مهدی شهبازی

هدف از این پژوهش، بررسی اجرای طرح ملی طناورز بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان بود. پژوهش حاضر با دو گروه تجربی و کنترل همراه با طرح پیش آزمون- پس آزمون روی دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی در سال 91–1390در شهر بهارستان (منطقه ای در رباط کریم تهران) انجام گرفت. به این منظور، 60 آزمودنی به صورت نمونه گیری مرحله ای از جامعه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی مدارس شهر بهارستان تهران انتخاب و به تعداد برابر به دو گروه تقسیم شدند. دانش آموزان گروه تجربی به مدت 10 هفته و هفته ای 3 جلسه به مدت 50 دقیقه برنامه منتخب طناب زنی را اجرا کردند. داده های حاصل پس از سنجش نرمال بودن از طریق آزمون K-S با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0P< تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان دهنده پیشرفت معنادار در گروه تجربی برای هر دو آزمون تعادل ایستا (019/0= P) و پویا (05/0= P) بود. همچنین میانگین نمره پس آزمون تعادل پویا در گروه تجربی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (041/0= P) بود، ولی چنین تفاوتی در نتایج آزمون تعادل ایستا بین دو گروه کنترل دیده نشد (225/0=P). براساس نتایج به دست آمده، برنامه تمرینی طرح طناورز موجب پیشرفت تعادل دانش آموزان شد، ازاین رو این تحقیق اجرای طرح طناورز در مدارس کشور را مفید ارزیابی می کند.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان بر زمان بندی پیش بین انطباقی بود. شرکت کنندگان شامل 36 دانشجوی رشتة تربیت بدنی (9 دختر و 27 پسر با میانگین سنی 5.15±25.68)، راست دست و بدون مشکل بینایی بودند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه حضور یافتند و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. آزمون زمان بندی پیش بین انطباقی تحت سه شرایط (خودگویی آشکار، پنهان و کنترل) توسط آزمودنی ها اجرا شد. نتایج نشان داد خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان باعث بهبود معنادار اجرای گروه های آزمایشی در زمان بندی پیش بین انطباقی شد. تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی مشاهده نشد، با این حال تفاوت دو گروه با گروه کنترل معنادار بود. همچنین تفاوت معناداری بین اجرای دختران و پسران مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد استفاده از خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان راهکار روان شناختی مناسبی برای بهبود و ارتقاء زمان بندی پیش بین انطباقی است.

