درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی ویژگیهای آنتروپومتریکی و فیزیولوژیکی (زیست حرکتی) تکواندوکاران برتر زن ایرانی و تعیین ارتباط بین این ویژگی ها با موفقیت های آنان. بدین منظور 25 تکواندوکار زن برتر نمونه آماری پژوهش، از بین دعوت شدگان به اردوی تیم ملی و اعضای تیم ملی انتخاب شدند. برای ارزیابی ویژگی های آنتروپومتری از شاخص های قد، وزن، درصد چربی بدن، شاخصهای توده بدنی، طول دست و طول پا؛ برای ارزیابی ویژگی های فیزیولوژیکی از شاخصهای چابکی (9×4 متر)، انعطاف پذیری به جلو (آزمون خمش به جلو)، سرعت (آزمون دو 20 متر)، تعادل (آزمون استورک)، عکس العمل (آزمون سنجش عکس العمل)، توان هوازی (آزمون شاتل ران) و توان بی هوازی (آزمون بوسکو) استفاده شد. موفقیت تکواندوکاران با توجه به مقامهای کسب شده در مسابقات ملی، بین المللی و آسیایی در 3 سال گذشته ارزش گذاری شد. برای کنترل متغیر تعداد مسابقات انجام شده توسط هر ورزشکار، میانگین مرکب امتیاز به دست آمده برای هر ورزشکار در 3 سال گذشته، نمره موفقیت وی در نظر گرفته شد. از آمار توصیفی در محاسبه میانگین، میانه، انحراف استاندارد و از روش همبستگی پیرسون برای تعیین میزان ارتباط این ویژگیها با موفقیت تکواندوکاران استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که ارتباط معناداری بین BMI، سرعت، توان بی هوازی، چابکی، درصد چربی و زمان عکس العمل با موفقیت زنان تکواندوکار برتر وجود دارد.

هدف از مطالعه حاضر، تعیین اعتبار آزمون های بروس و کانکانی با روش گاز آنالیزر در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) کشتی گیران تیم ملی است . به این منظور 24 نفر از کشتی گیران دعوت شده به اردوی تیم ملی به طور غیرتصادفی و هدفدار از جامعه کشتی گیران برتر کشور انتخاب شدند (سن = 7/2 ± 3/24 سال ، قد = 5/8 ± 175 سانتی متر و وزن =6/20 ± 6/77 کیلوگرم ). برای تعیین اعتبار آزمون های بروس و کانکانی در برآورد Vo2max از روش گاز آنالیزر استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی مثبت و بالایی بین آزمون بروس و گاز آنالیزر در برآورد Vo2max کشتی گیران وجود دارد (94/0 = r ). در حالی که بین آزمون کانکانی و روش گاز آنالیزر همبستگی بالایی مشاهده نشد (29/0=r). با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد که آزمون بروس آزمون مناسبی برای برآورد Vo2max کشتی گیران نخبه کشور است .

هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه برخی شاخص های آنتروپومتریکی و بیومکانیکی با اجرای دو تکنیک استارت کرال پشت در بین شناگران دختر و پسر ملی پوش کشور بود. شش شناگر پسر و شش شناگر دختر عضو تیم ملی شنای ایران با دامنه سنی 15 تا 22 سال در پژوهش شرکت کردند. شاخص های آنتروپومتریکی و بیومکانیکی در نظر گرفته شده، برای اندازه گیری شامل قد، وزن، دور سر و گردن، پهنای شانه، طول تنه، بازو، ساعد، کف دست، ران، ساق، کف پا، درصد چربی بدن، زاویه پرتاب، سرعت اولیه، زمان و ارتفاع اوج بود، در حالیکه از برد پرتابه و کل زمان پرواز بعنوان شاخص های اجرا اندازه گیری بعمل آمد. از دوربین فیلمبرداری و تخته مشبک درجه بندی شده برای تعیین موقعیت بدن در طول مدت اجرای هر دو تکنیک دست بسته و باز استارت کرال پشت و اندازه گیری پارامترهای بیومکانیکی استفاده شد. همبستگی معناداری در تکنیک دست بسته شناگران پسر بین طول ران و درصد چربی بدن با مسافت پرتابه و در شناگران دختر بین طول ساعد و دور گردن با مسافت پرتابه مشاهده شد، در حالی که چنین رابطه ای در مورد تکنیک دست باز شناگران پسر و دختر با ویژگی های آنتروپومتریکی دیده نشد. در تکنیک دست بسته شناگران پسر و دختر، ارتفاع اوج با مسافت پرتاب همبستگی معناداری را نشان داد. اما در تکنیک دست باز تنها در شناگران پسر رابطه معناداری بین ارتفاع اوج و مسافت پرتابه مشاهده شد. کلیه پارامترها با زمان کل پرواز در هر دو تکنیک همبستگی معناداری را نشان دادند. با توجه به یافته های تحقیق ضرورت تمرکز بیشتر به نقش ویژگی های بیومکانیکی برای تاثیر پذیر نمودن اجرای استارت در هر دو تکنیک کرال پشت در بین پسران و دختران تیم ملی نتیجه گیری شد. یافته های پژوهش همچنین نشان دهنده برتری اجرای تکنیک دست بسته استارت کرال پشت در بین پسران تیم ملی بود در حالی که شناگران دختر در اجرای هر دو تکنیک استارت دست بسته و دست باز شرایط یکسانی داشتند.

تحقیق حاضر به منظور مقایسه میزان شادکامی دانشجویان ورزشکار دختر و پسر دانشگاه تهران انجام شده است . بدین منظور 282 دانشجوی ورزشکار دختر و پسر دانشگاه تهران انتخاب شدند و به منظور بررسی میزان شادکامی آنها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد که روایی آن در داخل کشور مشخص شده ، استفاده شد. پس از توزیع و جمع آوری پرسشنامه مذکور در بین افراد مورد مطالعه و استخراج نتایج ، تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که دانشجویان ورزشکار دختر نسبت به دانشجویان ورزشکار پسر از سلامت روانی ، خلق مثبت ، کارامدی و رضایت از زندگی بیشتری برخوردارند. هر چند در مورد شاخص عزت نفس این دو گروه در یک سطح قرار داشتند ، اما به طور کلی دانشجویان دختر ورزشکار از میزان شادکامی بیشتری برخوردار بودند.

در چهار دهه گذشته توجه ویژه ای به پیدا کردن ارتباط بین شکل بدن و اندازه آن با نیروی مقاوم آب مبذول شده است بعضی محققان اعتقاد داشتند که ارتباط زیادی بین این دو وجود ندارد ولی اواسط دهه سوم با ساخت دستگاه MAD ( اندازه گیری مستقیم نیرو) توانستند ارتباط زیادی بین آنها بیابند هدف این تحقیق بررسی اثر اندازه های آنتروپومتریکی بدن شناگران بر نیروی مقاوم آب بود چون امکان خرید و نصب دستگاه MAD در ایران وجود نداشت از این رو از روش غیر مستقیم اندازه گیری مقاوم IMAD استفاده شد بیست شنا گر با شگاهی زن در سه گروه تیم ملی نخبه و با تجربه با وزن های مختلف و با 2+5 سال تجربه در شنای پروانه در این تحقیق شرکت کردند سرعت متوسط این شناگران 15/0+1/1 متر بر ثانیه و وزن آنان نیز 12+58 کیلوگرم بود اندازه ها عبارت بودند از وزن قد و طول اندام فوقانی طول بازو و طول ساعد و طول کف دست و دور سر و دور بازو ودور قفسه سینه مچ دست و فاصله دو زائده آخرمی بین طول اندام فوقانی دور سر و فاصله دو زائده آخمی بانیروی مقاوم رابطه معنی داری دیده نشد ولی بین بقیه متغیرها با نیروی مقاوم رابطه معنی داری مشاهده گردید نروی مقاوم آب برای اعضای تمی ملی بین 3/36-2/26 و برای شناگران نخبه بین 3/32-25 و برای شناگران با تجریه بین 3/26-16 نیوتن به دست آمد .