هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات ریتمیک بر مهارت های ادراکی حرکتی کودکان دارای اختلال بینایی بود. تعداد 19 کودک دختر و پسر (گروه تجربی 10 نفر و گروه کنترل 9 نفر) کم بینا با میانگین سنی 7/5-44/5 سال از شهر اصفهان به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان بر اساس عملکردشان در مهارت های ادراکی حرکتی که به وسیله آزمون ارزیابی مهارت های حرکتی کودکان انجام گرفت، همسان و در گروه های تجربی و کنترل به صورت تصادفی آرایش پیدا کردند. گروه تجربی در برنامه تمرینات ریتمیک به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه 45 دقیقه ای و در مجموع، 24 جلسه شرکت کردند و گروه کنترل، به فعالیت های روزمره پرداختند. جمع آوری اطلاعات برای کل شرکت کنندگان به شکل پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. به منظور مقایسه دو گروه، از مدل آماری تحیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده گردید. نتایج حاصل تفاوت معناداری را در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل در قابلیت های مهارت های ظریف P=0.002))، مهارت های توپی (P=0.000)، تعادل ایستا (P=0.001) و تعادل پویا (راه رفتن با پاشنه بالا گرفته و پریدن از روی نخ) در کودکان کم بینا نشان داد (P=0.000). این تفاوت در سطح اطمینان P