یکی از مهم ترین وظایف شهرداری تهران به عنوان یک نهاد اجتماعی، تقویت نشاط و سلامتی شهروندان و ایجاد بسترهای لازم برای گذران اوقات فراغت و فعالیت های ورزشی بانوان از طریق تأمین فضای شهری، توسعه امکانات تفریحی و ورزشی و احداث مراکز تفریحی و ورزشی مختص بانوان است. مقاله حاضر ضمن آسیب شناسی فرهنگی، اجتماعی و مدیریتی ورزش بانوان به بررسی پیامدهای جسمانی، روان شناختی و فرهنگی اجتماعی ورزش بانوان در فضای زنانه می پردازد. در مقاله حاضر از روش کیفی، نظریه زمینه ای و از فن های مصاحبه عمیق، گروه متمرکز و مشاهده استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که توسعه فضاهای ورزشی بانوان در سطح شهر تهران و افزایش سرانه ورزش بانوان در بعد جسمانی و روان شناختی موجب زیبایی و تناسب اندام، تقویت و درمان جسم، آرامش روان و اعصاب، افزایش اعتماد به نفس، تخلیه انرژی و عامل پیشگیری از استرس و افسردگی در زندگی روزمره می شود و نیز در بعد اجتماعی تأثیرات فراوانی بر زندگی اجتماعی بانوان دارد، به طوری که ورزش موجب جلوگیری از آسیب اجتماعی، افزایش تعاملات اجتماعی، گذران اوقات فراغت، کارایی در زندگی روزمره و سلامت و نشاط اجتماعی است.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخة فارسی پرسش نامة آزمون راهبردهای اجرا-2 بود. بدین منظور، 621 (285 مرد و 336زن) ورزشکار با سطوح مختلف مهارتی در 10 رشته ورزشی تیمی و انفرادی، به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. ابتدا، سه متخصص روان شناسی ورزشی و یک متخصص آموزش زبان انگلیسی صحت ترجمه و روایی صوری نسخة فارسی پرسش نامه را با استفاده از روش ترجمه- باز ترجمه، تأیید کرده و سپس شاخص و نسبت روایی محتوا تایید شد. به منظور تأیید روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی با روش برآورد حداکثر درست نمایی یا بیشینة احتمال نیرومند استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی در بعد تمرین نشان داد که مدل اندازه گیری از برازش و تناسب خوبی برخوردار می باشد. در بعد مسابقه نیز، نتایج تحلیل عاملی نشان داد که برازش کلی مدل قابل قبول بوده اما سوال های 64 و 56 به ترتیب با مقادیر بار عاملی 11/0 و 27/0، پایین تر از مقدار قابل قبول 3/0 قرار داشته و درنتیجه از معناداری عملی برخوردار نبودند. در مدل دوم با حذف این سوال ها، شاخص ها از برازندگی و برازش کلی بسیار خوبی برخوردار بود و برخلاف مدل اول هیچ یک از سوال ها بار عاملی پایین تر از مقدار قابل قبول نداشت. در ادامه مدل سوم با حذف کل عامل حواس پرتی به همراه حذف سوال 56 از عامل خودکاری، نشان دهنده بهبود شاخص های برازندگی نسبت به دو عامل قبلی و آزمون تفاوت مجذور خی دو نیز نشان دهنده برازش بهتر و معنادار این مدل نسبت به دو مدل قبلی بود. نتایج همسانی درونی و پایایی زمانی که بوسیله آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون گروهی با دو هفته فاصله انجام شد، از مقادیر برش قابل قبول (0.70<α) بالاتر بوده که بیانگر همسانی درونی و پایایی زمانی بسیار خوب نسخه فارسی پرسش نامه آزمون راهبردهای اجرا -2 می باشد.

نظریه اسناد یکی از نظریه های پویای روانشناختی است که به تبیین و تشریح ادراک افراد از وقایع می پردازد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اسنادهای موفقیت و شکست ورزشکاران و مربیان بود. جامعه مورد مطالعه را، ورزشکاران و مربیان تیم های ملّی(نخبه) و ورزشکاران و مربیان تیم های باشگاهی(زیر نخبه) در رشته های شنا، بدمینتون، کاراته، تکواندو، تنیس روی میز و کشتی تشکیل دادند؛ از این میان تعداد120نفر ورزشکار مرد و 12نفر مربی به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت مرحله ای انتخاب شدند؛ که با استفاده از پرسشنامه ی سبک های اسنادی(ASQ) اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و در سطح معنی داری (P<0/05) صورت پذیرفت. یافته های تحقیق نشان داد که ورزشکاران نخبه، دارای اسنادهای ناپایدارتر واختصاصی تر در مواجه با شرایط شکست از خود بیان کردند و درمقابل ورزشکاران زیرنخبه، اسنادهای پایدارتر و کلی تر، در موقعیت های شکست را بیان نمودند(P0/0001). همچنین مربیانِ ورزشکاران نخبه در بُعد موفقیت، اسنادی پایدارتر و اختصاصی تر از مربیان ورزشکاران زیرنخبه بیان کردند(P0/0001). نتیجه اینکه اسنادهای علّی ورزشکاران(نخبه و زیر نخبه) و مربیانِ ورزشکاران(نخبه و زیر نخبه)برتری را به نفع ورزشکاران و مربیان نخبه بیان نمود چرا که ورزشکاران نخبه بیشتر علل موفقیت را درونی، پایدار و کلی بیان نموده اند؛ همچنین ورزشکاران و مربیان اسنادهای متفاوتی در شرایط یکسان از خود بیان کردند. پیشنهاد می شود که مربیان، ورزشکاران خود را بر تلاش بیشتر و بروز تمام توانایی ها در مسابقات تشویق و ترغیب نمایند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اسنادها در موفقیت و شکست و هم چنین انگیزش ورزشکاران است. جامعه ی مورد مطالعه ی ما ورزشکاران رشته های شنا، بدمینتون، کاراته، تکواندو، تنیس روی میز و کشتی بوده است. انتخاب نمونه ها به روش نمونه های در دسترس و به صورت مرحله ای 120 نفر ورزشکار انتخاب شدند. سپس با استفاده از دو پرسش نامه ی سبک های اسنادی (ASQ) و هم چنین انگیزه ی ورزشی (SMS)، اطلاعات جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله ی آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و در سطح معنا داری (α=0.05) صورت پذیرفت. یافته های پژوهش نشان داد ورزشکاران نخبه، اسنادهایی ناپایدارتر و اختصاصی تر در مواجهه با شرایط شکست از خود بیان کردند؛ ولی در مقابل، ورزشکاران زیرنخبه اسنادهایی پایدارتر و کلی تر، در موقعیت های شکست را بیان نمودند (P<0.05). ورزشکاران نخبه دارای سطح انگیزه ی درونی و بیرونی بیشتری نسبت به ورزشکاران زیر نخبه بوده و ورزشکاران زیر نخبه نسبت به ورزشکاران نخبه دارای انگیزه ی کمتری هستند ((P<0.05. نتیجه اینکه بین سبک های اسنادی ورزشکاران نخبه و زیر نخبه در ابعاد مختلف علّی و هم چنین بین سطوح انگیزشی ورزشکاران نخبه و زیر نخبه تفاوت معنا دار وجود دارد.

