در این پژوهش ضمن بررسی تأثیر تحصیلات بر موفقیت شغلی کارکنان مراکز درمانی، به تبیین مدلی برای سطح بندی آموزش سازمان در مرحله نیازسنجی آموزشی پرداخته می شود. پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی- همبستگی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل دو بخش است. در بخش اول با توجه به بزرگ بودن جامعه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای و سپس نمونه گیری تصادفی استفاده شده است، بدین صورت که از میان مراکز درمانی مختلف مرکز بهداشت و درمان شهرستان درگز و گناباد و بیمارستان امام رضا (ع)، نمونه ای تصادفی از کارکنان و مدیران این مراکز درمانی به تعداد 40 نفر موردبررسی قرار گرفتند. در بخش دوم با توجه به خطای کمتر خبرگان و محدود بودن زمان پژوهش، 7 تن از اساتید مدیریت منابع انسانی دانشگاه های علامه طباطبایی، تهران و تربیت مدرس به عنوان خبره به منظور نظرسنجی در نظر گرفته شدند. با استفاده از نرم افزار SPSS و با به کارگیری آزمون همبستگی، ارتباط بین تحصیلات و دروس دانشگاهی با موفقیت شغلی بررسی گردید. یافته های این پژوهش نشان می دهند که دروس دانشگاهی (تحصیلات) بر موفقیت شغلی کارکنان به میزان 24% تأثیرگذار است. از بین دروس اصلی، تخصصی و پژوهشی، دروس تخصصی به میزان 55% نسبت به دروس پژوهشی با 53% و دروس اصلی با 43%، بیشترین ارتباط را دارد. همچنین، از نرم افزار Expert Choice، جهت رتبه بندی شاخص های مورداستفاده در مدل سطح بندی آموزشی توسط خبرگان استفاده شد تا از اوزان به دست آمده برای هر شاخص در تبیین مدل سطح بندی آموزشی استفاده گردد.
