هدف پژوهش حاضر، مشاهده تأثیر هشت هفته مداخله تمرینی قابل اجرا بر رشد مهارت های جابه جایی و دستکاری،در ساعات درس تربیت بدنی مدارسو براساس رویکرد تکلیف مدار بود. این پژوهش روی30 کودک دختر و پسر هفت تا نُه سالهدچار اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران انجام شد. مطالعه حاضر به شکل نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با دو گروه مداخلهتکلیف محور (15 نفر) و فعالیت معمول (15 نفر) در جریان کلاس تربیت بدنیاجرا شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه تشخیصی اختلال هماهنگی رشدی و آزمون مهارت های حرکتی درشت- دو بودند. اطلاعات ازطریق آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه گیری های تکراری تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد کهتمرین در کلاس تربیت بدنی به روش تکلیف مدار به صورت معناداری نسبت به تمرین به روش معمول، باعث افزایش عملکرد در خرده مقیاس های دستکاری (P<0.05) به جز مهارت ضربه به توپ با دست (F=2.226, P=0.147) و خرده مقیاس های جابه جایی (P<0.01) به جز مهارت لی لی کردن (F=2.869, P=0.101) می شود. همچنین، نتایج نشان داد که برای کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی، مداخله تمرینی به روش تمرین اختصاصی مهارت و براساس رویکرد بوم شناختی تکلیف مدار، بر تمرین به شکل عمومی با تأکید بر توانایی های عمومی ارجحیت دارد؛ بنابراین، توصیه می شود در برنامه ریزی تمرینی این کودکان، معلمان تربیت بدنی به طراحی تکلیف مدار توجه کنند.