تقریباً همة ما به نقش پررنگ فعالیت ورزشی در بسیاری از جنبه های زندگی روزمره و تا حدودی عملکردهای شناختی آگاهیم، ولی مسئله ای که اخیراً ذهن محققان را درگیر کرده، بررسی تأثیر انواع مختلف فعالیت های ورزشی بر عملکردهای شناختی و از طرف دیگر سازوکارهای واسطه ای این اثر است. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر دو نوع فعالیت ورزشی استقامتی و مقاومتی بر میزان توجه و عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز (BDNF) دانشجویان کم تحرک بود. به این منظور از میان دانشجویان دانشگاه تهران، 46 دانشجوی کم تحرک (میانگین سنی 8/1 ± 3/24)، براساس پیش آزمون استروپ در سه گروه استقامتی، مقاومتی و کنترل توزیع شدند و بعد از نمونه گیری خونی، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین استقامتی و مقاومتی مخصوص به خود، به مدت 5 هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون استروپ و نمونه گیری خونی، به منظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های کلوموگروف – اسمیرنوف برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها، از تی زوجی، تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس چندمتغیره، آزمون تعقیبی دانت و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد پیشرفت معناداری در زمان پاسخ به آزمون استروپ در هر دو گروه استقامتی و مقاومتی رخ داده است، ولی بیان BDNF فقط در گروه استقامتی به صورت معناداری افزایش یافت (05/0 P<). در مورد هیچ یک از متغیرها، گروه کنترل پیشرفتی از خود نشان نداد (05/0 P>). همچنین نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین اثرگذاری دو فعالیت ورزشی استقامتی و مقاومتی، بر زمان پاسخ به آزمون استروپ و همچنین بیان BDNF وجود نداشت (05/0 P<). همبستگی بین تغییرات زمان پاسخ به آزمون استروپ و بیان BDNF نیز از نظر آماری معنادار نبود (05/0 P>). به طور کلی یافته های این تحقیق نشان داد که فعالیت ورزشی می تواند به بهبود عملکردهای شناختی منجر شود، ولی در پاسخ به اینکه چه فعالیتی مثمرثمرتر است، تفاوت معناداری بین فعالیت استقامتی و مقاومتی مشاهده نشد.

کمبود توجه، بیش فعالی و تکانشگری از علائم اصلی اختلال کمبود توجه همراه با بیش فعالی (ADHD) است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی تمرینات حرکتی بر توجه دیداری و شنیداری کودکان مبتلا به ADHD صورت گرفت. در این پژوهش20 دانش آموز پسر 9 تا 11 ساله، از مدارس ابتدایی شهر کرج، به کمک پرسشنامه ی علائم مرضی کودک-4 (CSI-4) و براساس ملاک-های تشخیصی DSM-IV به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و به طور تصادفی در 2 گروه (مداخله و کنترل) قرار گرفتند. گروه مداخله (10=n)، تمرینات حرکتی تدوین شده، دریافت کردند. مدت زمان مداخله 10 جلسه ی یک ساعته بود. گروه کنترل (10=n) هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله بوسیله ی آزمون عملکرد پیوسته، ارزیابی شدند. روش آماری مورد استفاده برای تحلیل یافته ها، آزمون t زوجی و t مستقل بود. نتایج نشان داد که تمرینات حرکتی در مقایسه با گروه کنترل، در حد معناداری توانستند کمبود توجه دیداری و شنیداری کودکان مبتلا به ADHD را کاهش دهند (05/0>P)؛ پس می توان گفت که عملکرد توجه کودکان مبتلا به ADHD به کمک تمرینات حرکتی، بهبود می یابد.

