آرشیو

آرشیو شماره ها:
۱۰۰

چکیده

مقاله حاضر تلاش دارد پویایی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را در ترکیب تناقض نماها تشریح نماید و به این پرسش پاسخ دهد که جمهوری اسلامی ایران چگونه توانسته بین امور به ظاهر متناقض در فراِیندی پویا تلفیق و سازگاری برقرار سازد. مقاله در مبحث نخست، این پویایی را از حیث نظری در برقراری توازن بین سه امر تناقض نمای آرمان گرایی و واقع گرایی، درون گرایی و برون گرایی، و سیاست خارجی و سیاست امنیتی مورد بررسی قرار می دهد و پویایی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را در چارچوب دیدگاههای «آرمان خواهی واقع بینانه»، «برون گرایی درونزا»، و «سیاست خارجی و امنیتی مشترک» نشان می دهد. سپس در مبحث دوم، چگونگی پیوند بین سه امر تناقض نمای عملی یعنی منطقه گرایی و فرامنطقه گرایی، دوجانبه گرایی و چندجانبه گرایی و سیاست اعلامی و اعمالی را در چارچوب «نومنطقه گرایی و میان منطقه گرایی»، «دو-چندجانبه گرایی» و «پیوند سیاست اعلامی و اعمالی» بررسی می کند.

The Dynamics of the Islamic Republic of Iran' Foreign Policy in the Synthesis of Paradoxes

The present paper attempts to explain the dynamism of I.R. of Iran’s foreign policy in establishing consistency between paradoxical issues and to answer the question of how the Islamic Republic of Iran has been able to integrate and adapt between seemingly contradictory issues in a dynamic process. In the first section, the paper examines the theoretical dynamism in foreign policy of the Islamic Republic of Iran in terms of balance between the three paradoxes of idealism and realism, introversionism and extraversionism, and foreign policy and security policy, which leads to "realistic idealism", "endogenous extraversion", and "common foreign and security policy". Then, in the second section, the connection and mixture between the three practical paradoxes, namely: regionalism and trans-regionalism, bilateralism and multilateralism, and declaratory and operative policy within the framework of "neo-regionalism", "bi-multilateralism" and "declaratory and operative policy linkage", would be elaborated.  

تبلیغات