ارزیابی دانش دستوری یکی از موارد تقریبا مغفول در تحقیقات رشته ی آموزش زبان با سوالات بی پاسخ فراوانی می باشد (پورپورا، 2004). مروری بر سازه دستوردر ادییات تحقیق بیانگر آن است که مدل های دستور زبان به صورت مکفی به ابعاد این دانش نپرداخته اند. تحقیق حاضر با استفاده از پیشنهادات اخیر در مورد ماهیت توسعه دانش دستوری اقدام به تهیه ی چارچوبی شامل ابعاد پیچیدگی، گستره، و قوت برای یافتن بهترین پیش بین وضعیت دانش دستوری فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم کرده است. به این منظور، سند اولیه مشخصات آزمون دانش دستوری تهیه و توسط گروهی متشکل از هفت کارشناسی که در زمینه بررسی سند آزمون تربیت شده بودند مورد بازبینی قرار گرفت. سند مشخصات اصلاح و آزموی مبتنی بر آن به 158 فراگیر انگلیسی با سطوح مختلف توانش داده شد. سوالات با استفاده از نظریه کلاسیک آزمون و مدل راش تحلیل گردید. نتایج رگراسیون گام به گام حاکی از آن است که بهترین مدل پیش بین دانش دستوری فراگیران با توانایی پایین تر شامل گستره و قوت است در حالیکه برای فراگیران با توانایی بالاتر بهترین مدل پیش بین قوت و پیچیدگی است. این یافته دال بر آن است که سند مشخصات آزمون دانش دستوری می تواند شامل ترکیبی از صورتهای سوال مختلف برای اندازه گیری ابعاد مختلف این دانش باشد.
