اعتماد عاملی حیاتی و ضروری برای موفقیت های فردی و سازمانی است که باعث افزایش نظم، ثبات و قابلیت پیش بینی آینده می شود. پژوهش حاضر باهدف طراحی الگوی اعتماد درون سازمانی از طریق کنش جمعی در آموزش وپرورش شهر تهران انجام شده است.این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی، ازنظر رویکرد، اکتشافی، و ازلحاظ نحوه تجزیه وتحلیل داده ها، آمیخته (کیفی-کمّی) می باشد.در فاز کیفی، گروهی از خبرگان شامل مدیران ارشد، اساتید و مشاورین برجسته حوزه مدیریت سازمان به عنوان جامعه آماری درنظر گرفته شدند. با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی 9 نفر از خبرگان مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. در فاز کمّی نیز، کلیه کارکنان آموزش وپرورش شهر تهران به عنوان جامعه در نظر گرفته شدند .377 به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها در فاز کیفی تحقیق، مصاحبه های عمیق و غیر ساختاریافته با خبرگان بود. داده ها براساس روش تئوری داده بنیاد (کدگذاری های باز، محوری و انتخابی) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. در فاز کمّی تحقیق نیز، از پرسشنامه ای بسته و محقق ساز استفاده شد. و جهت انجام تجزیه وتحلیل های توصیفی و استنباطی، از نرم افزارهای SPSS، LISREL و smart-PLS استفاده شد. نتایج نشان داد که کنش جمعی درون و میان لایه های ساختاری سازمان از طریق بازطراحی فرایندهای سازمانی می تواند موجبات اعتماد درون سازمانی در آموزش وپرورش تهران را رقم زند.
