حدود 14 سال از طرح پرونده هسته ای ایران در نهادهای بین المللی از جمله آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل متحد می گذرد و این موضوع یکی از مهم ترین مسائل داخلی برای ایران و بین المللی، برای کشورهای درگیر بوده است. سوال اصلی این تحقیق، تاثیر تحولات هسته ای بر امنیت جمهوری اسلامی ایران است. برای پاسخ به این سوال در بعد نظری از رهیافت رئالیستی به امنیت، به منظور احصا شاخص های امنیت و هم چنین ارائه شاخص هایی از امنیت ملی طرح شده است. هم چنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش SWOT و روش تحلیلی تاپسیس بهره گرفتیم. بر اساس روش SWOT، با سنجش چهار معیار نقاط قوت و ضعف داخلی و فرصت ها و تهدیدات بین المللی برنامه هسته ای، به بررسی تاثیر تحولات هسته ای بر امنیت پرداخته ایم. بر این اساس فرضیه ی پژوهش حاضر عبارت است از: بین نقاط ضعف و تهدیدات تحولات هسته ای ایران و کاهش سطح امنیت ملی رابطه معناداری وجود دارد. در نهایت بر مبنای فرضیه این تحقیق، جمهوری اسلامی ایران در صورت کاستن از نقاط ضعف در داخل و مقابله صحیح و خردمندانه با تهدیدات بین المللی در پرونده هسته ای می تواند امنیت خود را ارتقا بخشد و یا بالعکس به واسطه ی عدم کارآیی لازم در این حوزه ها، امنیت کشور به مخاطره بیافتد. این مقاله حاصل تجزیه و تحلیل به روش دلفی بر مبنای تکمیل پرسشنامه توسط 36 نفر از کارشناسان و نخبگان روابط بین الملل و مذاکرات هسته ای می باشد.