در این پژوهش به تبیین سبک رهبری توانمندساز چرخه دانش در دانشگاه های کشور پرداخته شده است. جامعه آماری تحقیق را اعضای عیات علمی دانشگاه های علامه طباطبایی و پیام نور تشکیل می دهند. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از حیث شیوه گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی است. برای بررسی رابطه بین متغیرها و مدل معادلات ساختاری از نرم افزار PLS استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین سبک رهبری توانمندساز بین اعضای هیات علمی بر اساس جنسیت در هر دو دانشگاه تفاوت معنی داری وجود ندارد و نظرات هر دو گروه زنان و مردان در دانشگاه های پیام نور و دانشگاه علامه طباطبایی یکسان می باشد. در نهایت سبک رهبری تبادلی به عنوان سبک رهبری توانمند ساز چرخه دانش در بین اعضای هیات علمی دانشگاه شناسایی شد.

هوش هیجانی، توانایی درک و مدیریت هیجان­های خود و دیگران است و شامل استفادة هوشمندانه از هیجانات می­باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی هوش هیجانی در ورزشکاران نخبة زن و مرد رشته­های انفرادی و تیمی بود. 62 ورزشکار نخبة زن و 74 ورزشکار نخبة مرد از رشته­های مختلف ورزشی شامل رشته­های انفرادی و تیمی، به­عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسشنامة هوش هیجانی شانه توسط آزمودنی­ها، داده­های به­دست­آمده از طریق آزمون تحلیل واریانس دومتغیره و آزمون تی گروه­های مستقل و در سطح معناداری 05/0 تجزیه­وتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی ورزشکاران نخبة مرد و زن تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>). همچنین هوش هیجانی ورزشکاران رشته­های تیمی و انفرادی اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (05/0 P>). باتوجه به نتایج به­دست­آمده می­توان گفت که به همان اندازه که مردان ورزشکار به هوش هیجانی نیاز دارند، زنان ورزشکار نیز در عملکرد ورزشی و پیشرفت خود از هوش هیجانی سود می­برند. همچنین ورزشکاران رشته­های انفرادی و تیمی هر دو به اندازة مشابهی به ارتقای هوش هیجانی نیاز دارند و از آن در رشتة ورزشی خود بهره می­برند. ازاین­رو پیشنهاد می­شود که تمریناتی به­منظور ارتقای هوش هیجانی ورزشکاران بدون در نظر گرفتن جنسیت و نوع رشتة ورزشی برای کلیة ورزشکاران برنامه­ریزی شود.

