دانشجویان بخش عظیمی از قشر جوان جامعه را تشکیل می دهند و توجه به سلامت کلی آنها مهم است. هدف این پژوهش، بررسی نقش میزان پرداختن به فعالیت های بدنی در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه های شهر کرمانشاه است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و به شکل پیمایش مقطعی است که با استفاده از دو پرسشنامه سلامت اجتماعی کیز (1998) و فعالیت بدنی بک (1982) در میان دانشجویان دانشگاه های شهر کرمانشاه در سال 1391 انجام گرفت. پایایی پرسشنامه ها به وسیله آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب زیر به دست آمد: پرسشنامه سلامت اجتماعی 9/0 و پرسشنامه میزان فعالیت اجتماعی 8/0. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه دانشجویان دانشگاه های منتخب شهر کرمانشاه به تعداد 39000 و نمونه تحقیق 380 نفر بود؛ که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و متناسب با حجم، انتخاب شدند و 370 پرسشنامه برگشتی بررسی شدند. داده ها به وسیله آمار توصیفی، آزمون های تی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی تحلیل شدند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بین میزان پرداختن به فعالیت بدنی و سلامت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. نتایج به دست آمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که 51 درصد از تغییرات واریانس سلامت اجتماعی به وسیله دو متغیر فعالیت در اوقات فراغت و ورزش تبیین می شود.
