مسائل اقلیت های دینی از دهه هفتاد میلادی به این سو، به واسطه عواملی از جمله مهاجرت، تکثرگرایی و درهم آمیختگی به مسائل عمومی و چالش برانگیز جوامع غربی تبدیل شده است که یکی از این ها نحوه زیست اجتماعی آنان محسوب می ِشود. براین اساس این پرسش مطرح می شود که زیست اجتماعی اقلیت ها در جامعه ایران با داشتن حکومت اسلامی چگونه است؟ در مقاله پیش رو نحوه زیست اجتماعی زرتشتیان شهر تهران با استفاده از روش های مشاهده، مشاهده همراه با مشارکت، مصاحبه عمیق و مطالعات اسنادی بررسی شد. زیست اجتماعی زرتشتیان از خلال چهار مقوله «علل کاهش جمعیت زرتشتیان»، «تمایز میان خود و دیگری»، «به حاشیه رانده شدن» و «کنش ها برای به رسمیت شناخته شدن اجتماعی» تحلیل شد. نتیجه اینکه زرتشتیان سعی می کنند برای حفظ دین خود، به رسمیت شناخته شدن در جامعه و از دست ندادن حقوق قانونی، به شکلی کاملاً مسالمت آمیز در میان جامعه مسلمان ایرانی به زیست آرام خود ادامه دهند؛ بنابراین، به نظر می رسد زرتشتیان در زمینه زیست اجتماعی، وضعیت خودویژه ای دارند و مشمول هیچ یک از دو الگوی همانندگری و چندفرهنگ گرایی نیستند.