عملکرد ماهرانه در فوتبال علاوه بر تکنیک­های درست، به تصمیم­گیری سریع و صحیح نیازمند است. این تصمیمات به طور معمول در شدت­های مختلف فعالیت و عملکرد اتخاذ می­شوند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر سطوح مختلف شدت فعالیت و انگیختگی بر تصمیم­گیری (سرعت و دقت تصمیم­گیری) فوتبالیست­های زن ماهر است. 16 فوتبالیست ماهر زن شرکت­کننده در تحقیق که سابقة شرکت در مسابقات را به مدت هشت سال یا بیشتر داشتند، از مجموع بازیکنان ماهر حاضر در لیگ برتر بانوان استان تهران به­صورت داوطلبانه انتخاب شدند. برای ارزیابی عملکرد تصمیم­گیری از تصاویر موقعیت فوتبالی به کمک مانیتور استفاده شد، که بازیکنان باید پاسخ صحیح را از میان گزینه­ها (شوت – پاس - دریبل) انتخاب می­کردند. همچنین موقعیت­های آزمون به­صورت 3 (سطوح انگیختگی) در 3 (سطوح شدت فعالیت) طراحی شد که سطوح مختلف شدت فعالیت شامل سه سطح استراحت، 40 درصد حداکثر ضربان قلب، 80 درصد حداکثر ضربان قلب و سطوح مختلف انگیختگی شامل سه سطح موقعیت بدون حضور تماشاچی، موقعیت همراه با تماشاچی غیرفعال، موقعیت همراه با تماشاچی فعال بود. از روش آماری پارامتریک تحلیل واریانس چندمتغیره، 3 (سطوح شدت فعالیت) در3 (سطوح انگیختگی) بر دقت و نیز سرعت تصمیم­گیری به­منظور مقایسة کلی میان موقعیت­های آزمون برای پیدا کردن تفاوت به تفکیک در موقعیت­ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه، اندازه­های تکراری و نیز آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی­داری 95درصد استفاده شد. نتایج تفاوت معنی­داری را در سرعت تصمیم­گیری بین سطوح مختلف انگیختگی نشان نداد (05/0R>)، اما دقت تصمیم­گیری بین سطوح مختلف انگیختگی تفاوت معنی­داری را نشان داد (05/0R< ). سرعت تصمیم­گیری بازیکنان در سطوح انگیختگی بدون حضور تماشاچی و تماشاچی غیرفعال با افزایش در شدت تمرین بهبود داشت، ولیکن سرعت تصمیم­گیری بازیکنان در موقعیت همراه با تماشاچی فعال بین شدت­های مختلف فعالیت تفاوت معنی­داری را نشان نداد (05/0R>). همچنین دقت تصمیم­گیری بازیکنان در موقعیت­های بدون حضور تماشاچی و تماشاچی فعال بین شدت­های مختلف فعالیت اختلاف معنی­داری را نشان نداد (05/0R>). دقت تصمیم­گیری بازیکنان در موقعیت تماشاچی غیرفعال با افزایش در شدت فعالیت بهبود یافت. این یافته­ها نشان می­دهد که شدت فعالیت و انگیختگی به­طور جداگانه بر هر یک از مؤلفه­های تصمیم­گیری اثرگذارند.

زمینه و هدف: برای درمان علایم اختلال ADHD روش های مختلفی معرفی شده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی تمرین تکالیف شنیداری مبتنی بر رایانه بر توجه پایدار کودکان مبتلا به کمبود توجه همراه با بیش فعالی صورت گرفت. مواد و روش ها:پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. 20 دانش آموز پسر 9 تا 11 ساله، از مدارس ابتدایی شهر کرج در سال تحصیلی 91- 90، به کمک پرسش نامه ی علایم مرضی کودکان -4 (CSI-4) و بر اساس چهارمین ویرایش آماری- تشخیصی اختلالات روانی (DSM-IV) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و به طور تصادفی در 2 گروه (گروه مداخله و کنترل) قرار گرفتند. گروه مداخله (10=n)، تکالیف شنیداری طراحی شده را دریافت کردند. مدت زمان مداخله 10 جلسه ی یک ساعته بود. گروه کنترل (10=n) هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله بوسیله ی آزمون عملکرد پیوسته، ارزیابی شدند. روش آماری مورد استفاده برای تحلیل یافته ها، آزمون tزوجی و t مستقل بود. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات شنیداری در مقایسه با گروه کنترل، در حد معنی داری توانستند کمبود توجه پایدار دیداری و شنیداری کودکان مبتلا به کمبود توجه همراه با بیش فعالی را کاهش دهند (05/0>P). نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که عملکرد توجه کودکان مبتلا به کمبود توجه همراه با بیش فعالی به کمک تمرینات شنیداری، بهبود می یابد.

