درخت حوزه‌های تخصصی

کهولت درجوامع پیشرفته ی صنعتی وغربی که میانگین سن افرادشان به مرز 80 سالگی نزدیک می گردد،یکی از مشکلات عمده ی این جوامع به شمار می رود. با گذشت حدود سه دهه ،از عمر،قابلیت های فیزیولوژیکی وکارکردی روبه افول می گذارد.برخی ازاین قابلیت ها که بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند،عبارتند از:قدرت عضلانی،کارکرد عصبی، کارکرد ریوی،کارکرد قلبی –عروقی، ترکیب بدن وتوده ی استخوانی قابل ذکر است که میزان کاهش عملکرد این توانایی ها دردوره ی سالمندی ،به یک میزان نیست.صرف نظر از سن،فعالیت های مناسب جسمانی منظم نیز سبب بهبود فیزیولوژیکی بدن می گردد. مقدار تاثیرات بستگی به عوامل مختلفیچون سطح آمادگی جسمانی اولیه ،سن ونوع تمرین دارد.تمرینات ورزشی قادر به مقابله با تاثیرات منفی حاصل ازکشیدن سیگار،چاقی وپرفشار خون است.به هرحال ،چنین به نظر می رسد که فعالیت های جسمانی برنامه ریزی شده ومنظم، در طول زندگی ،بیمه نامه ای را به صورت سلامتی وعمر طولانی ،در اختیار شرکت کنندگان در چنین برنامه هایی می گذارد .

یکی از راه های گزینش وهدایت درست کودکان ونوجوانان به سمت رشته های ورزشی مناسب،بررسی میزان توارث پذیری ویژگی های جسمانی وحرکتی آنان است .هدف از این پژوهش مقایسه ی ویژگی های جسمانی ‹قد، وزن وضربان قلب بیشینه ›، عوامل آمادگی جسمانی‹ظرفیت هوازی بیشینه ،انعطاف پذیری،اتقامت عضلات شکم وقدرت دست› وآمادگی حرکتی ‹سرعت،چابکی وزمان واکنش شنیداری › در بین 16 جفت خواهر دوقلوی یکسان ‹گروه آزمایش› و18 جفت خواهر غیر دوقلوی ‹گروه گواه›شهرستان رشت با دامنه ی سنی 14-17 سال است.گروه گواه به شکل تصادفی وگروه آزمایش به شکل غیر تصادفی واز طریق بررسی معیارهای ویژه مانند یک تخمی بودن با هدایت پزشک متخصص انتخاب شدند.کلیه ی متغیرهای تحقیق در شرایط یکسان وبا آزمون های استاندارد ومتداول میدانی وفرض های تحقیق با آزمون های ضریب همبستگی پیرسون،تی‹t › مستقل وهمبسته در سطح اطمینان از طریق برنامه یSpss بررسی شدند.

باتوجه به شیوع روزافزون بیماری های قلبی –عروقی بویژه سکته ی قلبی وناکافی بودن اطلاعات لازم جهت درمان این بیماری ،بخصوص در زمینه ی بازتوانی ورزشی بیماران قلبی، این تحقیق با هدف بررسی اثر یک دوره تمرینات ورزشی هوازی برخصوصیات قلبی بیماران قلبی انجام گرفت. دراین تحقیق اثر 8 هفته فعالیت ورزشی ،هفته ای 3جلسه وهر جلسه ،20 الی 60 دقیقه برعملکرد فیزیولوژیکی قلب بیمارانی که دچار سکته ی قلبی شده بودند بررسی گردید.آزمودنی ها از میان بیماران مرد که به تازگی دچار سکته ی قلبی شده بودند انتخاب وبه طور تصادفی به دو گروه تجربی وشاهده تقسیم شدند.متغیرهای تابع تحقیق بوسیله وسایل پیشرفته پزشکی از آزمودنی ها اندازه گیری شد. میزان تغییرات متغیرهای مربوطه با استفاده از نرم افزار رایانه ای SPSS/win وفرمول های آماری وبراساس فرضیه های تحقیق تعیین ونتایج حاصل از آنها مشخص گردید.

