هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای همدلی در رابطه سلامت اجتماعی و سرمایه روان شناختی والدین با رفتار جامعه پسند در نوجوانان بود. بر اساس یک طرح همبستگی، 369 نوجوان دبیرستان دوره دوم (15 تا 18 سال) شهر تهران (189 پسر و 180 دختر) با روش نمونه برداری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس رفتار جامعه پسند (پنر، فریتشی، کرایگر و فریفیلد، 1995) و مقیاس همدلی (بریانت، 1982) پاسخ دادند. والدین آن ها (158 پدر و 211 مادر) نیز مقیاس سرمایه روان شناختی (لوتانز، اوالیو، آوی و نورمن، 2007) و مقیاس سلامت اجتماعی (کییز، 1998) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد سطح بالای همدلی نوجوانان و سطوح بالای سلامت اجتماعی و سرمایه روان شناختی والدین، افزایش رفتار جامعه پسند در نوجوانان را پیش بینی می کند. همچنین همدلی در رابطه بین سلامت اجتماعی و سرمایه روان شناختی والدین و رفتار جامعه پسند نوجوانان، نقش واسطه ای دارد. یافته ها اهمیت ایجاد برنامه های آموزشی جهت ارتقای همدلی و توجه به نقش مهم والدین به عنوان عوامل تأثیرگذار بر نوجوانان به منظور افزایش رفتار جامعه پسند در آن ها را نشان می دهد که در کاهش مشکلات بعدی نوجوانی مانند رفتار ضد اجتماعی و بزهکاری نقش تعیین کننده دارد.