شورایاری محله ها در صورت شکل گیری سرمایه اجتماعی و نهادینگی آنها می توانند موجبات توسعه محلی، افزایش مشارکت مردم در اداره امور محلی و مسئول بودن نهادهای محلی را فراهم کنند. این پژوهش با روش تحقیق کیفی و با رهیافت نظریه زمینه ای به مطالعه و آسیب شناسی جامعه شناختی عوامل مؤثر بر فقدان نهادینگی شورایاری محله های شهر تهران می پردازد. برای افزایش دقت از پژوهش هایی در زمینه سرمایه اجتماعی و حکمرانی خوب و نیز برای تحلیل یافته ها از مدل «ایمانی جاجرمی» در مطالعه شوراهای اسلامی شهر، استفاده شده است. تحلیل یافته ها بیانگر این است که عواملی نظیر «فقدان نهادینگی شورای اسلامی شهر»، «محدودیت نهادی شورایاری»، «فقدان نظارت»، «ابهام در قوانین» و «فقدان تعامل متقابل برون گروهی» موجب «فقدان نهادینگی» شورایاری محله ها شده است. اعضای شورایاری محله ها برای چیرگی بر «فقدان نهادینگی» از دو راهبرد «حمایت خواهی» و «نهادخواهی» استفاده می کنند. راهبرد «حمایت خواهی» زمانی از سوی شورایاری محله ها استفاده می شود که در تعامل و روابط درون گروهی و برون گروهی دچار تنش شده باشند و درصورتی که تعامل سازنده با شورای شهر و ستاد شورایاری نداشته باشند، شورایاری محله ها از راهبرد «نهادخواهی» استفاده می کنند. به کارگیری این راهبردها در مقابل «فقدان نهادینگی»، پیامدهای «امیدواری» و «تصور ناکامی» را به همراه دارد.

تعلق خاطر کاری، علایق فرد و تمایل او به انجام وظایف و ماندگاری در سازمان است. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف تبیین عوامل مؤثر بر تعلق خاطر کاری پرستاری در بیمارستان چشم پزشکی فارابی تهران انجام شده است. در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 103 پرستار شاغلدر بیمارستان چشم پزشکی فارابی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، به روش نمونه گیریتصادفی انتخاب و بررسی شدند. برای اندازه گیری تعلق خاطر کاری از پرسشنامه هفده گویه ای UWES شافلی و بکر (2003) استفاده شد که عیسی خانی و همکاران (1391) بومی کرده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. برای بررسی مشخصات جمعیت شناختی پاسخ دهندگان از آمار توصیفی، و برای تحلیل داده ها و آزمون فرض از روش های آمار استنباطی استفاده شده است. در ضمن، نرم افزار استفاده شده برای تحلیل داده ها نسخه 16 SPSS بود. در این بررسی، نمونه آماری در دامنه سنی 22 تا 56 سال و دارای سابقه کاری 7 ماه تا 30 سال بودند. همچنین، مطالعه ما نشان می دهد هر سه شاخص به طور مثبت بر تعلق خاطر کاری تأثیرگذارند و از نظر رتبه منابع شخصی بیشتر از دو منبع دیگر یعنی شغلی و سازمانی تأثیر گذار بوده اند. کارکنان علاقه مند شغل، انرژی بسیار زیادی داشتند و برای انجام وظایف شغلی خود، شور و اشتیاق کافی دارند.بیمارستان ها نیز همانند همه سازمان های دیگر، اگر دلبستگی شغلی را پرورش دهند و کارکنان را در سود و منفعت سازمان سهیم کنند، موفق تر خواهند بود.

هماهنگی، طرح­یابی بدن و اندام­ها در ارتباط با اشیا و رخدادهای محیطی است. هدف از این پژوهش، بررسی لزوم اجرای طرح طناورز در مدارس کشور بود و از آنجا که یکی از مشکلات عمده در یادگیری نوشتن، هماهنگی چشم و دست است، تأثیر یک دوره تمرینات طناب­زنی بر هماهنگی چشم – دست در دانش­آموزان پایة چهارم ابتدایی بررسی شد. پژوهش حاضر با گروه آزمایش و گروه کنترل همراه با طرح پیش­آزمون – پس­آزمون روی دانش­آموزان پایة چهارم ابتدایی در سال 91 – 1390 در شهرستان بهارستان تهران انجام گرفت. آزمودنی­ها 60 دانش­آموز پسر پایة چهارم ابتدایی بودند که به­طور نمونه­گیری مرحله­ای انتخاب و به تعداد برابر به دو گروه تقسیم شدند. دانش­آموزان گروه آزمایش به مدت 10 هفته و هفته­ای 3 جلسه به مدت 50 دقیقه برنامة منتخب طناب­زنی را اجرا کردند. برای ارزیابی مهارت هماهنگی چشم – دست، از مجموعه آزمون وی – ینا در دو نوبت پیش­آزمون – پس­آزمون استفاده شد. داده­های حاصل پس از سنجش نرمال بودن به­وسیلة آزمون K-S با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0 تجزیه­وتحلیل شد. نتایج نشان­دهندة پیشرفت معنادار در گروه آزمایش (44/0 = P برای دست راست و 009/0 = P برای دست چپ) بود. همچنین بین میانگین نمرة پس­آزمون هماهنگی چشم – دست در گروه­های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد (0009/0 = P). نتایج نشان داد که برنامة تمرینی طرح طناورز موجب پیشرفت در هماهنگی چشم – دست شده است. ازاین­رو این تحقیق اجرای طرح طناورز را در مدارس کشور مفید و ضروری می­داند.

