تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر تعهد به تغییر برتمایل به ترک خدمت با نقش میانجی گری کنارآمدن با تغییر در ادارات آموزش و پرورش شهر شهرکرد بود؛ که با روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه کارکنان آموزش و پرورش ناحیه 1 و 2 شهر شهرکرد تشکیل می دادند که تعداد آنها 150 نفر بودکه به منظور تعیین حجم نمونه از فرمول نمونه گیری کوکران استفاده شد و تعداد 108 نفر حجم نمونه انتخاب شد. با اهمیت یافتن و تعهد به تغییر در محیط های علمی و سازمانی و محیط های اجرایی، درک عوامل اثرگذار بر آن نیز از اهمیت خاصی برخوردار شده است. در این پژوهش محقق به دنبال آنست که به بررسی تأثیر تعهد به تغییر بر تمایل به ترک خدمت ازطریق متغیرمیانجی کنارآمدن با تغییردرادارات آموزش و پرورش شهرشهرکرد بپردازد و روابط احتمالی بین این متغیرها را بوسیله معادلات ساختاری بیازماید.
