گردشگری روستایی به عنوان فرآیندی در توسعه روستایی محسوب می شود که با ایجاد فعالیت های مکمل کشاورزی زمینه توسعه اقتصادی را از طریق بالا بردن توان درآمدزایی، اشتغال زایی و در نتیجه معیشت پایدار فراهم می آورد. در این راستا هدف این مقاله بررسی اثرات توزیع درآمدی گردشگری روستایی به تفکیک بخش های مختلف اقتصادی است. برای این منظور از ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1385 و تحلیل ضرایب فزاینده منتج از این ماتریس استفاده شده است. از مزیت های استفاده از این روش، امکان مطالعه اثرات توزیع درآمدی خانوارهای روستایی به تفکیک بخش ها است. این مدل با توجه به در نظر گرفتن کلیت اقتصاد تمام اثرات مستقیم و غیر مستقیم بین بخش های اقتصادی و اجتماعی را در بر می گیرد. نتایج نشان می دهد که توسعه زیر بخش های گردشگری روستایی اثرات مثبت بر توزیع درآمد خانوار های روستایی دارد.