برای حفظ سلامت و نشاط آحاد جامعه ضروری است زمینه های لازم برای همگانی کردن ورزش در کشور فراهم آید. این امر به طور مکرر توسط مسئولان کشور در همه سطوح مورد تأکید قرار گرفته است. مقاله حاضر چارچوبی را برای بررسی موانع و راهکارهای ارتقای ورزش همگانی در ایران از نظر مدیران و متخصصان امر (تعداد نمونه) فراهم می آورد و برخی راه حل ها و راهبردهای موفق مورد استفاده توسط سایر کشورها را برای رفع این موانع ارائه می کند. نتایج حاصل از پرسش نامه های طراحی شده در مقاله حاضر نشان می دهد از بین راهکارهای مربوط به ساختار تشکیلاتی و وضع قوانین و مقررات، سه راهکار مشخص کردن شرح وظایف تمام سازمان ها و نهادهای دست اندرکار ورزش همگانی، اتحاد و یکپارچگی بین سازمان های دست اندرکار ورزش خصوصی همگانی در کشور و فراهم کردن زمینه های ورود بخش خصوصی به ورزش همگانی دارای بالاترین اولویت بودند. از بین راهکارهای مربوط به آموزش همگانی و رسانه ای سه راهکار انتقال پیام ها از طریق رسانه های مختلف و اطلاع رسانی از طریق صداوسیما، استفاده از ایده های نوآورانه و جذاب برای گسترش ورزش همگانی و ترغیب مردم به کاهش استفاده از خودرو؛ و در میان راهکارهای مربوط به نیروی انسانی، دو راهکار بهره گیری از نیروهای داوطلب در توسعه ورزش همگانی و تربیت کارشناسان و مدیران حرفه ای در ورزش همگانی و در میان راهکارهای مربوط به زیرساخت ها، سه راهکار طراحی شهری با رویکرد گسترش ورزش همگانی، احداث اماکن ورزشی، پارک ها و فضاهای باز و تجهیز آنها با وسایل ورزشی و تفریحی و حمایت مالی دولت و پرداخت یارانه، بالاترین اولویت را به خود اختصاص دادند. از بین راهکارهای فرهنگی و اجتماعی، دو راهکار از بین بردن باورهای غلط درباره پرداختن بانوان به ورزش و تغییر نگرش رهبران دینی و مدیران دینی و مدیران ارشد کشور به ورزش، از بالاترین اولویت برخوردار بودند.

یکی از چالش های هزاره جدید، جذب، نگهداری و حفظ نیروهای مستعد سازمان ها است. هدف اصلی این نوشتار، نقش سرمایه اجتماعی در بهبود مدیریت استعدادها در سازمان تربیت بدنی است. این پژوهش بر اساس اطلاعات جمع آوری شده از طریق پرسش نامه و نمونه ای متشکل از 180 نفر از کلیه کارکنان ادارات کل تربیت بدنی استان های (خراسان رضوی، خراسان جنوبی، تهران) است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. برای تحلیل اطلاعات از روش معادلات ساختاری و آزمون میانگین استفاده شده است. به طور کلی، نتایج تحقیق نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و مدیریت استعدادها در سازمان تربیت بدنی رابطه ای معنیدار وجود دارد و با بهبود وضعیت سرمایه اجتماعی سطح مدیریت استعدادها ارتقاء مییابد.

