ارزیابی جایگاه علمی و اخلاقی اساتید و مدرسان دانشگاه فرهنگیان بر اساس شاخص های وزارت علوم

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی جایگاه علمی اساتید و مدرسان دانشگاه فرهنگیان با عنایت به شاخص های وزارت علوم و ارائه شیوه های ارتقای علمی و اخلاقی آن ها از دیدگاه اعضاء هیأت علمی طی سال های 95 – 1394 هست. روش پژوهش توصیفی – پیمایشی هست. جامعه آماری شامل کلیه مدرسان و اعضاء هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان شمال غرب کشور (شامل استان های: آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، اردبیل، کردستان، کرمانشاه، زنجان، همدان، قزوین و گیلان) است که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 110نفر اعضاء هیأت علمی به عنوان نمونه، انتخاب و اطلاعات لازم جمع آوری و تحلیل شدند. ابزار پژوهش، شامل یک پرسشنامه استاندارد 28 گویه ای بر اساس ملاک ها و شاخص های ارتقای وزارت علوم و یک پرسشنامه محقق ساخته 24 سؤالی (12گویه برای شاخص های علمی و 12 گویه برای شاخص های اخلاقی) که بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت، امتیازبندی شده است. نتایج حاصل از اجرای این طرح پژوهشی عبارت اند از: وضعیت عملکردی اساتید در مقایسه با شاخص های ارتقای وزارت علوم در سطح مربی و در سطح استادیاری در همه مقوله ها (علمی و پژوهشی، طراحی وتولید، تألیفات، راهنمایی و نظارت) به غیراز مقوله کمیت و کیفیت تدریس در وضعیت پایین تر از شاخص قرار دارند؛ هر دو گروه از اساتید، یعنی مربیان و استادیاران در هر دو مقوله علمی و اخلاقی با میانگین شاخص های وزارت علوم، فاصله دارند؛ اعضاء هیأت علمی درهر دو سطح مربی واستادیاری در مقوله علمی بهتر از مقوله اخلاقی عمل کرده اند. بنابراین در سیاست گذاری و برنامه ریزی دانشگاه فرهنگیان به ارتقای همه جانبه شاخص های علمی در اولویت اول و شاخص های اخلاقی در اولویت بعدی به عنوان راهبردهای اساسی، لازم است توجه شود.