقیم و غیر مستقیم نشان می دهد انگیزه پیشرفت در رابطه با ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی با خودکارآمدی تحصیلی نقش واسطه ای دارد و خود ارزشمندی(01/0>P) در مقایسه با ویژگی های شخصیتی(05/0>P) اثر غیر مستقیم بیشتری بر خودکارآمدی تحصیلی دارد. بر همین اساس می توان نتیجه گرفت که خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان به واسطه ارتباط ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی با انگیزه پیشرفت می تواند افزایش یابد و با تقویت انگیزه پیشرفت می توان به روابطه بین ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان قوت بخشید.A structural model of the relationship between personality traits and self-esteem with academic self-efficacy with the mediation of students' achievement motivation
The aim of the current research was to explain the structural model of the relationship between personality traits and self-worth with academic self-efficacy through the mediation of students' motivation to progress. In a structural equation and correlation design, 306 male students of the second secondary school in Gonabad city were selected in the academic year of 2021-2022 with a multi-stage cluster random sampling method, and the questionnaires of Neo's personality traits (1985), self-esteem questionnaires of Kroker et al. (2003) , Morgan and Jinks' (1999) academic self-efficacy and Hermans' (1977) achievement motivation completed. Data analysis was done with Pearson correlation and structural equation modeling with SPSS.27 and AMOS.24 software. The hypothesized model had a good fit with the data. The results showed that personality traits and self-esteem have a significant direct and indirect effect on academic self-efficacy (P≥0.01). And the direct effect of these variables on academic self-efficacy is more than its indirect effect. Also, the comparison of direct and indirect effects shows that motivation to progress in relation to personality traits and self-worth plays a mediating role with academic self-efficacy, and self-worth (P<0.01) compared to personality traits ( P>0.05) has a greater indirect effect on academic self-efficacy. Based on this, it can be concluded that students' academic self-efficacy can be increased due to the relationship between personality traits and self-worth with the motivation to progress, and by strengthening the motivation to progress, the relationship between personality traits and self-worth can be strengthened with students' academic self-efficacy.
تبلیغات
