هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه غیرخطی بین سرمایه گذاری در دارایی های ثابت و عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 86-90 به طور کلی و با توجه به تفاوت میزان سرمایه گذاری در دارایی های ثابت در صنایع مختلف، به تفکیک صنعت است. به منظور بررسی فرضیه پژوهش، از داده های تابلویی استفاده شده است. سرمایه گذاری در دارایی های ثابت به عنوان متغیر مستقل و عملکرد شرکت به عنوان متغیر وابسته و اندازه شرکت، ساختار سرمایه، سودآوری، تقسیم سود و نرخ بیکاری به عنوان متغیر کنترلی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده حاکی از وجود رابطه غیرخطی بین کلیه شرکت های موجود در نمونه می باشد؛ در صنایع کانی غیرفلزی، و محصولات غذایی، بین سرمایه گذاری در دارایی های ثابت و عملکرد شرکت، رابطه U شکل وجود دارد؛ یعنی یک نقطه حداقل خواهیم داشت که در آن به ازای سطح معینی از سرمایه گذاری در دارایی های ثابت، عملکرد حداقل خواهد شد. همچنین، نتابج نشان داد که در صنعت محصولات شیمیایی، رابطه U شکل وارونه است، که در آن یک نقطه حداکثر یا بهینه وجود دارد و برای سطح معینی از سرمایه گذاری در دارایی های ثابت، عملکرد حداکثر می شود.
