اثر شدت های مختلف فعالیت بدنی بر تغییرپذیری نوسانات قامتی در وضعیت ایستادن قائم (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر فعالیت بدنی و خستگی متعاقب آن در تکلیف تعادلی ایستادن بر عملکرد و تغییرپذیری حرکتی در نوسانات قامتی بود. آزمودنی های پژوهش حاضر شامل 15 مرد جوان با دامنه سنی بین 20 تا 24 سال بود که از آن ها خواسته شده بود پیش از فعالیت بدنی، پس از فعالیت بدنی با شدت 50 40%، پس از فعالیت بدنی با شدت 70 60% و پس از فعالیت بدنی با شدت 90 80%، به مدت 30 ثانیه روی صفحه نیرو در وضعیت ایستاده قائم قرار گیرند و میزان ثبات (انحراف استاندارد) و تغییرپذیری حرکتی (به وسیله آنتروپی فازی) نوسانات قامتی آن ها اندازه گیری شد. با افزایش شدت فعالیت بدنی و بروز خستگی بیشتر، دامنه نوسانات قامتی در هر دو محور قدامی خلفی و میانی جانبی افزایش یافت. آنتروپی فازی در هر دو محور قدامی خلفی و میانی جانبی با افزایش شدت فعالیت بدنی و بروز خستگی بیشتر کاهش یافت. این نتایج بیان می کند که با افزایش شدت فعالیت بدنی و بروز خستگی بیشتر، تغییرپذیری حرکتی در نوسانات پاسچری کاهش می یابد. همچنین با کاهش میزان ثبات در نوسانات پاسچری، تغییرپذیری حرکتی در نوسانات پاسچری نیز کاهش می یابد. با بروز خستگی، ساختار تغییرپذیری به سمت ساختاری با قابلیت انعطاف پذیری کمتر حرکت می کند و همین انعطاف پذیری کمتر موجب می شود تا سیستم در مقابل محدودیت های محیطی و محدودیت های تکلیف، سازگاری پایین تری از خود نشان دهد و موجب کاهش سطح کیفی عملکرد فرد در تکلیف کنترل قامت شود.