پژوهش حاضر با هدف شناسایی محدودیت ها و مزیت های کلاس های چندپایه براساس تجارب زیسته معلمان کلاس های یادشده استان کرمانشاه و ارائه راهکارهای افزایش اثربخشی تدریس در این کلاس ها به شیوه کیفی اجرا شده است. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه معلمان کلاس های چندپایه استان کرمانشاه در سال 97-1396 بود که از بین آن ها، معلمان باسابقه و باتجربه تدریس در کلاس های چندپایه، 12 نفر به روش هدفمند انتخاب شدند و از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته، داده های مورد نیاز، جمع آوری شد. داده ها پس از مقوله بندی و تجزیه و تحلیل، مجدداٌ با ارائه به مصاحبه شوندگان اعتباریابی و مورد استنتاج قرار گرفت. نتایج نشان داد که تمام مزایای اعلام شده از قبیل امکان استفاده دانش آموزان پایه های بالاتر و پایین تر از تدریس سایر پایه ها، تثبیت یادگیری از طریق هم یاری معلم، توسعه مهارت های اجتماعی و ارتباطی و...، در تمام مناطق مشاهده شده و در سایر تحقیقات نیز مورد تأیید قرار گرفته است. محدودیت هایی مانند کمبود زمان برای تدریس و مشکلات کنترل کلاس نیز عام و مورد تأیید تحقیقات در تمام دنیا بوده؛ اما بخش قابل توجهی از محدودیت ها ناشی از شرایط نظام آموزشی ایران، مانند سیستم 3-3-6 است که از یک طرف، تعداد پایه در یک کلاس را افزایش داده و از طرف دیگر، حضور دانش آموزان دختر و پسر پایه ششم که در اوج بحران بلوغ قرار دارند، مشکلات بیشتری را در خصوص پیشگیری از برخی آسیب ها و کنترل کلاس، ایجاد کرده است. عدم توجه به ضرورت تجهیز این کلاس ها به ابزارهای فناوری، ضعف انتخاب راهبران آموزشی، و محدودیت های اقتصادی و اجتماعی خانواده ها از دیگر محدویت هاست.