هدف: اتمام روابط عاطفی موقعیتی است که تاثیرات موقت و پایداری بر سلامت روانشناختی افراد دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی چگونگی هویت روایتی افراد دچار شکست عاطفی انجام شد. روش: با روش نمونه گیری هدفمند، 15 مشارکت کننده دچار شکست عاطفی که معیارهای ورود به پژوهش را داشتند انتخاب شدند. داستان های آنها با استفاده از فرم اصلاح شده «مصاحبه روایتی رابطه» جمع آوری شد. سپس داده ها، مورد تحلیل تماتیک قرار گرفت. پس از تعیین زیرتم ها و تم های اصلی، یک مدل مفهومی از روایت افراد ارائه شد. یافته ها: 63 زیرتم و 13 تم از تحلیل بدست آمد. تم های نهایی در قالب یک مدل که بیانگر وضعیت هویت روایتی مشارکت کنندگان بود ارائه شد. این مدل حاکی از آن است که مشارکت کنندگان تمایل دارند گذشته را به مثابه شکست، حال را به مثابه وقفه و آینده را به مثابه ناامیدی روایت کنند. مفهوم خود مطلوب، در بخش های مختلف روایت آنها پنهان بود، خود مطلوبی که فرد در رابطه تمام شده تجربه کرده بود یا آن رابطه خاص در جستجوی آن بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد افراد دچار شکست عاطفی که در دوره گذار، حالت وقفه را تجربه می کنند، دچار نوعی گسست در روایت-خود هستند که احساس می کنند توانایی ترمیم آن را ندارند. نتایج این مطالعه می تواند در درک بهتر هویت روایتی آنها و احتمالاً ایجاد یک مداخله روانشناختی برای این دوره موثر واقع شود شماره ی مقاله: ۲