هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و درگیری شناختی در دو سطح عمیق و سطحی با واسطه گری خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه یزد بود. این پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری تمامی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه یزد به تعداد 9551 نفر بودند که از آن، 386 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شدند و پرسشنامه های تجدید نظرشده فرایند یادگیری دو عاملی سطحی و عمیق (کِمبر و همکاران، 2004)، خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) و حمایت اجتماعی ادراک شده چند بُعدی (زیمت و همکاران، 1988) را تکمیل کردند. داده ها با روش آماری همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزارهایSPSS و AMOSتحلیل شدند. مدل نهایی پژوهش برازش خوبی داشت. بر اساس یافته های به دست آمده، حمایت اجتماعی ادراک شده از طریقِ خودکارآمدی، درگیری شناختی عمیق را به صورتِ مثبت و معنی دار و درگیری شناختی سطحی را به صورتِ منفی و معنی دار پیش بینی کرد. همچنیناثر حمایت اجتماعی ادراک شده بر هر دو نوع درگیری شناختی به صورتِ مستقیم معنی دار نبود. نتایج نشانگر نقش مهم خودکارآمدی در درگیری شناختی عمیق دانشجویان است.
