سمیه مومنی

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر دو نوع تمرینات ثبات مرکزی محقق ساخته با تمرینات کشش مکانیکی ستون فقرات بر درد و عملکرد حرکتی زنان مبتلابه کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک شهر ایلام بود. آزمودنی ها شامل 60 نفر از زنان 40 تا 50 ساله مبتلا به فتق دیسک کمر بود که به صورت تصادفی در چهار گروه 15 نفری شامل گروه کنترل، ثبات مرکزی، کشش مکانیکی و ترکیبی تقسیم شدند. میزان درد با استفاده از پرسشنامه مقیاس دیداری درد (VAS) و عملکرد حرکتی با استفاده از آزمون پلانک ارزیابی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی متغیرهای تحقیق استفاده شد. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که هرسه پروتکل بر درد و عملکرد حرکتی بیماران تأثیر معنی داری دارند (0.001 = P). همچنین بین اثر تمرینات ثبات مرکزی، کشش مکانیکی ستون فقرات و ترکیب ثبات مرکزی و کشش مکانیکی بر درد تفاوت معنی داری وجود دارد (0.001 = P). با توجه به نتایج تحقیق حاضر توصیه می شود که علاوه بر تمرینات ثبات مرکزی از کشش مکانیکی ستون فقرات نیز برای افزایش اثربخشی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در کمردرد مزمن استفاده شود

مسائل اقلیت های دینی از دهه هفتاد میلادی به این سو، به واسطه عواملی از جمله مهاجرت، تکثرگرایی و درهم آمیختگی به مسائل عمومی و چالش برانگیز جوامع غربی تبدیل شده است که یکی از این ها نحوه زیست اجتماعی آنان محسوب می ِشود. براین اساس این پرسش مطرح می شود که زیست اجتماعی اقلیت ها در جامعه ایران با داشتن حکومت اسلامی چگونه است؟ در مقاله پیش رو نحوه زیست اجتماعی زرتشتیان شهر تهران با استفاده از روش های مشاهده، مشاهده همراه با مشارکت، مصاحبه عمیق و مطالعات اسنادی بررسی شد. زیست اجتماعی زرتشتیان از خلال چهار مقوله «علل کاهش جمعیت زرتشتیان»، «تمایز میان خود و دیگری»، «به حاشیه رانده شدن» و «کنش ها برای به رسمیت شناخته شدن اجتماعی» تحلیل شد. نتیجه اینکه زرتشتیان سعی می کنند برای حفظ دین خود، به رسمیت شناخته شدن در جامعه و از دست ندادن حقوق قانونی، به شکلی کاملاً مسالمت آمیز در میان جامعه مسلمان ایرانی به زیست آرام خود ادامه دهند؛ بنابراین، به نظر می رسد زرتشتیان در زمینه زیست اجتماعی، وضعیت خودویژه ای دارند و مشمول هیچ یک از دو الگوی همانندگری و چندفرهنگ گرایی نیستند.

رؤیت پذیری از مباحث جدیدی است که با مسئله اقلیت ها در جوامع امروزی پیوند خورده است. گروه های اقلیت به نوعی خواستار رؤیت پذیری بیشتر و به رسمیت شناخته شدن در جامعه اند. این مقاله می کوشد رؤیت پذیری زرتشتیان به عنوان یکی از اقلیت های دینی شهر تهران را مورد مطالعه قرار دهد. پرسش اساسی این است که رؤیت پذیری اقلیت زرتشتیان به مثابه یکی از سه اقلیت دینی قانونی در فضای عمومی شهر تهران چگونه است؟ مقاله پیش رو می کوشد تا رؤیت پذیری زرتشتیان شهر تهران را با استفاده از روش های مشاهده کلی، مشاهده همراه با مشارکت، مصاحبه عمیق و مطالعات اسنادی مطالعه کند. نتایج تحقیق نشان می دهد که با توجه به چهار شاخص مکان، مناسک، رسانه ها و پوشش، زرتشتیان رؤیت پذیری ندارند و در فضای عمومی شهر تهران تقریبا دیده نمی شوند و در نتیجه برخلاف اقلیت های مذهبی در جوامع دیگر مانند جوامع اروپایی، میل چندانی برای رؤیت پذیری در فضای عمومی جامعه ندارند.  

زمینه و هدف: تمرینات پلایومتریک احتملاً منجر به افزایش عملکرد و کاهش خطر آسیب در زنان ورزشکار می شود، اما اثرات آن بر روی بی ثباتی عملکردی مچ پا نامشخص است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر شش هفته تمرین پلایومتریک بر عملکرد و زمانبندی فعالیت عضلات منتخب ساق پای زنان فعال مبتلا به بی ثباتی عمکردی مچ پا در فرود تک پا بود. روش تحقیق: الکترومیوگرافی سطحی از عضلات نازک نئی بلند، درشت نئی قدامی و دوقلوی داخلی در 30 زن فعال مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا ثبت شد. جهت ارزیابی کنترل وضعیتی پویا نیز از آزمون تعدیل شده ستاره استفاده شد. در این تحقیق از برنامه ی تمرینات پلایومتریک پی هانگ (2014) به مدت شش هفته و 18 جلسه استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های تی مستقل و وابسته در سطح معنی داری 95 درصد در نرم افزار SPSS نسخه 20، استفاده شد. یافته ها: نتایج بیانگر افزایش معنی دار در زمان شروع فعالیت عضله نازک نئی بلند (036/0=p)، بهبود کنترل وضعیتی پویا (قدامی (001/0=p)، خلفی داخلی (001/0=p) و خلفی خارجی(021/0=p)) و عدم تغییر در فعالیت عضلات درشت نئی قدامی (831/0=p) و دوقلوی داخلی(618/0=p) پس از شش هفته تمرین پلایومتریک بود. نتیجه گیری: تمرینات پلایومتریک با تسریع زمان واکنش در مرحله پیش از فرود منجر به تغییر در زمانبندی فعالیت عضله نازک نئی بلند و کنترل وضعیتی پویا می شود که احتمالاً می تواند عملکرد اندام تحتانی افراد مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا را بهبود بخشد.