هدف این پژوهش بررسی تاثیر و مقایسه ی تمرین یک جلسه ای ودوجلسه ای در هفته برآمادگی عمومی دختران غیرورزشکاربوده است.دراین پژوهش 38 دختر غیرورزشکار در گروه تمرینات یک جلسه ای و38 دختر غیرورزشکار نیز در گروه دوجلسه ای شرکت نمودند.گروه یک جلسه ای به مدت چهار ماه وگروه دوجلسه ای به مدت مدت دو ماه تمرین کردند .آزمودنی هادریک پیش آزمون که شامل اندازه گیری استقامت عضلانی عضلات کمربند شانه ،استقامت عضلانی شکم،چابکی،نیروی عضلانی واستقامت قلبی- عروقی بوی،شرکت کردند وپس از پایان دوره ی تمرینات نیز آزمون نهایی که اندازه گیری همان عوامل بود ،تکرار گردید .نتایج پیش آزمون وآزمون نهایی ،با آزمون t وابسته وغیروابسته و همچنین آزمون رتبه ای ویل کوکسان تجزیه وتحلیل گردید .محاسبات آماری نشان دادکه بین پیش آزمون وآزمون نهایی گروه یک جلسه ای وگروه دوجلسه ای تفاوت معنی دار استوتمرینات سبب پیشرفت همه ی عوامل آمادگی جسمانی گردیده است.تجزیه و تحلیل های آماری برای مقایسه ی معنی دار بودن تفاوت آزمون نهایی گروه یک جلسه ای ودوجلسه ای نشان می دهد دختدان غیر ورزشکاری که دو جلسه تمرین کرده بودند از نظر استقامت قلبی – عروقی ،چابکی ونیروی عضلانی پیشرفت بیشتری کرده اند،اما استقامت عضلانی گروهی که تنها یک جلسه در هفته تمرین کردند بیشتر توسعه یافته است.براساس نتایج پیشنهادمی گردد برای توسعه آمادگی جسمانی تعداد جلسات تمرین به دو جلسه درهفته افزایش یابد.

تصور استفاده از داروهای انرژی زا ومخدر به عنوان موادی که قابلیت های جسمانی ورزشکاران رابهبود می بخشند،عواقب نامطلوبی رابربدن ورزشکاران دربرداشته است ونمونه های بیشماری از بیماری ها ومرگهای ناشی از مصرف این گونه داروها گزارش شده است وهمواره درحال افزایش است .این پدیده ،سابقه ای دیرینه دارد کهدربین ورزشکاران وصاحب نظران تحت عنوان «دوپینگ» مورد ارزیابی وشناسایی واستفاده قرار می گیرد.به طور معمول دوپینگ درکلاس های مختلف صورت می گیرد که این کلاسها طبق طبقه بندی ioc شامل: 1- گروه استروئیدهای آنابولیک 2- گروه مواد مخدر 3- گروه محرک های سیستم عصبی مرکزی ‹CNS› بتابلوکرز.خون 4- گروه مدرها 5- واخیراً نیز ویتامین ها واملاح نیز میشوند. دربین محرک های سیستم عصبی ،آمفتامین هاشایع ترند وورزشکاران اعتنای بیشتری به آنها دارند ،این گروه دارویی برای درمان بیماری های قلبی وعصبی مصرف می گردند ولی متاسفانه ورزشکاران برای پوشاندن خستگی وبه تاخیر انداختن آن وغلبه بردردبرمصرف آنها مبادرت می ورزند . ازمهمترین آمفتامین ها می توان آمفتامین، بنزفتامین، متیل فنیدیت، فنترمین، مترازین را نام برد که متیل فنیدیت نمونه ی بارزی از این گروه می باشد که مورد ارزیابی قرار می گیرد .

هدف از این مطالعه بررسی رابطه ی اندازه های بدنی وتیپ بدنی اندومورف،مزومورف، اکتومورف با عوامل آمادگی هوازی ،سرعت ونیروی پاها ودستها است. نمونه ها شامل 37 دانشجوی پسر غیرورزشکار دانشگاه تهران ‹19 تا 25 سال› است که سهگروه را تشکیل دادند؛13 نفر اندومورف ،12نفر مزومورف،12 نفر اکتومورف. تیپ بدنی از طریق روش تیپ شناسی هیث وکارترو سلدون اندازه گیری شد.آزمون های آمادگی جسمانی شامل دو60 متر، پرش عمودی ،پرش طول جفتی ،پرتاب توپ طبی وآزمون پله هاروارد است.تجزیه وتحلیل آماری ضریب همبستگی نشان داد که ؛ بین اکتومورف آمادگی هوازی رابطه ی معنی داری وجود دارد،بین چربی بدن ،وزن بدن وآمادگی هوازی رابطه ی مفی معنی داری وجود دارد؛ بین وزن بدن ونیروی دست ها وپاها رابطه ی منفی وجود دارد ؛بین چربی بدن وسرعت عمومی بدن ،نیروی پاها رابطه ی منفی وجود دارد ودرنهایت بین دور بازو ونیروی دستها رابطه ی معنی داری وجود دارد.

