"واکنش جامعه بین المللی در برابر چگونگی ارتباطات جهانی ، تحلیل گران را بر آن داشت تا راهی به سوی تفاهم و همدلی ملتها بگشایند و با تلاش اندیشمندان و فرهیختگان ، فضای صلح و دوستی را برای استقرار صلح جهانی پایه گذاری کنند. این در حالی است که راهبردهای صلح و دوستی هنوز در قالب واژه ها و اصطلاحات فرهنگی دچار ابهام است . در راستای این حقیقت ، صنعت گردشگری که به عنوان عامل موثر و نخستین گام برای ایجاد همدلی و درک مشترک از مفاهیم فرهنگی بین المللی به شمار می رود ، و جهان هزاره سوم سخت به آن نیازمند است ، توجه ملل مختلف را به خود معطوف داشته است . مهمترین عناصر این صنعت ، جامعه مهمان و میزبان است .
بسیاری از جوامع اصطلاحات فرهنگی را با منافعی که گردشگری در بردارد ، تفسیر می کنند وتعامل فرهنگی و ارتباطات اکولوژیکی را که منجر به تغییر اجتماعی و تاثیرپذیری از فرهنگهای متعامل میزبان و مهمان می شود نادیده می گیرند.
با توجه به اهمیت موضوع ، در این مقاله ، ضمن تبیین آثار و نتایج جانبی صنعت گردشگری بر فرایند توسعه ، اثرات مثبت تعامل فرهنگی ، و راههای آشنایی و معرفی هویت دینی ، در صحنه گردشگری بین پرطرفدارترین ادیان الهی یعنی اسلام و مسیحیت بررسی و با هدف چگونگی نیل به راههای تفاهم و ایجاد همدلی میان این ادیان الهی ، آن را مورد مطالعه قرار داده است . همچنین با تکیه بر آخرین آمارهای علمی و پژوهشی موجود ، راهکارها و پیشنهادات مناسب ، در تبیین مشترکات و تعامل فرهنگی و نیز شیوه های پیشگیری از آثار سوء این صنعت براساس ارتباطات غیرفرهنگی تشریح گردیده است تا در جهت تقویت و تحکیم مبانی صلح و دوستی میان این دیان الهی به لحاظ شفاف سازی مشترکات با تعمیق بر نکات ویژه صنعت گردشگری گامی مؤثر برداشته شود.
"
