ارزشیابی تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان دانشگاه شیراز (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف کلی از انجام این تحقیق ارزشیابی تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان دانشگاه شیراز بر اساس عوامل جمعیت شناختی بود. جامعه آماری شامل 2708 نفر دانشجوی ورودی سال 1388 دانشگاه در دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای و فرمول کوکران تعداد 337 نفر انتخاب و پرسشنامه تعلق و تعهد سازمانی دمیرای[1] (2008) که روایی و پایایی آن محاسبه شده است بین آنان توزیع و گردآوری شد. داده ها با استفاده از برخی روش های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد. که نتایج نشان داد: 1) میزان تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان دانشگاه شیراز کمتر از سطح کفایت مطلوب (75%) و بالاتر از حداقل قابل قبول (50%) می باشد. 2) میانگین تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان زن بالاتر از مردان می باشد. 3) بالاترین میانگین تعلق سازمانی مربوط به دانشجویان مهندسی و کمترین میانگین مربوط به دانشجویان علوم پایه می باشد ولی تفاوت بین دو گروه معنی دار نیست. 4) دانشجویان رشته های علوم انسانی از بیشترین و دانشجویان رشته های مهندسی از کمترین میزان تعهد سازمانی به دانشگاه برخوردار هستند. 5) میانگین تعلق و تعهد سازمانی دانشجویان کارشناسی ارشد به طور معنی داری بیشتر از دانشجویان کارشناسی است. <br clear="all" /> 5. DemirayAn Assessment of Students' Organizational Belonging and Commitment at Shiraz University
The aim of this study was to assess students' organizational belonging and commitment based on demographic factors at Shiraz University. The target population included 2,708 undergraduate and graduate students who entered in 2009. Using stratified cluster sampling 337 participants were selected and were given Demiray's (2008) organizational belonging and commitment questionnaire. Data were analyzed both descriptively and inferentially. Results showed:
The rate of organizational belonging and commitment of Shiraz University's students is less than optimal level of adequacy (75%) and higher than the minimum acceptable level (50%).
Women have higher average of organizational belonging and commitment in comparison with men.
The engineering students and basic sciences students have the highest and lowest means of organizational belonging and commitment, respectively; but the difference is not significant.
Humanities Students have the highest rate of organizational belonging and commitment to their university whereas engineering students have the lowest.
The graduate students' level of organizational belonging and commitment is significantly more than the undergraduates.