بتا اندرفین ،به عنوان کنترل کننده ی داخلی درد،درانسان شناخته شده است. این هورمون، برعملکرد دستگاه های بدن و هورمون ها ،بویژه بخش قدامی غده ی هیپوفیزاثرمی گذارد. هورمون مذکور، تاثیراتی همانند داروهای مخدر مثل مرفین داشته وممکن است درتخفیف درد،در پاسخ به استرس وتمرین ،نقش بازی نماید. بتا اندرفین ممکن است ،بتواند به معتادان کمک نماید. اعمال دیگری که برای بتا اندرفین پیشنهاد شده است، شامل؛ تنظیم درجه ی حرارت بدن وجذب غذا وتعادل آب است. ترشح بتا اندرفین و‹ACTH›هردو در پاسخگویی به استرس وتمرین،افزایش می یابد .گزارشات متعددی، دلالت برافزایش بتا اندرفین در تمرینات بیشینه دارد،اما تمرینات زیر بیشینه، سبب کاهش بتا اندرفین در دوره ی بازیافت درقهرمانان می گردد. دراین مقاله، به مطالعه ی برخی از تحقیقات درباره ی بتا اندرفین پرداخته وبرتاثیرات تمرین،روی این هورمون درکاهش استرس وافسردگی ،تاکید خواهد نمود.

اهمیت کار سیستم عصبی در کنترل حرکتی عضلات بحدی است که مطالعات وتحقیقات متعددی درزمینه های مختلف کارعضلات ،انجام گرفته ونتایج این تحقیقات ،می تواند دراین امورکاربرد داشته باشد که عارتند از: - بررسی وترمیم وبازسازی تارهای عضلانی تحلیل رفته یا ازکارافتاده؛ - مطالعه ی نحوه ی افزایش توده وحجم تارها ومیوفیبریل ها؛ - افزایش مقاومت تارهای عضلانی ؛ - افزایش وبهبود سرعت به کارگیری تاهای عضلانی واستفاده مطلوبترازواحدهای هرچه بیشتر آنها هنگام اجرای حرکات وچگونگی بالا رفتن نیروی انقباضی تارهای عضلانی. حضور عب در عضله وتغذیه ی مطلوب بافت عصبی ،موجب بهبود کارتارهای عضلانی گردیده ودر مقابل آن ،عدم حضور عصب،اعمال ارادی عضلات رابا مشکلاتی مواجه می سازد وازسویی دیگر،میزان جریانات عصبی نیز به همان نسبت اهمیت دارد؛ اختلال در جریانات عصبی،مشکلاتی را برای تاهای عضلانی به وجود می آورد ،قطع عصب حرکتی در عضلات ،علاوه برایجادمشکلات مذکور، تغییرات بیوشیمیایی وآنزیمی را نیز به همراه خواهد داشت وبلافاصله پس ازقطع عصب آتروفی عضلانی به وقوع می پیوندند.کاهش وفقدان حرکت وفعالیت در عضلات نیز به نحوی موجب آتروفی وتحلیل رفتن تارهای عضلانی خواهد گردید، درمقابل این کاهش فعالیت درحرکت که نتیجه ی آن تحلیلدر قدرت وحجم عضلات است ،تمرینات قدرتی ،موجبات هایپرتروفی وافزایش حجم وقدرت تارهای عضلانی را فراهم می سازد که می تواند از بهود فعالیت عصبی ومتناسب با آن رشد میوفیبریل ها ،بهبود اثرات عوامل شیمیایی روی تارهای عضلانی واثرات مثبت هورمونی روی میوفیبریل ها تاثیر پذیرفته باشد .تحقیقات اخیر، نشان می دهد که درجه ی هایپرتروفی عضلانی، نمی تواند تنها به نوع تمرینات قدرتی مربوط باشدبلکه اثرات عصبی وبازدهی وفعالیتواحدهای حرکتی با همان درجه ی اهمیت، درتغیرات میوفیبریلی نقش دارند. افزایش قدرت به طورموازی وهمزمان با افزایش فعالیت واحدهای عصبی – حرکتی دریک عضله به وقوع می پیوندد ودر دوره هایی که قدرت پیشرفت وافزایش زیادی داشته، فعالیت سیستم عصبی نیز دربالاترین حد قرارگرفته است وبا کاهش قدرت، فعالیت واحدهای حرکتی نیز کاهش می یابد. کاهش در شدت کارتمرینات قدرتی نیز،موجب کاهش فعالیت واحدهای حرکتی می گردد.بنابراینبرای بقای قدرت درسطحی بالا باید شدت تمرینات مرتباً افزایش داشته باشد.هنگام انقباضات سریع نیز،به همان نسبت،فعالیت سیستم عصبی درحدی بالا قرار داردو ارتباط مستقیمی در بسیج هرچه بیشترواحدهای حرکتی ،دراین باره گزارش شده است.