هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر نوع کانون توجه و فراوانی بازخورد بر دانش آشکار و یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال بود. تعداد 50 دانش آموز به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. بعد از اجرای پیش آزمون، آزمودنی ها به روش تصادفی در پنج گروه آزمایشی (بازخورد تمرکز درونی با فراوانی 100 درصد، بازخورد تمرکز درونی با فراوانی 33 درصد، بازخورد تمرکز بیرونی با فراوانی100 درصد، بازخورد تمرکز بیرونی با فراوانی 33 درصد و کنترل) قرار گرفتند. در مرحله اکتساب، گروه های آزمایشی شش دسته 10 کوششی (هر روز دو دسته 10 کوششی و درمجموع، 60 کوشش) در یک هفته و در سه جلسه آموزش انجام دادند؛ به طوری که کانون توجه مرتبط با بازخورد (درونی یا بیرونی) را با فراوانی (33 درصد یا 100 درصد) دریافت کردند. بعد از 72 ساعت، آزمون های یادداری و انتقال با دسته های 10 کوششی و سنجش دانش آشکار آزمودنی ها انجام شد. دقت پرتاب با روش هاردی و پارفیت (1991) و دانش آشکار ازطریق پرسش نامه ارزیابی شد. براساس نتایج، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تأثیر معنا دار دسته کوشش را در همه گروه های آزمایشی پژوهش به جز گروه کنترل نشان داد ( 0.05 > P ). تفاوت معناداری بین گروه های پژوهش در آزمون های یادداری و انتقال مشاهده شد ( 0.05 > P ). بین نوع دانش آشکار گروه های تمرکز بیرونی و درونی تفاوت معنا داری بود ( 0.05 > P )؛ اما بین تعداد آن ها تفاوت معنا داری وجود نداشت ( 0.05 < .(P یافته ها نشان داد که در گروه های بازخورد تمرکز بیرونی، تجمع معنادار دانش آشکار بیرونی مانع از تجزیه فرایندهای خودکار می شود.
