این پژوهش نخست به تشریح هزینه های مبادله تحمیل شده به مؤسسات اعتباری (هزینه مبادله وام دهی، هزینه هماهنگی) و عوامل مؤثر بر آنها از منظر مدل سنتی اقتصاد هزینه مبادله (مدل ویلیامسون) می پردازد؛ سپس با معرفی «روابط وام دهی» به عنوان متغیری که مبین کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مؤسسه اعتباری و وام گیرنده است، اثر این متغیر را با استفاده از مدل پروبیت ترتیبی چند ارزشی بر مدل ویلیامسون بررسی می کند. مؤسسات اعتباری مورد بررسی در این پژوهش، نمونه تصادفی از شعب مختلف بانک های موجود در شهر تهران است که از بانک مرکزی تا تاریخ فروردین 1391 مجوز دارند. نتایج پژوهش نشان می دهد با ورود متغیر «روابط وام دهی» اثر نهایی متغیرهای «سرمایه گذاری در دارایی های خاص»، «خاص بودن وثیقه ها»، «درجه عدم اطمینان برای مؤسسه اعتباری» و «سختی در اندازه گیری عملکرد کارکنان» در مدل بر متغیر هزینه مبادله وام دهی (هزینه هماهنگی)، کاهش می یابد.
