بررسی تعالی و حضور در مثنوی معنوی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تعالی و حضور به عنوان دو بُعد تشخص خداوند، همواره از مهم ترین مباحث وجودشناسی الهیاتی، محسوب شده اند. در گرایشهای مختلف فکری و عقیدتی در دین اسلام نیز این مسئله، همواره مورد بحث و اختلاف نظر قرار گرفته است. بیشتر این بحثها، از آیات قرآنی نشأت گرفته، چرا که در قرآن از خداوند، با این دو بُعد، یاد شده است. متصوفه نیز در عرفان نظری، در بحث وجودشناسی، به این مسئله پرداخته اند. در این میان، مولوی که از بزرگترین عرفای تاریخ اسلام محسوب می شود، در مثنوی خویش که در آن مبانی فکری خود را بیان داشته، به هر دوی این ابعاد وجودی خداوند پرداخته است و خود قائل به تعالی حق در عین حضور حضرتش در این جهان است. این پژوهش بر آن است تا ضمن مفهوم شناسی تعالی و حضور، این مفاهیم را در مثنوی بررسی نماید و سپس با تبیین و تحلیل چگونگی جمع بین تعالی و حضور خداوند در عرفان مولوی، به نگرش وی در باب این موضوع، دست یابد.The transcendence and immanence in the Masnavi ma'anavi
Transcendence and immanence, as two dimensions of recognition of God, has always been considered as one of the most important theological issues of ontology. In different trends of thought and conscience in Islam as well, this issue has been discussed and controversial. Most of these issues have been originated from the Qur'an, because God is mentioned with these two dimensions in Qur’an. Sufi mysticism has discussed this issue in the field of ontology. In the meantime, Molavi, the greatest mystics of the seventh century, has placed it in his important and valuable impressions - Masnavi - which he has stated the principles of his attitude , both of these ontological aspects has been surveyed and self-respect the transcendence in the same immanence of God in this world. This study tries to the concept of transcendence and immanence these concept in Masnavi and then to explain and analyze how total of transcendence and immanence in Molavi's mystic to his attitude on this topic.
تبلیغات
