اضطراب یادگیری یک حالت روانشناختی است که تاثیر بسزایی در عملکرد آموزشی فراگیران دارد. نداشتن نشانه بارز فیزیکی و نبود راهکار صریح آموزشی باعث شده است تا رویکرد شاخصی برای شناخت و رفع علائم اضطراب در حین آموزش، وجود نداشته باشد. مطالعه حاضر با ترکیب مداخله پویای تعاملی و مفهوم منطقه مجاور رشد با ارزشیابی تکوینی، یک الگوی کاربردی برای شناخت و رفع علائم اضطراب ارائه داده است. سپس در گام دوم ، با استفاده از یک طرح تحقیقاتی شبه-آزمایشی، کارایی این الگو بر روی 6 دانش آموز مضطرب سنجیده شد و نتایج حاصل از آن توسط آنووای اندازه های تکرار شده سنجیده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که مدل ارائه شده باعث کاهش معنادار نمره اضطراب کلاسی شرکت کنندگان در مرحله پس آزمون شد و این کاهش در مرحله پیگیری نیز ثابت ماند. این روش یک الگوی بهینه است که در ضمن تدریس، باعث رفع نشانه های اضطراب می شود و تخصیص هزینه، وقت اضافی و پیگیری های بالینی برای درمان اضطراب را کاهش می دهد. این تحقیق برای معلمان آموزش زبان انگلیسی، مشاوران تحصیلی، روانشناسان آموزشی ومحققان در حوزه روانشناسی تربیتی کاربرد دارد.
