نسبت الهیات سلبی قاضی سعید قمی با توحید معتزلی، شیعی و عرفانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قاضی سعید قمی با نفی هر گونه سنخیتی میان خالق و مخلوق، هم از الهیات رایج ایجابی در جهان اسلام فاصله می گیرد، و هم از الهیات مرسوم شیعی. هدف از این مقاله، بررسی نسبت این الهیات سلبی با نگرش توحیدی رایج و مسلط در الهیات کلامی (اشعری، معتزلی، شیعی)، فلسفی و عرفانی است. الهیات قاضی سعید با الهیات فلسفی و اشعری و شیعی رایج، که مبتنی بر سنخیت میان خالق و مخلوق اند، فاصلۀ بسیاری دارد، و حتی بر نظریۀ نیابت ذات از صفات (منسوب به برخی از معتزله) انطباق ندارد، اما تشخیص نسبت این الهیات با عرفان نظری و کلامِ روایی شیعی دشوار است. به نظر ما، اگرچه در نگاه نخست، الهیات قاضی سعید الهیاتی کلامی روایی سلبی (همچون الهیات روایی سلبی منتسب به شیخ صدوق) به نظر می رسد، اما در حقیقت، ارکان مهم خود را مدیون عرفان نظری است، هر چند در مواردی از آن فاصله نیز می گیرد. موارد مهم تأثیرپذیری قاضی سعید از عرفان نظری از این قرارند: اعتقاد به وحدت شخصیۀ وجود، نفی سنخیت میان مقام ذات و نمودهای آن، نفی صفات از مقام ذات، معبود بودن اسماء و صفات. مهم ترین تفاوت بین این دو نگرش در این است که در عرفان، خداوند همان وجودِ بما هو هو است، اما قاضی سعید همین را هم قبول ندارد .The Relationship between Qazi Saeed Qomi’s Apophatic Theology and the Concept of Oneness amongst Mu’tazila, Shi’ites and Mystics
Denying any resemblances between the creator and creatures, Qazi Saeed Qomi sets his ideas apart from the typical cataphatic theology in Islamic discourse as well as the conventional theology of Shi’ism. This paper aims at investigating the relationship or lack of it between Qazi Saeed Qomi’s apophatic theology and the conventional predominant monotheistic perspectives of main schools of theology (i.e., Ash’arism, Mu’tazila, Shi’ism). Qazi Saeed’s theology is very different from the common rational theology of Ash’arites or Shi’ites, both of which emphasize the congruities between the creator and creatures. Although differentiating the aforementioned ideas appears to be difficult, unlike other theologists, Qazi Saeed does not believe in the theory of substituting the essence for attribute. In spite of the fact that at the first sights, Qazi Qomi’s theology brings a resemblance to rational-narrative-apophatic theological thoughts (e.g., al-Shaykh al-Saduq’s narrative-apophatic theology), our argument is that his ideas are reliant on the theoretical mystical thought (although they are still different in some ways). Qazi Qomi’s theology has been influenced by the theoretical mystical thought in terms of the following issues: believing in personal unity of existence, negating congruities between the essence and its manifestations, negating God’s essence from his attributes and believing in confinement of God’s names and attributes. The most considerable difference between them is that mystic theologists believe in being qua being principle, while Qazi Saeed Qomi fails even to accept this principle.
تبلیغات
