به اعتقاد پزشکان آمادگی بدنی، زمینه ای مناسب برای دستیابی به شرایط مطلوب روانی است. بر این اساس هدف این پژوهش بررسی و مقایسه سلامت عمومی زنان میانسال فعال و غیرفعال شهر همدان است. در این پژوهش 240 زن با میانگین سنی 33 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. 120 نفر آنان (گروه فعال) در 10 باشگاه ورزشی به ورزش ایروبیک می پرداختند و 120 نفر دیگر (گروه غیرفعال) زنان خانه داری بودند که در فعالیت ورزشی سازمانیافته شرکت نداشتند. برای تعیین حد فعال بودن، از مقیاس «ml/kg/min» به شیوه برآورد هزینه انرژی دیوک و برای سنجش سلامت عمومی زنان از پرسشنامه GHQ-28 استفاده شد. یافته های آزمون یومن ویتنی نشان داد که هزینه انرژی مصرفی زنان فعال 16درصد بیشتر از زنان همتای غیرفعالشان (023/0.p=). میانگین نمره سلامت عمومی زنان فعال 25/13 و زنان غیرفعال 84/24 بوده است که نشان دهنده وضعیت بهتر سلامت روان زنان فعال است )001/0=p). شکایت های بدنی، اضطراب، افسردگی و اختلال عملکرد اجتماعی به منزله زیرمجموعه های سلامت عمومی، در زنان فعال و غیرفعال به طور معنادار متفاوت است (05/0 p<). با توجه به مشکلات کمتر روانشناختی زنان فعال میتوان گفت اجرای فعالیت بدنی هوازی منظم زیر بیشینه، شیوه ای به نسبت کارامد در کنترل نسبی فشار روانی و کاهش تنش های عصبی افراد فعال است. به نظر می رسد فعالیت های بدنی منظم با شدت 83 درصد حداکثر ضربان قلب، رویکرد غیردارویی مناسبی برای ارتقای سطح سلامت عمومی زنان میانسال است.