پاسخگویی و اعتماد عمومی، از کلیدی ترین مفاهیم در حوزه مطالعات مدیریت دولتی است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی و شناسایی تأثیر پاسخگویی عمومی بر اعتماد عمومی شهروندان است. در این تحقیق، پاسخگویی عمومی به چهار بُعد تعهد، تکریم، شفافیت و کنترل پذیری؛ و اعتماد عمومی به سه بُعد اطمینان، درستکاری و خطرپذیری تقسیم شده است. روش تحقیق مطالعة حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، توصیفی است. جامعة آماری تحقیق را ارباب رجوع مناطق شهرداری کلانشهر قم تشکیل می دهند. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. نتایج این مطالعه، حاکی از تأثیر مستقیم و مثبت پاسخگویی عمومی بر اعتماد عمومی شهروندان کلانشهر قم است. همچنین، تأثیر پاسخگویی عمومی بر بهبود درستکاری، خطرپذیری و اطمینان شهروندان را تأیید می کند.

استعدادیابی، فرایندی است که از طریق آن افرادی که بیشترین امید برای موفقیت آنها در آینده وجود دارد، شناسایی می شوند. هدف از تحقیق حاضر بررسی کاربرد یک رویکرد چندمتغیره در استعدادیابی بازیکنان نوجوان رشتة ورزشی فوتبال بود. جامعة تحقیق عبارت بود از کلیة فوتبالیست های 12 تا 16 سالة استان تهران. یک مجموعه آزمون با هدف اندازه گیری عوامل روانی، تکنیکی، فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی روی فوتبالیست های نوجوان در دو سطح نخبه (26 نفر) و زیرنخبه (35 نفر) به کار گرفته شد. آزمودنی ها در چهار گروه سنی زیر 16، 15، 14 و زیر 13 سال قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های روانی از پرسشنامة اتاوا – 3 استفاده شد. همچنین مهارت های تکنیکی با آزمون های شش گانة پیشنهادی فدراسیون فوتبال انگلیس اندازه گیری شدند. آزمون های فیزیولوژیکی عبارت بودند از پرش ارتفاع، دراز و نشست، دو سرعت 10 متر، دو سرعت 40 متر و دو رفت و برگشت 280 متر، برای سنجش ویژگی های آنتروپومتریکی نیز از اندازه گیری های قد، وزن، شاخص تودة بدنی، طول ساق، طول ران، ضخامت زیر جلدی چهار ناحیة بدن و درصد چربی بدن استفاده شد. روش آماری مورد استفاده برای تحلیل یافته ها، تحلیل واریانس چندمتغیره بود. یافته ها نشان داد که از بین چهار دسته مقیاس های مورد ارزیابی، مقیاس های فیزیولوژیکی از لحاظ آماری توانایی بیشتری در تفکیک سطوح داشتند. نتایج پژوهش حاضر تفاوت معناداری بین بازیکنان نخبه و زیرنخبه در سه دسته ویژگی های فیزیولوژیکی، تکنیکی و روانی نشان داد. اما در ویژگی های آنتروپومتریکی تفاوت معناداری دیده نشد. ورزشکاران نخبه در آزمون های دراز و نشست، دو رفت و برگشت، دو سرعت 10متر و دو سرعت 40 متر (از آزمون های فیزیولوژیکی)، دویدن با توپ، چرخیدن، سرعت، دریبل و شوت زدن (از آزمون های تکنیکی)، هدف گذاری، آرمیدگی، مقابله با استرس، فعال سازی، تمرکز، بازیابی تمرکز و طرح مسابقه (از مهارت های روانی) تفاوت معناداری با بازیکنان زیرنخبه داشتند (05 /0 P<). این یافته ها نشان می دهد که در مدلهای استعدادیابی باید بیشتر بر مهارت های روانی تأکید شود. نتیجه اینکه، یک رویکرد چندمتغیره با در نظر گرفتن تفاوت های سنی می تواند به طور موفقیت آمیزی فوتبالیست های نخبه را از همنوعان زیرنخبة خود در سنین نوجوانی متمایز کند. پیشنهاد می شود در فرایند استعدادیابی در سنین زیر 13 و 14 سال، کمتر از ارزیابی های فیزیولوژیکی استفاده شده و تأکید بیشتری بر ویژگی های تکنیکی شود