درخت حوزه‌های تخصصی

ارزیابی دانش دستوری یکی از موارد تقریبا مغفول در تحقیقات رشته ی آموزش زبان با سوالات بی پاسخ فراوانی می باشد (پورپورا، 2004). مروری بر سازه دستوردر ادییات تحقیق بیانگر آن است که مدل های دستور زبان به صورت مکفی به ابعاد این دانش نپرداخته اند. تحقیق حاضر با استفاده از پیشنهادات اخیر در مورد ماهیت توسعه دانش دستوری اقدام به تهیه ی چارچوبی شامل ابعاد پیچیدگی، گستره، و قوت برای یافتن بهترین پیش بین وضعیت دانش دستوری فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم کرده است. به این منظور، سند اولیه مشخصات آزمون دانش دستوری تهیه و توسط گروهی متشکل از هفت کارشناسی که در زمینه بررسی سند آزمون تربیت شده بودند مورد بازبینی قرار گرفت. سند مشخصات اصلاح و آزموی مبتنی بر آن به 158 فراگیر انگلیسی با سطوح مختلف توانش داده شد. سوالات با استفاده از نظریه کلاسیک آزمون و مدل راش تحلیل گردید. نتایج رگراسیون گام به گام حاکی از آن است که بهترین مدل پیش بین دانش دستوری فراگیران با توانایی پایین تر شامل گستره و قوت است در حالیکه برای فراگیران با توانایی بالاتر بهترین مدل پیش بین قوت و پیچیدگی است. این یافته دال بر آن است که سند مشخصات آزمون دانش دستوری می تواند شامل ترکیبی از صورتهای سوال مختلف برای اندازه گیری ابعاد مختلف این دانش باشد.

The present study sought to investigate the evidence for cross-linguistic transfer in a partial English immersion and non-immersion educational setting. To this end, a total of 145 first, third and fifth graders in a partial English immersion program and 95 students from the same grade levels in a non-immersion program were chosen. Six different English and Persian tests were administered: the Cambridge English for Young Learners (YLE) Test for Reading, a Persian reading achievement test, the English and Persian Phonological Awareness Sound Detection tests and the English and Persian Rapid Automatized Naming Tests. Given the nature of the research question and the design of this study, linear regression analysis was run through Statistical Package for Social Sciences (SPSS). The findings suggest that there is an apparent cross-linguistic transfer between English reading achievement and Persian cognitive predictors in both educational settings. Relatively speaking, Persian cognitive predictors can moderately predict English reading achievement in Grades 1 and 5 and can weakly predict English reading achievement in Grade 3.

هدف ازاین پژوهش بررسی تاثیردرسکارهای تصمیمی وجورچین بر تقویت توانایی های شنیداری و گفتاری زبان اموزان ایرانی درسطح متوسط بود. بدین منظور از میان 75 زبان آموز دختر ایرانی 60 نفر به عنوان گروه همگون از نظر تئانایی زبانی بر اساس آزمون نلسون انتخاب شدند. جهت سنجش توانایی های شنیداری وگفتاری زبان اموزان قبل وبعد از اموزش ازبخش های شنیداری وگفتاری ازمون PET استفاده شد. به منظور بررسی نقش درسکارهای جورچین وتصمیم گیری برتوانایی های شنیداری وگفتاری، شرکت کنندگان به دوگروه ازمایشی A و B تقسیم شدند. گروه ازمایش A براساس درسکارتصمیم گیری وگروه ازمایش B براساس درس کارجورچین درمعرض اموزش مهارتهای شنیداری و گفتاری به مدت 12 جلسه 45 دقیقه ای قرارگرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات، امارتوصیفی واستنباطی محاسبه شد. نتایج نشان داد زبان اموزانی که درس کار شنیداری وگفتاری جورچین را تجربه کرده بودند بهتر از انهایی که براساس درس کار تصمیم گیری اموزش دیده بودند عمل کردند. یافته های این پژوهش ضمن تایید نقش آموزش درسکتر محور، موید نقش متمایز نوع درسکار در تقویت مطلوب مهارت زبانی مورد نظر می باشد.

Materials evaluation studies have constantly demonstrated that there is no one fixed procedure for conducting textbook evaluation studies. Instead, the criteria must be selected according to the needs and objectives of the context in which evaluation takes place. The speaking skill as part of the communicative competence has been emphasized as an important objective in language teaching. The present study explored the core units of spoken grammar inherent in four widely-used ELT textbooks following McCarthy and Carter’s (2002) classification. A coding scheme was developed to make it possible for the researchers to use the classification in codifying the data. The data were then analyzed to detect the units of spoken grammar inherent in the target textbooks. Results from codification of dialogues and transcripts of audio recordings showed that the units of spoken grammar are not evenly distributed in these ELT textbooks. In addition, a significant difference was found between the textbooks in their inclusion of different categories of the spoken grammar.

The field of ELT is constantly witnessing the introduction of new instructional approaches: one such perhaps recent initiative is critical discourse analysis (CDA). Accordingly, the present study was an attempt to investigate the impact of CDA instruction on Iranian EFL learners’ descriptive and argumentative writing ability. To fulfill the aforementioned purpose, a sample TOEFL was primarily piloted among a group of 30 upper intermediate EFL learners by the researchers; with the acceptable reliability and item analysis indices achieved, then the researchers administered the test among another group of 90 upper intermediate learners. Ultimately, those 60 learners whose scores fell one standard deviation above and below the mean were chosen as the participants of the study and were randomly assigned to a control and an experimental group with 30 participants in each. Both of these groups underwent the same amount of teaching time during 20 sessions which included a treatment of CDA instruction based on Jank’s (2005) set of 14 features for the experimental group. A posttest was administered at the end of the instruction to both groups and their mean scores on the test were compared through a multivariate analysis of variance. The result (F = 14.41 and p = 0.000 < 0.05) led to the rejection of the two null hypotheses raised in this study, thereby demonstrating that the learners in the experimental group benefited significantly more than those in the control group in terms of improving their descriptive and argumentative writing ability. Hence, the major pedagogical implication of this study is that CDA instruction can be effectively used to assist EFL learners improve their argumentative and descriptive writing ability.