مقدمه: اختلالات روانی به دلیل فقدان نقایص جسمی به سختی تشخیص داده میشوند. این مشکل وقتی تشدید میشود که دو اختلال دارای نشانهها و علایم بسیار شبیه به هم باشند. هدف از مطالعهی حاضر، مقایسهی شیوهی خاطرهنگاری بیماران مبتلا به اختلالات اسکیزوفرنی، اسکیزوافکتیو و دوقطبی میباشد.
روشکار: این پژوهش، پسرویدادی از نوع مورد-شاهدی بود که با روش خاطرهنگاری بر روی 60 بیمار مبتلا به اختلالات اسکیزوفرنی، اسکیزوافکتیو و دوقطبی بستری در بیمارستانهای فاطمی و ایثار اردبیل در سال 1387 که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامهی مصاحبهی بالینی، روش خاطرهنگاری و پرسشنامهی علایم مثبت و منفی (PANSS) بود. از روش تحلیل واریانس برای تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 36/10±07/68 سال بود. تفاوتی از نظر میزان تحصیلات، وضعیت ازدواج، شغل و سن وجود نداشت اما تفاوت بین گروهها از نظر تعداد روزهای بستری، معنیدار بود (001/0>P). خاطرات بیماران دوقطبی از تنوع بیشتری نسبت به دو گروه دیگر (اسکیزوافکتیو واسکیزوفرنی) برخوردار بود که از لحاظ آماری نیز معنیدار بود (001/0>P). بیماران اسکیزوفرنی نسبت به دو گروه دیگر از میزان بینظمی نوشتاری بیشتر و از لحاظ میانگین تعداد کلمات عاطفی و هیجانی از مقدار کمتری برخوردار بودند که هر دو مورد از لحاظ آماری معنیدار بود (001/0>P، 001/0>P).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج، میانگین تعداد خاطرات و کلمات عاطفی و هیجانی در بیماران اسکیزوفرنی کمتر از بیماران اسکیزوافکتیو و دوقطبی میباشد و در بیماران اسکیزوافکتیو نیز کمتر از دوقطبی میباشد. همچنین از لحاظ نحوهی نگارش، بیماران اسکیزوفرنی در مقایسه با بیماران اسکیزوافکتیو و دوقطبی، بینظمی نوشتاری بیشتری داشته و این بینظمی در بیماران اسکیزوافکتیو نیز بیشتر از بیماران دوقطبی بود.
