"موتور محرکه جنبش نرمافزاری در کشور، دانشگاهها و مراکز علمی- پژوهشی میباشند. آنان که حرکت این موتور محرکه را تنظیم میکنند اندیشمندان، استادان و دانشجویان میباشند. این جنبش که در تولید علمی متجلی میشود، محصول پژوهشهای بنیادی، کاربردی و بعضاً پژوهشهای ارزیابی است [1، صص 62-65]. دانشجویان تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکترا) میتوانند نقش ارزندهای در این تولید علم داشته باشند. رسالههای دکترا و بعضاً کارشناسی ارشد و همین طور مقالههای علمی میتوانند محملی برای عرضه محصولات علمی کشور باشند. در واقع دانشگاهها، نه تنها دانش را انتقال میدهند بلکه از طریق پژوهشهای دانشگاهی به خلق دانش جدید و گسترش مرزهای آن اقدام میکنند و دانش کسب شده جدید را در جامعه اشاعه میدهند. این دانش خلق شده (تئوری) باید ارزیابی شود. بنابراین در این مقاله پس از بحث در مورد رابطه دانش و تئوری، ضمن نگاهی مختصر به مفهوم تئوری و ارکان سازنده آن معیارهایی برای ارزیابی تئوریهای جدید (دانش
علمی جدید) ارائه میشود."
تنها نگاهی گذرا و اجمالی به قدرت بیکران و غیر قابل تصور انسان ما را بر آن می دارد تا به توانایی خارق العاده او به گونه ای دیگر بنگریم . بایستی همراه مباحثی چون هدف مندی ، پویایی ، تلاش و پر کاری را سر لوحه برنامه های منظم روزمره خود قرار داده و تمامی خاطرات و اتفاقات تلخ و ناکامی های گذشته را فراموش کرده و هر لحظه زندگی زیباتری را تجربه کنیم . ...
کشورهای توسعه یافته و صنعتی جهان ، پا به پای پیشرفت های اقتصادی ، علمی ، فناوری شده و صنعتی ، در زمینه توسعه علم و فن مذاکره ، به خصوص مذاکرات خارجی و بین الملل ، نیز به پیشرفت های چشم گیری نایل شده اند . هم اکنون در روابط بین الملل ، حتی در حد روابط ساده داخلی با دیگران ، فقط حق داشتن و محق بودن مطرح و کافی نیست ، بلکه آشنایی با راهکارها و ترفندهای مذاکراتی و راه های مقابله با آن ها و همچنین خوب و اصولی مذاکره کردن درباره حق خود و به کرسی نشانیدن حق ، روی میز مذاکره ، عامل اساسی در رسیدن به هدف است ...
ارزیابی؛ مرحله ی مهمی در فرآیند تصمیم گیری کمیته های تخصصی – پژوهشی سازمان های بزرگ و مراکز پژوهشی است که با عدم اطمینان ناشی از فقدان دانش و اطلاعات درباره ی اقدامات و پیامدهای آنها آمیخته شده است. یک رویکرد سنتی برای بیان عدم اطمینان در سیستم های گوناگون یا بررسی و ارزیابی پروژه های پژوهش و توسعه ریسک است که در گذشته از طریق تئوری احتمال مدل سازی می شد. با طرح ایده ی تئوری مجموعه های فازی؛ پژوهشگران مختلف از این تئوری برای تسخیر عدم اطمینان ها و مدل سازی آنها در فرآیند ارزیابی و محاسبه ریسک تجمیعی توسعه ی نرم افزارها بهره برده اند. در این مقاله پژوهشگران روشی برای ارزیابی و محاسبه ی ریسک تجمیعی پروژه های پژوهش و توسعه با استفاده از تئوری مجموعه فازی طراحی شده اند. این روش برای محاسبه ی نرخ ریسک تجمیعی پروژه های پژوهش و توسعه مرکز تحقیقات مخابرات ایران اجرا شده است.